Het gaat niet altijd zoals gepland (en dat is ook oké). Drie lessen die het moederschap mij leerde.

^{*Foto door Ayla Maagdenberg}

Het moederschap is één grote leerschool. Dat ervaar ik echt nog elke dag zo. Niet in de laatste plaats omdat het zo confronterend is – die kleine mensjes die jouw houding en humeur spiegelen. Door het moederschap heb ik dingen over mezelf ontdekt die ik misschien liever niet geweten had. Andersom heeft het me ook juist zelfvertrouwen gegeven. Dit zijn de drie belangrijkste lessen die zes jaar moeder-zijn mij geleerd hebben.

1. Het gaat niet altijd zoals je gepland hebt (of: je kunt je niet op alles voorbereiden). En dat is oké.

Ik ben nogal een planner, ik houd daarvan en word daar rustig van. Maar met (vooral jonge) kinderen kun je alles nog zó goed en tot in de puntjes gepland hebben – en dan kan het toch heel anders uitpakken. Omdat een kind bijvoorbeeld net een driftbui krijgt op het moment dat je bij je vriendin op bezoek bent. Of omdat je baby in slaap valt wanneer het babyzwemmen nog moet beginnen. Allemaal geen drama’s en ook situaties die wel weer voorbij gaan, maar feit blijft dat het leven met zo’n kleintje vol onvoorziene (kleine) gebeurtenissen zit. En dat is oké – soms is het juist fijn om meer met de flow mee te gaan en alle bedachte schema’s los te laten. Dat kan je ook veel brengen.

Tegenwoordig gaan dingen vaker wél zoals gepland, ook omdat ik beter kan inschatten hoe ze zullen reageren, en daar ben ik heel blij mee. Want diep vanbinnen ben en blijf ik een systematische planner. Maar goed, dit was dus les #1.

2. Verantwoordelijkheid kan verstikkend zijn.

Ik vond dat ik best veel verantwoordelijkheid had als juf van kwetsbare kinderen voordat ik moeder was. Little did I know. De verantwoordelijkheid die je hebt als je iemands moeder bent is zoveel groter en veelomvattender dan de verantwoordelijkheid die je voelt naar je baas, collega’s of teamgenoten toe. Er staat ook niemand boven je om te superviseren. Het komt allemaal op jou aan. Natuurlijk kun je overleggen met je partner of met moedervriendinnen, maar uiteindelijk is het aan jou (jullie).

Het is ook geen verantwoordelijkheid voor een schooljaar lang of zo lang je baan duurt, maar voor Het Hele Leven. Dat is nogal wat. Ik denk niet dagelijks ‘wow, wat een verantwoordelijkheid’, maar er zijn wel momenten dat het besef ineens tot me doordringt. Ik had het vooral heel sterk op de allereerste dag thuis met mijn eerstgeborene, toen de kraamverzorgster afscheid nam en we het vanaf dan dus echt alleen moesten doen. WOW! En ja, ik zeg ‘alleen’ maar ik was natuurlijk met mijn vriend, het lijkt me nog tien keer verstikkender als je écht alleen-alleen bent. Die verantwoordelijkheid heeft iets moois, maar ook iets engs. Uiteindelijk bedenk ik maar dat a.) kinderen veel weerbaarder zijn dan ze lijken en b.) de invloed van jou, als ouder, vaak kleiner is dan je zelf denkt, zeker wanneer ze groter worden.

3. Je kunt meer aan dan je denkt.

Ik herinner me nog als de dag van gister dat Noël dramatisch sliep. Dan was ik soms uren met hem bezig ’s nachts (en dus niet toen hij een pasgeboren baby was – maar ook toen hij twee jaar was…). Dat voelden als de langste uren van mijn leven, er leek geen einde aan te komen. En dan heb ik het nog niet eens over de eerste maanden met hem waarop hij uren op een dag huilde. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt – en hoop het ook vurig nooit meer mee te maken. Er zijn meer dan eens momenten geweest dat ik het niet meer zag zitten. Maar ja, er is niet echt een keuze. Je moet door. Zo’n baby verzorgt zichzelf niet en jij bent zijn hoofdverzorger. Dus hoe moe of wanhopig je ook bent, hoeveel pijn je ook hebt, ergens in je vind je elke dag opnieuw de kracht om wéér dat bed uit te komen, boterhammen te smeren, boodschappen te doen en al die andere dingen die moeten gebeuren. En dan is er ook nog zoiets als een bevalling. Mooi of niet, heftig is het altijd. Maar ook dat lukt.

Ja, dat hele moederschap is me wat hoor. Ook nu verbaas ik mezelf dagelijks wel ergens over en dat terwijl ik het toch al ruim zes jaar ‘doe’. Het is absoluut niet makkelijk (vind ik dan), maar wel de moeite waard. Heel erg de moeite waard.