Stelling: een ouder weet altijd wat het beste voor zijn/haar kind is
Als ouder ken je je kind denk ik het beste, beter dan wie dan ook. Tegelijkertijd kunnen kinderen je soms verrassen, door ineens toch anders te handelen dan je had verwacht.
Mijn ervaring als juf op een middelbare school is dat ouders over het algemeen hun kind overschatten. Ze zijn trots, wat alleen maar mooi is, maar denken tegelijkertijd dat hun kind meer kan dan het eigenlijk kan. Zo had ik vorige week oudergesprekken (die genoeg voer voor meerdere stellingen opleverden ;-)) en was ik tijdens en na zo’n gesprek vaak verbaasd over de verschillen tussen hoe ik die leerling zie/ervaar en hoe de ouder(s) dat doen. Ik sprak ouders die hun kind per se naar de havo wilden zien gaan, terwijl schoolresultaten, inzet in de klas, werkhouding etc. echt geen enkele aanleiding gaven om dat ook maar te overwegen (ik geef les aan vmbo basis en kader). Het kind in kwestie naar een hoger niveau sturen zou meer verlies dan winst opleveren op allerlei gebieden. Later vroeg ik me nog af hoe het kwam dat die ouder zo’n ander beeld van haar kind had dan dat ik had. Ik denk dat dat komt omdat ik a.) veel meer vergelijkingsmateriaal heb (namelijk een klas vol) en b.) ik zie hoe zo’n kind is in de klas. Ik geloof best dat sommige kinderen thuis bijvoorbeeld ijverig zijn of lijken omdat ze veel huiswerk maken, maar als ze grotendeels foute antwoorden geven, valt dat pas op als je er samen met ze naar kijkt.
Dus NO, als ouder weet je niet altijd wat het beste is voor je kind. Maar jouw mening als ouder doet er wel toe en zou altijd gehoord moeten worden, omdat je je kind het beste kent. Als ouder weet je volgens mij meestal wel wat het beste voor je kind is. En voor die gevallen waarin je het niet weet/ernaast zit, zijn er gelukkig genoeg andere volwassenen die er ook zicht op hebben.
Ehh, natuurlijk 😉 Nee grapje. Nou ja, ouders zouden in ieder geval het idéé moeten hebben dat ze de beste keuze maken voor hun kind. Ik denk ook dat iedereen ook handelt naar deze gedachte. Toch? Wat is trouwens ‘het beste’? Wie bepaalt er wat goed is voor een kind. Artsen? Leraren? Of verschilt het per situatie, misschien?
Ik denk dat er een redelijke combinatie bestaat. Dat je als ouder op bepaalde vlakken goed weet wat het beste is. Of in ieder geval naar eigen zeggen het beste. Maar gaat het over iets medisch, dan zou je als ouder (die geen arts is) zelf niet weten wat het beste is. Dan ga je naar een dokter of geneeskundige. Dat heb je bij scholing ook, daar is ook niet iedere ouder helemaal bekend mee. En ga zo maar door. Ik geef graag toe dat ik niet altijd weet wat het beste is voor Kobe en Vicky. Ik gebruik hier de kennis van experts voor. Als een leraar een andere mening heeft over hun gedrag of een uitleg die mij niet zint, zou ik die persoon wel met respect behandelen en zijn visie respecteren. Want; hoe weet ik nou hoe K&V zich gedragen in de klas? Of hoe ik bepaalde leerproblematiek aan kan pakken.
Mijn mening: NO, als ouder weet je niet altijd wat het beste is voor je kind.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
