Navelstrengbloed doneren: waarom zou je (niet)?

Ik had er al eerder wat over gehoord, maar me er nooit echt in verdiept. Totdat het onderwerp tijdens een voorlichtingsbijeenkomst voor zwangere vrouwen in het OLVG ter sprake kwam: navelstrengbloed doneren. Inmiddels heb ik mijn mening gevormd en ben ik van plan om te doneren.

Uiteindelijk heb ik niet gedoneerd, dit bleek niet te kunnen bij een thuisbevalling (althans, niet bij een supersnelle thuisbevalling zoals die van mij ;-)).

Navelstrengbloed doneren: waarom zou je (niet)?

Kun je altijd navelstrengbloed doneren?

Nee. Als je bijvoorbeeld zwanger geraakt bent dankzij eicel- of spermadonatie of als er bepaalde erfelijke ziektes voorkomen in je familie of in de familie van de biologische vader dan kan het niet.

Wat moet je doen voordat je kunt doneren?

Een vragenlijst invullen, ondertekenen en inleveren (bij de verloskundige of bij het ziekenhuis). In de vragenlijst vragen ze naar eventuele erfelijke ziektes en ook vragen ze of je akkoord gaat met bloedonderzoek en met het langdurig bewaren van bloedmonsters van jezelf en van je kind.

Wat als je je bedenkt?

Dan kun je, zelfs tijdens de bevalling, altijd nog terug. Eigenlijk kun je dus tot op het moment dat er daadwerkelijk bloed wordt afgenomen nog van mening veranderen.

Navelstrengbloed doneren, hoe gaat dat dan?

Na het doorknippen van de navelstreng, wordt het bloed uit de placenta via de navelstreng afgenomen. Het is pijnloos voor moeder en kind. Daarna worden er bij de moeder nog buisjes bloed afgenomen (in de arm) voor onderzoek op bepaalde ziektes (zoals hiv en hepatitis B en C). Dit bloed wordt vervolgens zo snel mogelijk naar de Navelstrengbloedbank vervoerd. Mocht je bloed niet geschikt zijn om hier op te slaan, dan kan het alsnog gebruikt worden voor wetenschappelijk onderzoek (mits je hebt aangegeven daar geen bezwaar tegen te hebben).

Waarom zou je (geen) navelstrengbloed doneren?

Waarom wel: omdat je patienten met bloedziekten een kans op genezing kunt geven. Zoals de folder zegt: ‘Doneren doe je voor elkaar; voor een ander, maar een ander ook voor jou als jij het nodig hebt.’ Verder is het pijnloos en merk je er dus eigenlijk niks van, het is nog makkelijker dan Moeders voor moeders!

Waarom niet: als je heel bang bent voor bloed prikken, kan ik me voorstellen dat je het niet wilt. Ook is het zo dat je toestemming geeft tot bloedonderzoek: als er iets uit dat onderzoek naar voren komt dat van belang is voor de gezondheid van moeder of kind, dan zijn ze verplicht dat te melden. Mocht je dat niet willen weten, onder het motto ignorance is bliss, dan is dat wellicht ook een overweging om niet mee te doen.

Ik heb het hier over doneren aan de Sanquin Navelstrengbloedbank. Het is ook mogelijk om navelstrengbloed op te slaan voor eigen gebruik, mocht je kind het later zelf nodig hebben.