Gelezen boeken in september 2022
September was niet zo’n goede leesmaand voor me. Misschien kwam het omdat ik in de zomervakantie vrij veel goede boeken las en de lat daardoor (erg) hoog lag, of misschien komt het doordat ik weer mijn leesroutine moest hervatten nu het dagelijks leven vol werk en school weer begon. Ik las niet weinig, maar ik las wél een paar dingen waarvan ik achteraf denk: die kon ik missen als kiespijn…
Nou, daar gaan we dan toch maar weer, vol goede moed vooruit!
1. Teun Toebes – Verpleegthuis
Hier was ik al benieuwd naar sinds ik het had zien liggen in de boekhandel (lang geleden). Gelukkig mocht ik het lenen van een vriendin. En ik vond het goed! Niet per se goed geschreven (als in: bijzondere stijl, mooie woorden of goed gevonden metaforen), maar wel eerlijk en ontwapenend – ik strooi lekker met clichés. Teun besloot om in een bejaardentehuis te gaan wonen, tussen de dementerende bejaarden, om aan den lijve te ervaren hoe dat is. Het boek is soms grappig, soms ontroerend, maar krachtig in zijn protest tegen hoe wij als maatschappij ‘onze ouderen’ wegzetten als infantiele wezens in tehuizen waar ze steeds minder autonomie krijgen. Tragisch eigenlijk. Een mooi boek!
2. Renske de Greef – Mamamorfose
Van Renske de Greef ben ik al een tijdje (gematigd) fan. Ik vind haar grappig, soms wat opzettelijk provocerend maar dat heeft ook zijn charme. Mamamorfose is een soort stripboek – niet echt een stripboek, meer een boek vol tekeningen – waarin De Greef haar ervaringen over het eerste jaar als moeder vertelt: ‘Mamamorfose is een persoonlijk, geestig en goudeerlijk verhaal in woord en beeld over moeder worden, van kinderwens tot en met de eerste verjaardag. Een coming-of-moederschapsboek over het verschil tussen verwachting en werkelijkheid, met tekeningen van een chaotisch kraambed tot diagrammen over ongevraagd advies.’ Ik vond dit leuk, zeker een aanrader. Een uitgebreide recensie volgt.
3. Griet op de Beeck – Jij mag alles zijn
Van Griet op de Beeck ben ik fan. Geen gematigde fan, zoals van Renske de Greef, maar echt fan-fan. Ik heb al haar boeken voor volwassenen gelezen. Dus toen ik dit vond ik mijn minibieb, was mijn interesse gewerkt. Maar, nu komt de maar, ik vond het zo zo. Ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik niet de beste persoon ben om kinderboeken voor deze leeftijd (8-10 jaar) te beoordelen, omdat ik er eigenlijk nooit eentje lees en dus ook geen vergelijkingsmateriaal heb (in tegenstelling tot Young Adult romans). Ik vond dit vrij voorspelbaar, maar wellicht hoort dat bij het genre. Ik werd er in elk geval niet warm of koud van, maar ik geloof best dat acht- tot tienjarigen dat wel worden.
4. Hanna Bervoets – Alles wat er was
Dit boek staat in mijn lokaal (mijn vaste lokaal, waar ik Nederlands geef op een middelbare school) en ik had er al vaker naar gekeken, maar pas toen ik een stukje eruit ging voorlezen aan mijn 4 havo, dacht ik: ‘Dit lijkt me zelf hartstikke intrigerend!’. Het is een beetje thrillerachtig, maar niet zó eng dat je niet meer durft te slapen (want van dat soort boeken houd ik niet). Het gaat over acht mensen die sinds De Knal vastzitten in een schoolgebouw. De voedselvoorraden slinken en mensen blijken niet te zijn wie ze dachten te zijn. Een beetje Casa de Papel-achtige vibes dus, maar dan zonder de geweren ;-). Meer zal ik niet verklappen. Dystopisch, verontrustend… ja, heeeel spannend boek!
5. Katarina von Bredow – Ik en mijn broer
Nou… dit boek vond ik in de boekenkast in mijn lokaal. Toen ik de achterkant las, leek het me iets te heftig/expliciet voor mijn vijftienjarige leerlingen: ‘Amanda heeft haar hele leven al een nauwe band met haar halfbroer Ludvig, maar op haar zestiende ontdekt ze dat ze stapelverliefd op hem is. En Ludvig op haar. Broer en zus proberen hun gevoelens voor elkaar te weerstaan, maar dat blijkt onmogelijk.‘ Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de (inmiddels volwassen en getrouwde) Amanda. Ik weet het niet zo goed met dit boek, ik kan me voorstellen dat pubers dit heel interessant vinden. Zelf vond ik het niet per se goed, maar misschien had het mij meer gedaan als ik dit op mijn vijftiende las in plaats van nu ;-).
6. Elena Ferrante – Dagen van verlating
Ik las een quote over Lisa Taddeo, een recensent noemde haar ‘Elena Ferrante on speed’. Aangezien ik best fan ben van Taddeo (hier besprak ik twee van haar boeken), wilde ik dus ook wel eens iets van Ferrante lezen. Maar dat had ik net zo goed niet kunnen doen. Dit boek gaat over een vrouw, een moeder, die verlaten wordt door haar echtgenoot. Dan raakt ze in een soort borderline-achtige depressie waarin ze allerlei rare dingen doet. Ik vond het vooral een erg vaag boek. Echt niet te vergelijken met Taddeo!
Benieuwd wat ik nog meer gelezen heb? Nou, onder andere deze boeken (klik op het plaatje op naar de betreffende blog te gaan):
