Stelling: je moet thuis over de oorlog praten, ook al maakt het je kind angstig
Het hangt er vanaf hoe oud je kind is en in hoeverre hij/zij er zelf mee bezig is, zou ik zeggen. Praten over oorlog met bijvoorbeeld een driejarige lijkt me niet zo’n zinvolle activiteit… Bij een zesjarige is het al anders, die heeft wel een vage notie wat oorlog is.
Ik praat af en toe met Elia over de oorlog, eigenlijk vooral wanneer hij er zelf over begint. Meestal is dat niet per se in de vorm van vragen, maar meer in een spel, dat hij ineens schreeuwt “ik ben een tanker uit Oekraïne!“. Dan vraag ik hem wat hij daarover heeft gehoord op school en vul ik dat aan of verbeter ik waar nodig onjuiste informatie. Maar écht snappen doet hij het ook niet. De empathie is ook ver te zoeken – hij vindt het wel vervelend voor de mensen daar, maar hij vindt het even later ongeveer net zo vervelend dat hij geen hagelslag mag (…). Bang is hij dus ook absoluut niet.
Als je een kind hebt dat wél bang is, lijkt het me juist zaak om erover te praten. Niet om het minder erg te doen lijken dan het is, maar wel om te laten zien dat jij als ouder altijd beschikbaar bent om vragen te beantwoorden en je kind serieus te nemen. In al zijn rationele en irrationele angsten – en dit is er eentje van de eerste categorie. Lijkt me juist enorm waardevol om het daar samen over te kunnen hebben, misschien kun je op een of andere manier geruststelling brengen. YES op de stelling.
Zoals ik ook in mijn blog van zaterdag 18 maart zei, ervoor vluchten of het onderwerp proberen te ontwijken werkt niet. Er wordt op school over gepraat, er wordt ingezameld, er zijn genoeg plekken waar ze met het onderwerp in contact kunnen komen. Het lijkt me on-mogelijk om het onderwerp te mijden. Ik snap dat er kinderen zijn die er angstig van worden, ook Kobe maakt zich ’s avonds in bed zorgen. Hij piekert en heeft heel veel vragen.
Zeker voor angstige kinderen is het gesprek aangaan belangrijk. Antwoorden geven op de vragen die ze hebben. Want daar komt de angst vaak vandaan. Vertellen dat wij (voorlopig, maar dat zou ik niet zeggen) niet gebombardeerd worden, dat het een ruzie is tussen twee andere landen. Maar dat we wel de families die daar wonen kunnen helpen.
Kortom: YES, ik denk dat je het onderwerp niet moet ontwijken thuis.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
