Ik ging met mijn peuter naar het theater en dit vonden we ervan (2 Turven Hoog)
Baby’s, en ook peuters, hebben weinig nodig om zich te vermaken. Wat blokjes, takjes, auto’s of ballen zijn vaak genoeg om de peuterfantasie een tijdje te prikkelen.
De Krakeling
Ik ga vaak met Elia naar buiten zonder doel, dan mag hij kiezen waar we naartoe lopen. Ik vind het dan zo leuk om de wereld door zijn ogen te zien, om te ontdekken hoe fascinerend een gat in de weg of een drijvende eend eigenlijk is. Soms wil ik echter ook wat meer actie ;), en dan ga ik zoek naar uitjes en plekken die zowel voor hem als voor mij nieuw en interessant zijn.
Jeugdtheater De Krakeling in Amsterdam is zo’n plek. Dit theater organiseert korte voorstellingen voor kinderen vanaf 2 tot 18 jaar. Ik ben er wel eens met mijn puberleerlingen geweest (naar een vrij expliciete seksvoorstelling, oeps…) en die vonden het fascinerend. De Krakeling is gevestigd in een klein maar gezellig pandje vlakbij Leidseplein.
Sssst!
Met Elia ging ik naar de voorstelling Sssst! – een voorstelling die deel uitmaakte van het 2 Turven Hoog Festival – over een man en een vrouw die allerlei voorwerpen uit hun hoed toverden. Een konijntje, maar ook een laddertje, een huisje, veel zakdoeken en een touw. De voorstelling was niet interactief (zoal sommige andere wel zijn), wat ik een beetje jammer vond. Ook was ik heel benieuwd of Elia het zou volhouden om een halfuur lang in stilte (!) te kijken en te luisteren.
De reis ernaartoe, toch wel een halfuurtje op de fiets, was al een hele happening voor hem. Eenmaal daar kon hij in de foyer nog even spelen met rijdende paardjes van papier-maché, en daarna wisten we een plekje helemaal vooraan (dus bijna OP het podium) te bemachtigen. En, wat vond hij ervan?
“Ik ga naar teejaater”
Elia vond het prachtig. Hij keek zijn ogen uit. Pas tegen het einde aan begon zijn aandacht te verslappen en begon hij meer aandacht voor de kindjes om hem heen te krijgen dan voor de acteurs, maar voor die tijd was hij 1 en al oor. Natuurlijk was hij niet 30 minuten stil, dat was geen enkele tweejarige, maar op wat woorden na “Kijk mama, konijntje!” hield hij zich koest. En met hem vrijwel alle andere kinderen ook.
Na afloop dronken we nog een (bij het prijskaartje inbegrepen) drankje en aten we een tosti, en toen zat ons ochtend vullende programma er alweer op. Op de terugweg begon het ook nog tamelijk hard te regenen, dus Elia had bij thuiskomst heel veel te vertellen ;-). Hij vatte voor papa samen wat hij had gezien (“Konijntje ging ook springen! Konijntje was kwijt! Waar issie nou?”) en kwam er in de loop van de week nog geregeld op terug. “Ik ga met mama naar teejaater”, zei hij dan ook.
Het was, kortom, een succesbeleving die zeker voor herhaling vatbaar is!