Als een lam naar de slachtbank. De wekelijkse struggle die zwemles heet.
Zo’n drie jaar geleden schreef ik de blog Doodsbang in het diepe, met als ondertitel ‘waarom mijn vierjarige voorlopig niet op zwemles gaat’.
Daar heb ik me aan gehouden. Elia was zes toen hij begon met zwemles, in badje 1, tegelijkertijd met zijn broertje. Toen was hij niet doodsbang meer, maar ook absoluut (nog) niet op zijn gemak in het water. In bad ging het prima, maar in een groot zwembad was hij toch weer angstig, zéker in het diepe. Ongeveer een jaar geleden ging ik een nachtje weg met hem naar een hotel met zwembad. Daar zwom hij voor het allereerst ‘los’ – dus zonder zich aan mij vast te klampen – in het diepe. Met zwembandjes om.
Na de zomer begon hij tegelijk met zijn kleine broertje (toen net 4) met zwemles. Ik hield mijn hart vast, net zoals ik deed op zijn eerste schooldag.
Het begin in badje 1
In badje 1 zwemmen ze nog niet echt, maar is het doel vooral spelenderwijs watervrij worden. Dit gedeelte vond Elia volgens mij nog wel prima. Niet leuk, maar hij ging zonder klagen wekelijks. In badje 1 kon hij overal staan, dat gaf hem vertrouwen. De zwemjuf was lief en hij was de beste van zijn groepje – ook de grootste en de oudste trouwens (dus niet zo gek). Daarom ging hij ook eerder dan zijn broertje door naar badje 2. Zijn broertje volgde een paar weken later.
De strenge juf in badje 2
In badje 2 was het uit met de speelpret, maar moesten er die hard baantjes gezwommen worden. Op de buik, op de rug, schoolslag, crawl, ook dingen die ik zelf niet eens kan ;-). Hier kreeg Elia soms ook les van een strengere juf, die niet vrolijk meespeelde maar vooral commando’s schreeuwde vanaf de kant. Dit was heel erg wennen voor Elia en de drempel om naar zwemles te gaan werd weer iets hoger. Elke week huilde hij thuis voordat we moesten gaan (gelukkig niet lang en ook niet hard – eenmaal in het zwembad ging hij wel gewoon). In badje 2 was Elia wederom vrij snel de beste van de groep en mocht hij dus verder.
Met sprongen vooruit in badje 3
In badje 3 leek hij het allemaal weer wat minder erg te vinden (want: meer gewend en minder angstig voor het diepe). Hij leerde onder water zwemmen – ook door het beruchte gat -, als een potlood in het water springen en perfectioneerde zijn techniek bij de crawl. Die ziet er trouwens echt keurig uit, bij al die kindjes, mooi hoe ze dat voor elkaar krijgen! Hij mocht in dit badje vrij gauw met kleren aan gaan zwemmen, dat was natuurlijk wennen maar al snel geen probleem.
De laatste loodjes in badje 4
En zo kwamen we relatief snel bij badje 4, het laatste badje voor zijn diploma A. Tegen deze tijd werd er nooit meer gehuild en ging hij ‘slechts’ met lichte tegenzin naar zwemles. Hij maakte er op donderdag thuis ook grapjes over hoe hij de volgende dag (vrijdag, dag van de zwemles) waarschijnlijk ziek zou zijn. Eén keer klaagde hij over vermoeidheid, maar toen zei zijn vader dat hij ook niet meer naar schaakles zou mogen (op donderdagavond) als hij daarna te moe is om te zwemmen. Daarna hebben we dat nooit meer gehoord ;). In badje 4 zwom hij wekelijks met kleren aan en na een paar weken mocht hij afzwemmen, wat hij keurig gedaan heeft.
En toen haalde hij zijn A. Een moment waarvan ik een paar jaar geleden oprecht dacht dat het nooit zou komen, brak aan. Ik was supertrots en ook een beetje geëmotioneerd. Mijn dappere, grote jongen. Een waterrat zal hij denk ik nooit worden, maar dat hoeft ook niet. Zo lang hij zijn B ook maar haalt, dacht ik, dan zijn we (hij + ik) eindelijk van die zwemlessen af! Zijn broertje zit nu overigens in badje 4 en vindt het leuk. Typisch…
Door naar diploma B
Ik was al lang klaar met die zwemlessen, maar ik zag ook nog wel in dat een diploma B óók erg nuttig is. Dus daar gingen we – weer door met zwemlessen, dit keer op zaterdagmiddag (en ja, dat is inderdaad onhandig). Elia vond het inmiddels niet echt erg meer. Ook zeker niet leuk hoor, maar prima. Na zijn A ging het proces een stuk sneller en mocht hij een paar maanden later voor zijn B.
En nu zijn we er vanaf. Zijn C haalt hij dan maar met schoolzwemmen over een jaar, daar maak ik me niet druk over. Het was een lang en bij vlagen moeizaam proces, dus ik ben blij dat het erop zit. En Elia met mij!