Stelling: een oppas kiezen doe je op gevoel

100% YES. Toen ik eraan toe was Elia bij ‘een vreemde’ achter te laten (hij was toen een maand of 3), wist ik niet zo goed waar ik moest beginnen met zoeken naar een oppas. Ik vond wel sites waar je tegen betaling een schare aan potentiële oppassers te zien krijgt, de een nog ‘beter opgeleid’ hiervoor dan de ander, maar ergens zat het me toch niet helemaal lekker. Natuurlijk, iemand die pedagogiek gestudeerd heeft weet ongetwijfeld veel over kinderen, maar wil dat ook zeggen dat hij/zij dus een goede oppas is?
Los daarvan vroegen ze vaak ook 10 euro per uur, wat ik nogal veel vind.

Dus deed ik het op mijn manier: ik hing een briefje in de Albert Heijn met daarop: Oppas gezocht 5 euro per uur (het was wel iets uitvoeriger – en uitnodigender – dan dit trouwens) en mijn telefoonnummer.

Binnen een paar dagen hadden zich 4 mensen gemeld, van een verpleegster van middelbare leeftijd tot een studente van 23. Die heb ik allemaal uitgenodigd (afzonderlijk) voor een kennismakingsgesprek. Hierin vroeg ik ze wat standaard dingen (‘Heb je ervaring met babies? Welke dagen/tijden kan je?‘), maar eigenlijk ging het me niet zozeer om hun antwoorden maar meer om de klik die ik met ze voelde. Ik keek daarnaast natuurlijk ook naar hun interactie met Elia.

1 vrouw viel meteen af, ze zei niks (alleen als ik haar iets vroeg) en keek daarnaast amper naar Elia. De andere twee meisjes waren op zich prima maar een beetje te ‘standaard’. Ik wil graag een oppas die Elia niet alleen in leven houdt, maar ook iets bijbrengt. Iemand met karakter, bij wie ik een goed gevoel heb. Gelukkig kwam daar als een lot uit de loterij onze vaste oppas, een meisje van 23 dat niet alleen ervaring had met babies maar ook onmiddellijk aanbood om Elia’s luier te verschonen (daar zeg ik geen ‘nee’ tegen!) en bovendien vloeiend Spaans sprak. En, alsof ik nog niet blij genoeg was met haar, bleek zij een vriendin te hebben die ook uit Latijns-Amerika komt en maar wat graag ook wil oppassen. Dus had ik ook nog eens 2 oppassen voor de prijs van 1!

Ik ben zo ontzettend blij met mijn (beide) oppassen. Niks is ze te gek, als ik het vraag doen ze nog boodschappen voor me ook of halen Elia op van de crèche. Ik heb wel eens gedacht ‘ik had best iets grondiger te werk mogen gaan’, zo heb ik bijvoorbeeld nooit enige referenties gevraagd en weet ik op hun telefoonnummer na eigenlijk niks van ze, behalve wat ze me verteld hebben dan. Maar gelukkig zijn deze meiden en ik en Elia een match made in heaven!

Bij wie je je kind achterlaat is wat mij betreft een van de moeilijkste beslissingen die ouders moeten maken. Zo’n klein kwetsbaar mormeltje die je de eerste 10 weken continu bij je hebt gehad en je vervolgens in de armen moet drukken van een ‘vreemde’. Tegelijkertijd is dit een van de belangrijkste dingen die je móét doen en waarschijnlijk dan ook zo snel mogelijk. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker dit zal zijn.

Eigenlijk schaam ik me om dit te zeggen; maar ik had hier dus niet heel veel moeite mee. Ik was zo klaar om dag en nacht bezig te zijn met borstvoeding te geven, dat ik echt smachtte naar tijd voor mezelf. Daarnaast voelde ik ook op een of andere manier aan dat het de investering waard is. Hoe sneller ik Kobe zou laten wennen aan vreemde ‘handen’, hoe makkelijker dit in de toekomst zou gaan met oppas, crècheleidsters etc. etc.

Maar ook ik was toch best kritisch in de keuze van oppassers. Via MIA voor Gezinnen heb ik een aantal oppassers gehad, maar de eerste twee oppassers waren geen succes. Je gevoel moet vooral echt 100% goed zijn. Ik zat bij die eerste twee keer niet lekker op mijn werk. M. en ik kwamen thuis en keken elkaar aan. We wisten in één blik; deze oppas wilden we niet nog een keer. Best lastig als je full time werkt om zo snel mogelijk een nieuwe oppas te vinden…

Uiteindelijk hebben we één geweldige oppas kunnen vinden via MIA die goed bij ons pastte… Eentje die uit zichzelf naar het park ging met Kobe, voorzichtiger met Kobe was dan ikzelf en mij ideeën gaf rondom de opvoeding van Kobe. Zo moet het zijn, maar hier heb je wel geduld voor nodig. En natuurlijk een kritische blik. En nogmaals; echt op je gevoel afgaan. Kortom: 100% YES!