Een extraverte moeder met een introverte zoon. Hoe dat gaat tot nu toe.

Ik heb het heel lang niet willen toegeven, maar ik ben een extravert. Er lijkt online een hype te zijn ontstaan van de ‘introvert’. In een wereld als de onze heb je van allerlei persoonlijkheden rondlopen. Alleen maar mensen die zich uitspreken en de wereld leiden hebben, nee dat is geen goede balans. Maar alleen maar introverte mensen in een maatschappij werkt ook niet. Ik denk dat Kobe introvert is.

Maar is dat ook echt zo? Ik las erover en deed een klein onderzoekje naar de introverte eigenschappen van mijn zoon.

Allereerst wilde ik weten: hoe ziet de wereld van een introvert eruit?

Op teamsdiewerken.nl vond ik een mooi overzicht van intro- en extraversie. Dit was in werksferen, maar vond ik een mooi kleurenpatroon die ik prima ook op Kobe kon ‘leggen’.

Kobe is rustig, opmerkzaam en extreem naar binnen toe. Hij houdt heel erg van intimiteit en is voorzichtig en bedachtzaam. Alle vinkjes zet ik aan de linkerkant. Ikzelf ben vaak naar buiten gericht en ben in een meeting op mijn werk vaak het middelpunt omdat de ‘introverte’ collega’s vaak hun mond dicht houden. Ik ben recht-door-zee, of tenminste, dat probeer ik vaak. En energiek.

Op de site partou.nl vind ik kenmerken die ik ook in Kobe herken:

• Speelt vaak alleen;
• Kijkt liever eerst toe voordat er op actie wordt overgegaan;
• Is driftig of vertoont druk gedrag na een drukke dag; Na een drukke dag met meerdere activiteiten en/of met veel mensen kan een introvert kind van slag of driftig zijn.
• Kobe vindt het in een nieuwe omgeving en bij nieuwe mensen vaak overweldigend. Deze situaties zijn dan ook erg vermoeiend voor hem.

Op dezelfde site geven ze de volgende tips, het ziet eruit alsof dit tips zijn voor de extraverte moeder. Die ik dus ook van harte ga uitproberen 🙂

1. Wees langer stil en geef de ruimte voor reactie.
2. Geef ze de kans om te genieten. In eerste instantie lijkt het er inderdaad op alsof Kobe niet van een nieuwe situatie geniet. maar na een tijdje merk je toch dat hij het leuk begint te vinden.
3. Stel vragen en luister écht – Introverte kinderen vragen niet snel om hulp. “Laat weten dat het altijd bij jou terecht kan. Zo voelt je kind zich veilig bij je.” Dat lees ik in het artikel. Tja, probeer ik wel, maar misschien kan ik dit binnenkort nog eens goed of beter benadrukken.
4. Geef de ruimte voor zelfspelen en alleen zijn.
5. Prijs het positieve:

“Waar deze kinderen in uitblinken zijn vaak dat ze vriendelijk, attent en geconcentreerd zijn, zolang ze op een plek zijn die voor hen werkt, aldus schrijfster Susan Cain.”

Op oudersvannu.nl lees ik ook de kracht van introversie:

1. Ze vinden het niet erg om alleen te zijn;
2. Ze zijn onafhankelijk;
3. Ze zijn wat minder snel bang om erbuiten te vallen en zijn minder gedreven door angst. Ze gaan hun eigen weg;
4. Voorzichtig;
5. Veel zelfreflectie;
6. Ze zijn heel goed in observeren;
7. Het zijn hele goede luisteraars en ze kunnen goede (en de juiste) vragen stellen op het juiste moment.