Omdat een mens mag dromen. Zo ziet mijn ideale bevalling eruit.
Ja ja, ik weet het: de perfecte bevalling bestaat niet. De perfecte moeder ook niet en de eerste perfecte baby moet ik ook nog leren kennen. Maar omdat een mens toch mag dromen, komt hier een omschrijving van hoe in mijn ogen een ideale bevalling eruit zou zien.
Ik ga er hierbij vanuit dat het pijn doet. Er zijn vrouwen die zeggen echt geen pijn ervaren te hebben tijdens hun bevalling. Persoonlijk kan ik me dat niet voorstellen. Het is magisch en ook iets heel moois, maar het doet ook verrekte veel pijn – zo heb ik het tenminste ervaren. Oké, in de ideale situatie zou het voor mij als volgt gaan:
De duur: snel, maar niet te snel
Ik heb ervaring met zowel een hele lange (55+ uur) bevalling als met een hele snel (<4 uur). Van beide zou ik voor- en nadelen kunnen opnoemen. Het voordeel van een tragere bevalling is dat je meer tijd hebt om je in elk geval mentaal voor te bereiden en dat er – meestal – iets meer opbouw in de weeën en ontsluiting zit. Het (grote) voordeel van een snelle bevalling is dat het snel voorbij is ;-). Ik zou dan ook tekenen voor een snelle bevalling! Het nadeel daarvan vond ik de naweeën achteraf die ongeveer net zoveel pijn deden als de bevalling zelf. Het is moeilijk om een ideale duur aan te geven, maar voor mij zou dat denk ik tussen de 6 en 8 uur zijn.
De tijd: overdag
Mijn beide bevallingen waren ’s avonds laat (rond 22.00 en rond 0.00). In de ideale situatie zou ik een bevalling willen die overdag in de middag of in de ochtend begon, zodat je nog fris en fruitig bent wanneer het begint en er niet al een dag op hebt zitten waarin je rond waggelde met je dikke buik. Vlak na de bevalling kan je toch niet meteen slapen door alle endorfine (althans, ik niet), dus idealiter lijkt mij een geboorte rond 15.00, zodat je daarna nog de middag en avond hebt om bij te komen en dan op een soort van normaal tijdstip naar bed kunt gaan.
De plaats: thuis, in bad
Mijn droombevalling vindt plaats in bad. Beide keren wilde ik dat, beide keren lukte het niet. Het bad is voor mij de ultieme ontspanningsplek, ik heb echt een liefde-liefde verhouding met in bad gaan. Ik kan me zo voorstellen dat het warme water helpt om de weeën op te vangen en het lijkt me ook zo magisch om een kindje onderwater geboren te laten/zien worden! Een thuisbevalling heb ik dan wel weer mogen meemaken en hoewel ik dat vooraf absoluut niet wilde, is het me heel goed bevallen. Niet zozeer tijdens de bevalling (dan ben je toch soort van in een andere wereld), maar vooral erna. Geen tassen en Maxi Cosi inpakken, maar gewoon fijn onder je eigen douche stappen en in je eigen bed kruipen.
De aanwezigen: partner & verloskundige
Ik denk meteen aan de aanwezigheid van mijn eigen moeder bij mijn tweede bevalling. Die was gestrester dan mijn vriend en ik bij elkaar, wat niet echt bijdroeg aan het rustig blijven ;-). In de ideale situatie zou ik dus thuis zijn, met mijn vriend, maar ook met een verloskundige die er (ruim) op tijd bij is en die niet pas binnen komt gerend wanneer er al haartjes zichtbaar zijn zoals bij mijn tweede bevalling ;-). De aanwezigheid van een verloskundige lijkt me wel fijn, just in case, zodat er altijd iemand bij is die er echt verstand van heeft.
De pijnstilling en ingrepen: niet nodig
Het is me twee keer gelukt om te bevallen zonder enige pijnstilling, precies zoals ik wilde. Ik ben helemaal niet tegen pijnstilling en vind het juist fijn dat er zoiets bestaat, maar ik vind het ook wel weer mooi om te zien dat het lichaam het blijkbaar ook zonder kan. Neemt niet weg dat ik er best voor open zou staan als iemand het me aangeboden had, maar ook dat gebeurde beide keren niet. Dus ik houd het bij een bevalling zonder pijnstilling!
Natuurlijk zou ik het liefst een bevalling zonder enige ingrepen hebben. Dus zonder knip, hechtingen, schaar, pomp, tang of weet ik veel wat voor middelen ze allemaal gebruiken.
De baby: gezond & huilend
Tot slot het allerbelangrijkste: na de ideale bevalling zou ik een gezond kind in mijn armen willen houden dat ook meteen ging huilen, zodat ik hem (of haar) zou kunnen horen. Dat gebeurde beide keren. Alle wensen vallen hierbij in het niet. Ik zou een bevallingsmarathon van een week in het bijzijn van het vloggende Nederlands elftal doorstaan voor een gezond kindje. En natuurlijk weet ik dat je kunt wensen wat je wilt, maar dat een bevalling niet te plannen valt.