Stelling: geboortefoto’s helpen bij het verwerken van je bevalling
Van mijn eerste bevalling zijn er weinig foto’s. Destijds was ik daar blij om, want ik vond het een tamelijk traumatiserende gebeurtenis die ik het liefst zo snel mogelijk wilde vergeten (niet mijn kind natuurlijk, wel de pijn/stress die ermee gepaard ging). Achteraf had ik wel meer beeldmateriaal gewild, ook – juist – om het een plek te geven. Dat is nu, zes jaar later, ook zonder foto’s helemaal gelukt, maar ik denk zeker dat het had geholpen!
Mijn tweede bevalling is gefilmd (!) door mijn moeder (!), die tijdens de weeën helemaal in de stress schoot, maar op het moment suprême dan toch haar mobiel wist te pakken en heeft gefilmd. Aangezien deze bevalling een stuk beter ging dan die ervoor, was ikzelf vlak erna ook meteen in een goede bui. Ik heb toen ook wat selfies gemaakt, met baby en al :-). Het filmpje wilde ik in de kraamweek nog niet zien, te vers, maar heb ik later wel een paar keer teruggekeken. En eigenlijk vond (en vind!) ik het heel mooi. Ik zie er een stuk kalmer uit dan ik me vanbinnen voelde, en het is zo wonderlijk om te zien wat je eigen lichaam dan kan… Ik had eigenlijk gepland om een vriendin die fotografe is erbij te laten zijn, maar daar ging het te snel voor.
Ieder mens verwerkt dingen op zijn eigen manier. Over het algemeen denk ik wel dat iets wegstoppen of negeren niet bevorderlijk is voor de verwerking. In die zin ben ik vóór geboortefoto’s of -filmpjes, mits de moeder in kwestie zich daar comfortabel bij voelt natuurlijk. YES op de stelling!
Laatst waren we met zijn vieren bevallingsfoto’s aan het terugkijken. En video’s. De tranen sprongen in mijn ogen. Hoe bizar was het dat ik na 28 uur Kobe en na 3 uur Vicky in mijn handen had. Dat ik zoveel pijn had maar dat mijn lichaam het simpelweg goed aankon. En hoe fantastisch vond ik het om Kobe en Vicky voor het eerst op mijn blote borst te hebben liggen.
De foto’s en video’s helpen je (en hielpen mij) volgens mij om de hele bevalling te verwerken. Zeker omdat de bevalling zelf vaak als een roes ervaren wordt, je enorm bezig bent met de gezondheid van je kind en extreem opgelucht bent als het allemaal oké is gegaan en je ‘klaar’ bent. Echt klaar ben je natuurlijk niet, want wat erna komt is nog hectischer dan ooit natuurlijk.
Des te sneller dat je de bevalling ook weer vergeet als het over is. Je zit meteen in de babybubbel; sommige grijs, roze en bij sommige is het een blauwe bubbel. YES ik denk echt dat je als moeder de bevalling verwerkt door naar foto’s en video’s te kijken en dat dit goed is om weer even uit de roes-herinnering te komen.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
