Belachelijke koosnaampjes voor mijn zoontje

Toen Elia nog niet geboren was, was ik wel benieuwd naar welke koosnaampjes ik voor hem zou gebruiken. ‘Eliaatje’ leek me wel iets dat ik zou kunnen zeggen. Maar dingen als ‘poepje’ en ‘snoepje’… Nee, dat zou mij niet overkomen!

Wat ik toen echter nog niet wist, is dat je – als je kindje geboren is – verandert in een soort raaskallende verliefde die niet meer normaal kan denken of praten.

‘Eliaatje’ noem ik hem eigenlijk nooit. ‘Poepje’ of ‘snoepje’ ook niet. Maar ik noem hem wel…

• dikkie (of ‘die (kleine) dikke’)
  Dit vooral in gesprekken met zijn vader, zo van: ‘koop jij luiers voor die dikke?’
• speklapje
  Nu niet meer, wel toen hij nog kleiner was en van die vetrollen had, zo schattig…
• poppetje
• bollie / bolliebol
• kleinie / kleintje
• boeffie / boefje
• kleine knullie
• lieverd / liefje / lieffie
• baby (dit blijf ik ook stug volhouden ook al is hij vanaf 1 jaar ‘officieel’ geen baby meer)
• mooie man

Zoals te zien ben ik blijkbaar gek op dingen die eindigen op een ‘ie’-klank (bollie, kleinie, boeffie, knullie, lieffie…).

Als iemand me van tevoren had gezegd dat ik dingen als ‘bolliebol’ of ‘knullie’ zou gaan zeggen, had ik die persoon echt uitgelachen. Dat is niks voor mij. Net zoals over jezelf praten in de tweede persoon ook niks voor mij is. Maar toch zeg ik nu geregeld dingen als ‘Kom kleinie, ga je met mama een boekje lezen?’. Het gaat gewoon automatisch…