Wat als… je 31 weken zwanger bent en de weeën beginnen?

Een uitgebreidere blog over mijn angst voor een vroeggeboorte lees je hier.

De nacht van vrijdag 26 op zaterdag 27 mei begon het. Enorme krampen die aanvoelden als menstruatiekrampen en die kwamen en gingen. Ik lag de halve nacht wakker. Na zaterdag bij de huisarts en daarna bij de verloskundige geweest te zijn, en nadat er uit al hun onderzoeken niks gekomen was, werd ik naar huis gestuurd met de opdracht om weer te bellen als het erger werd.

En erger werd het, om precies te zijn op maandag 29 mei rond 13.30. Twijfelde ik eerder nog of ik misschien een blaasontsteking had, daar wist ik nu zeker dat er wel iets anders moest zijn. Een ritje naar het AMC en weer wat onderzoeken verder was daar de oorzaak: mijn lichaam maakte zich klaar om te gaan bevallen.

Rijkelijk te vroeg dus, aangezien ik op dat moment 31 weken en 2 dagen zwanger was. Hoewel ik het ergens al wel verwachtte en er ook niet heel erg van stond te kijken (ik had de week ervoor nog tegen Frederiek gezegd: “Ik voel me nu precies zoals ik me voelde een week voordat Elia geboren werd“), was het natuurlijk wel flink schrikken. Ik kreeg weeënremmers en longrijpingsprikken, en vier dagen – zonder een enkele wee – en vele spannende momenten en slapeloze nachten later mocht ik weer naar huis. Waar ik vervolgens (nu) niks mag doen behalve veel zitten en liggen.

Dingen die ik de afgelopen week geleerd heb:

• Luister naar je lichaam. Luister alsjeblieft altijd naar je lichaam. Pijn is er niet voor niks. Laat je niet afschepen door een huisarts die je het gevoel geeft dat je je aanstelt (haar letterlijke woorden waren: “Weet je zeker dat het niet gewoon harde buiken zijn?“).
• Alles went. Een inwendige echo vond ik de eerste keer nog spannend, na de vijfde keer was het routine geworden, net als tandenpoetsen.
• Alle schaamte gaat snel voorbij. Naakt ergens liggen, praten over je ontlasting, ruiken aan je eigen plas: niks is meer vreemd.
• Een baarmoedermond van minimaal 30 mm. is nog goed, korter is minder goed maar hij kan ook weer langer worden.
• Weeënremmers werken 6 uur en je kunt ze maximaal 48 uur achter elkaar krijgen.
• 48 uur is ook de tijd die de twee longrijpingsprikken nodig hebben om in te werken.
• Na een paar dagen bedrust weer een stukje lopen heet ‘mobiliseren’.
• 32 weken zwanger zijn is een mijlpaal, de daaropvolgende mijlpaal is 34 weken (maar elke dag daartussen is natuurlijk mooi meegenomen!).
• Vanaf 32 weken zwanger mag je ook in het OLVG bevallen. Vanaf 37 weken mag je zelfs weer thuis bevallen, mocht je dat willen.
• Het eten in het AMC is lekkerder dan het eten in het OLVG.

Update: uiteindelijk is onze tweede zoon Noël keurig blijven zitten en ben ik met 37 weken en 5 dagen bevallen. Het was een prachtige thuisbevalling.