Boekrecensie: Weg ermee
Ja ja, ik weet het. Tot nu toe recenseer ik hier alleen boeken die meer (direct) met opvoeden te maken hebben. Maar omdat minimaliseren/consuminderen een groot thema in mijn leven – en dus ook bij de opvoeding van mijn kinderen – is, komt hier de recensie van dit boek!
‘Thuis leven alsof je op reis bent, dat is de kunst van minimalisme.’ Zo luidt de (enige) zin op de cover van het boek van Dennis Storm. De volledige titel van dit beknopte boekje van 109 bladzijdes luidt: Weg ermee. Over de schoonheid van minimalisme.
Een boek dat niet mag ontbreken in mijn rijtje van duurzaamheidsboeken, omdat de impact van spullen enorm groot is (zoals ik leerde uit De verborgen impact van Porcelijn – wat mij betreft duurzaamheidsboek #1).
Leuk aan dit boek vind ik dat het, in tegenstelling tot veel andere boeken, niet heel wetenschappelijk is. Hoewel Storm een paar bronnen aanhaalt, is het vooral een persoonlijk relaas. Vanuit groeiende ontevredenheid met zijn drukke leven, besloot hij de weg van het minimalisme in te slaan. En dan niet alleen in die zin dat hij minder spullen wilde hebben, maar ook dat hij zijn tijd anders wilde besteden (minder werken, meer tijd met zijn gezin). Of, zoals hij het zelf omschrijft:
De symptomen van het bezitten van een overdadige hoeveelheid spullen kun je simpel bestrijden door te ontspullen. Minimalisme gaat een stap verder, het bestrijdt niet de symptomen maar de koopziekte. Bovendien is het niet slechts een uitstekend recept voor een opgeruimd en rustig huis, maar een opzichzelfstaande levenswijze die je rijker maakt. Ontspullen zorgt ervoor dat je teruggaat naar de essentie van wat je nodig hebt op materieel vlak. Minimalisme als levenswijze doet hetzelfde, maar werkt door op immaterieel vlak.
Mooi, toch? Ik ben absoluut geen minimalist, al beweeg ik wel – stukje voor stukje – steeds iets meer die kant op. Zo hadden we eerst zeker 25 vorken (waarom eigenlijk hè?) en nu nog maar een stuk of 10. Dat is maar een klein voorbeeld, maar wel eentje dat meteen het beoogde effect had, namelijk meer rust wanneer je de keukenla opentrekt. Ook op het gebied van kleren ben ik goed bezig, want al mijn shirts passen in 1 la en ik heb in totaal 3 spijkerbroeken. Maar soms, als ik dan bezig ben met ontspullen, bekruipt me de gedachte dat het zonde is. Zonde om nog goede vorken of dat ene jurkje dat me goed past weg te doen (met ‘wegdoen’ bedoel ik dan naar de kringloopwinkel of kledingruil brengen, ik zou nooit zomaar iets in de prullen- of textielbak gooien). Storm zegt dit erover:
Niet twijfelen. Wegdoen. Ook de kleding waarvan je denkt ‘is wel leuk’ is niet leuk genoeg. In de praktijk verkies je namelijk altijd je favoriete kleding boven iets dat ‘wel leuk’ is en vervolgens hangt het gewoon weer voor lul in je kast. (…) En als je echt over iets twijfelt, hou het dan apart en draag het direct de volgende dag. Wanneer je het aantrekt de deur uit wilt gaan voel je meteen of het goed is of dat je toch liever iets anders uit de kast grijpt. Is dat laatste het geval? Hang het twijfelaartje dan niet terug maar doe het weg en maak je er geen zorgen over dat het zonde is. Het is zonde dat je het ooit hebt gekocht, dat klopt, maar niet dat je het nu wegdoet.
Wat ik ervan geleerd heb:
– Minimalisme gaat niet over geld besparen (al doe je dat op den duur automatisch). Het gaat wél over duurzaamheid. Dus niet ieder jaar opnieuw een goedkope jas kopen, maar 1 keer investeren in een fantastische jas die je iedere dag opnieuw gelukkig maakt en die je jarenlang wilt dragen.
– Minimalisme gaat niet alleen over minder spullen bezitten. Daar begint het mee (met minder kopen ook), maar uiteindelijk is het veel breder dan dat.
– Je kunt ook een minimalist zijn als je kinderen hebt. Althans, Dennis Storm kan dat, dus wij ook! ;). Speelgoed van de jongens weggeven vind ik soms ergens een beetje zielig voor ze, maar uiteindelijk, in het grote geheel, doe ik ze er een gunst mee. Kinderen die minder speelgoed hebben, worden bewezen creatiever met wat er wél is. En in de toekomst ook dankbaardere volwassenen, daar ben ik van overtuigd. Bovendien zijn andere dingen zoveel belangrijker dan het materiële…
De stijl van Storm is net als zijn onderwerp: eenvoudig, simpel en prettig helder. Je hoeft geen minimalist te zijn of überhaupt te willen worden om te zien dat zijn boodschap ergens op slaat, dat hij iedereen (en de wereld) gunt om zijn leven op deze manier te leiden. Soms sijpelt zijn boosheid op het huidige systeem en het overdadige consumentisme wel door in wat hij schrijft (‘Los van de zelfkennis dat je stress krijgt van een overvloed aan spullen kunnen we niet meer om de wetenschap heen dat we de aarde uitputten. En al die onnodige cadeaus, hoe goedbedoeld ze ook mogen zijn, dragen daaraan bij. Er staan 24 uur per dag, 7 dagen in de week, 365 dagen per jaar honderden fabrieken giftige gassen de atmosfeer in te pompen enkel en alleen zodat wij elkaar onnodige cadeaus of onze kinderen plastic rommel kunnen geven’).
Dit negativisme, wat overigens geheel terecht en haast niet te voorkomen is als je hierover schrijft, overheerst gelukkig niet. Weg ermee is voor het grootste gedeelte een mooi pleidooi voor minder. Minder spullen, minder stress, minder geld, minder (werk)druk. Meer rust, geluk en welzijn. Wie wil dat nou niet?