
Gelezen boeken in december 2021
In de zomervakantie van 2021 begon ik met blogs schrijven over de boeken die ik las. In augustus en september las ik deze boeken, en in oktober en november deze. Dat – het bijhouden en erover schrijven – is me zo goed bevallen, al is het maar als overzicht voor mezelf, dat ik er van plan ben om er dit jaar, in 2022, vrolijk mee door te gaan. Alleen dan misschien wat minder vaak.

Maar eerst 2021 netjes afmaken, want de maand december ontbrak nog. Door een (extra lange) Kerstvakantie heb ik ook die maand lekker veel gelezen! En veel leuke/interessante boeken ook nog. Kijk je mee?

1. Hendrik Groen – Opgewekt naar de eindstreep
Hendrik Groen is bejaard en zit (al een tijdje) in een verzorgingstehuis. Met sarcasme beschrijft hij in zijn dagboek wat hij daar allemaal meemaakt (niet zoveel) en waar hij zich zorgen over maakt (zijn eigen, beginnende dementie en de reactie op het Coronavirus).
Ik heb de vorige delen van het Dagboek van Hendrik Groen ook gelezen, die vond ik leuk. Hoewel Hendrik Groen zo ongeveer niks meemaakt, heeft hij toch genoeg te vertellen. Mijn eigen oma zat in een bejaardentehuis, de boeken van Groen herinneren me daaraan. Het is grappig, maar soms ook ontroerend. Dit laatste deel vond ik veruit het beste, omdat hij zijn eigen (mentale) achteruitgang beschrijft en hoe zijn omgeving hem daarbij probeert te helpen. Nogal sentimenteel, maar desalniettemin mooi. En heel makkelijk te lezen, je vliegt er zo doorheen. Gaat dat lezen.

2. Sophie Tak – Phineas’ feest
Dit boek stond op mijn verlanglijstje (superhandig, in de app van de OBA kun je de boeken opzoeken en alvast aanklikken die je wilt lezen) nadat ik het in de Flow of in de Viva door iemand aangeraden had zien worden.
Het is een debuut en het klonk nogal verontrustend, dus dat zijn al twee redenen voor mij om het te willen lezen :-). In dit boek wordt de familie Ouwenaer geconfronteerd met de verloren en dood gewaande zoon Johannes, die na twintig jaar afwezigheid opduikt op het kraamfeest van zijn neefje Phineas. Het is een roman waarin de ontwrichtende gevolgen van geestesziekte op ingenieuze wijze invoelbaar worden gemaakt.
Ja, ik vond dit echt een sterk debuut. Totaal niet voorspelbaar, absurd maar ergens ook realistisch en alle eindjes komen netjes bij elkaar (hou ik van). Absoluut geen spijt van dat ik dit toch vrij dikke boek gelezen heb!

3. Tatjana Almuli – Knap voor een dik meisje
Ik heb best veel geleerd van dit autobiografische boek, waarin Tatjana – die al haar hele leven dik is – openhartig verslag doet van het leven als dikke vrouw in een land waar dun zijn de norm is.
Nu de bodypositivity movement trending is (kijk me gaan met die Engelse termen), is dit boek weer heel actueel. Ik vond het goed omdat Tatjana pijnlijk blootlegt welke vooroordelen wij – als maatschappij waarin dun zijn de norm is of als ‘dunne’ lezers – allemaal hebben. Zoals dat alle dikke mensen eigenlijk liever dun zouden willen zijn. Of dat het hun eigen schuld is dat ze zo dik geworden zijn. Ze beschrijft ook heel eerlijk hoe ze meedeed aan een programma om af te vallen en waarom dat uiteindelijk niet lukte. Mooi en kwetsbaar verhaal van een dik meisje dat zichzelf na jaren heeft geaccepteerd zoals ze is.

4. Thorn de Vries & Mandy Woelkens – FAQ gender
Met mijn leerlingen las ik Welkom bij de club van Thomas van der Meer. Naar aanleiding daarvan praatten we (natuurlijk) over gender en het verschil tussen genderneutraal, non-binair, homoseksueel etc. Ik moet eerlijk bekennen dat sommige termen mij ook onbekend waren. Maar dat geeft niet, vanuit nieuwsgierigheid kom je vaak juist verder.
We hadden het toen ook over bekende transgenders of genderneutrale personen. Nikkie de Jager kwam ter sprake, maar ook Thorn de Vries. Toen ik in de bieb dit boekje zag met als ondertitel Antwoorden op veelgestelde vragen als je iemand kent of bent die non-binair is, nam ik het meteen mee. Het is luchtig, grappig en informatief. Vooral het respect en de liefde waarmee Mandy over haar geliefde Thorn schrijft, vond ik mooi. Een aanrader voor iedereen die meer wil leren of weten over de LGBTQ+ gemeenschap.

