Mijn baby is boos. Heel erg boos.

Dit is Elia. Elia is boos. Heel erg boos.

In dit geval geloof ik omdat ik de deur van de wasmachine dicht had gedaan, maar soms ook omdat hij niet naar buiten mocht. Of juist wel terwijl hij dat klaarblijkelijk niet wilde. Of omdat hij niet óók nog na het avondeten + toetje een soepstengel mocht. Of omdat het tijd was voor een schone luier. Of omdat hij niet alle bladzijden uit zijn bibliotheekboekje mocht scheuren.

Op dat laatste heb ik een oplossing gevonden: we lenen alleen nog maar boekjes met kartonnen pagina’s. Aan de rest is niks te doen, meneer heeft blijkbaar ontdekt dat hij een Eigen Wil heeft en dat hij soms kan laten merken dat hij Heel Erg Boos is. Dit doet hij dan door heel hard te krijsen, te huilen en soms zelfs heel dramatisch op de grond te gaan liggen. Zo’n driftbui duurt meestal een minuut of 5 à 10, en daarna is het – net zo snel als het begon – plotseling voorbij, en gaat hij weer lief spelen.

Nu had ik natuurlijk wel eens gehoord van dingen als de Peuterpuberteit, maar hij doet dit al sinds hij een maand of 10 is. De meeste driftbuien vinden trouwens plaats tijdens het (avond)eten. Omdat het eten niet snel genoeg komt, omdat hij geen vork maar een lepel wil, omdat hij niet 3 hele vegaburgers mag eten.

Inmiddels ben ik – door schade en schande – wijs geworden en weet ik wat ik beter wel en niet kan doen op zo’n moment.

Dit kun je beter niet doen:

• Troosten. Dit klinkt logisch (en is vaak ook je eerste instinctieve reactie), maar Elia wil op zo’n moment absoluut niet geknuffeld worden. Daar wordt hij alleen maar nog bozer van.
• Boos worden. Hij is immers nog te klein om dat te begrijpen, en ook boosheid werkt alleen maar averechts.
• Toegeven. En geloof me: dat wil je heel graag na 10 minuten keihard gekrijs, maar als je eenmaal toegeeft, worden er in die kleine hersentjes verbanden gelegd en voor je het weet zit hij jouw hele bord leeg te eten.

Dit is het proberen waard:

• Afleiden. Hier doen Duploblokjes soms wonderen, maar even vaak worden die ook op de grond gesmeten.
• Negeren. Hier zweer ik bij, niet alleen bij driftbuien maar in alle situaties: negatief gedrag negeren, positief gedrag belonen. Als hij dus een driftbui krijgt in zijn stoel, zet ik hem op de grond, laat ik hem daar uitrazen, en als hij dan weer lief aan het spelen is geef ik hem een compliment. Is dit de beste en meest pedagogisch verantwoorde manier om hiermee om te gaan? Geen idee, maar voor ons werkt het.