5. Sophie Passmann – Groeipijnen
Ik moet glimlachen als ik aan dit boek denk. Het is één grote, ironische monoloog over wat het betekent om een millenial te zijn. Ik kende dit boek helemaal niet maar bladerde er wat doorheen omdat het in de bieb op een tafel lag en toen was ik meteen gegrepen.
Sowieso vind ik het knap als iemand een boek in zo’n vorm kan schrijven, zonder plot, meer als één lange gedachtestroom. Dat kan oersaai worden, maar in dit geval vond ik het vooral hilarisch. Ik zou niet kunnen navertellen waar het precies over gaat, maar dat hoeft ook niet. Passmann maakt zichzelf en haar leeftijdsgenoten continu belachelijk, vol zelfspot en ironie. Ik houd daarvan. Topboek.

6. Tara Westover – Educated
Tara is zeventien wanneer ze voor het eerst naar school gaat. Daarvoor leidde ze met haar ouders en broers en zussen een geïsoleerd leven als mormonen, afgezonderd van de maatschappij, met niemand in de buurt die haar kan beschermen wanneer een van haar broers gewelddadig wordt.
Tara slaagt erin om zichzelf te leren lezen en schrijven en gaat zelfs studeren. Uiteindelijk maakt ze de universiteit af.
Ik vond dit een mooie en indrukwekkende memoire, die me eens te meer deed beseffen wat een geluk ik heb (en mijn kinderen dus ook hebben) om in dit land, in dit gezin, in deze welvaart op te groeien. Elk kind zou recht moeten hebben op onderwijs, hoe slecht de levensomstandigheden verder ook zijn. Wanneer mijn zoons pubers zijn en niet naar school willen, zal ik dit boek onder hun neus houden 😉 (grapje natuurlijk, ik heb niet de illusie dat ze dit dan gaan lezen).

7. Hanneke van Veghel – Dieet voor een betere planeet
‘Activist, voedselblogger en landbouwdeskundige Hanneke van Veghel leert je aan de hand van praktische tips, slimme oplossingen en concrete do’s en dont’s je keuzes te maken die wel degelijk het verschil maken – of je nu in de Albert Heijn, de biologische supermarkt of op het erf bij een biodynamische boer staat.’ Dat zegt de samenvatting.
Persoonlijk vind ik dat wat te mager – het boek is zoveel meer dan een handleiding met praktische tips. Die laatste staan er ook in, dat zeker, maar het geeft ook vooral heel veel achtergrondinformatie over allerlei diverse duurzame thema’s. Je merkt dat Van Veghel er verstand van heeft en ze put uit veel verschillende (wetenschappelijke) bronnen. Het is geen boek om één ruk uit te lezen, daarvoor vond ik het wat te droog, maar af en toe een hoofdstuk als reminder of om er iets van te leren (namelijk hoe je nóg duurzamere keuzes kunt maken op allerlei gebieden) is zeker aan te raden!

8. Will McCallum – Hoe je stopt met plastic
In tegenstelling tot het vorige, vrij dikke boek, is dit wél een makkelijk boekje vol praktische tips hoe je minder plastic kunt kopen/gebruiken. McCallum legt uit waarom plastic een wereldwijd probleem is en geeft laagdrempelige adviezen.
Erg geschikt voor de beginnende bespaarder. Van een herbruikbare koffiebeker tijdens je dagelijkse treinreis tot hoe je een verjaardagsfeestje organiseert zonder plastic – een milieuvriendelijke stap nemen was nog nooit zo makkelijk! Goed aan dit boek vind ik verder dat hij laat zien hoe de strijd begint bij individuen. Wat jij doet, doet ertoe. Ook al is het maar 1 druppel in een (vervuilde) oceaan.
Samenvatting voor wie geen zin heeft al het bovenstaande te lezen
– Wil je een goed debuut lezen? –> Lees Phineas’ feest van Sophie Tak
– Wil je een ontroerend, makkelijk leesbaar boek lezen? –> Lees Opgewekt naar de eindstreep van Hendrik Groen
– Wil je lachen om een lange, ironische column? –> Lees Groeipijnen van Sophie Passmann
– Wil je iets leren over hoe je duurzamere keuzes kunt maken? –> Lees Dieet voor een betere planeet van Hanneke van Veghel of, laagdrempeliger, Hoe je stopt met plastic van Will McCallum
Benieuwd wat ik nog meer gelezen heb? Nou, onder andere deze boeken (klik op het plaatje op naar de betreffende blog te gaan):
Ha Carmen,
Ik volg jullie blog al een tijd met veel plezier. Dank weer voor je boekentips!
Vraagje over Hendrik Groen: raad je aan om de eerdere dagboeken eerst te lezen? Of zijn de delen ook goed los te lezen?
Veel groeten,
Karlijn
He Karlijn, jij ook hier! Wat gezellig! Hoop dat het goed met jou en jullie dochter (of zijn het er inmiddels meer?) gaat.
De delen zijn ook prima los te lezen, al is het wel extra leuk als je de personages al ‘kent’. Groetjes