The working and writing mom. Hoe ik mezelf leer kennen.

Toen ik en een goed vriendinnetje (Joëtta) klein waren, maakten we boekjes, tijdschriften en verzonnen we verhalen. Al toen ik begon met full time werken en ik het studentikoze leven achter me had gelaten, wist ik dat er in online marketing voor mij niet genoeg schuilde. Dat ik mijn passie daar niet in kon vinden of juist loslaten. Vandaar ook dat ik in 2011/2012 naast werken ook begonnen ben met schrijven én in 2014 ik en Carmen dit blog zijn gestart. Al vervult dit blog naast mijn schrijfbehoefte ook mijn dagboekverlangens;)

Dit onderwerp vond ik blogwaardig. Waarom? Ik merk dat mijn schrijvende leven zich in 2018 tot op heden veel impact heeft op mijn leven en dus ook mijn leven als moeder. Kobe en Vicky kunnen geen week – of zelfs dag – herinneren zonder een moment dat ‘mama ging schrijven‘.

Dus eigenlijk schrijf ik sinds mijn werkende leven (2011/2012). het was er al voor ik moeder werd. En ja, toen ik zwanger was of toen Kobe en Vicky net geboren waren, had ik het op een laag pitje gezet. Maar de ideeën zijn er altijd geweest. En mijn notitieboekje met aantekeningen heeft al die tijd gewoon netjes naast mijn bed gelegen. En mijn map met ‘schrijfprojecten’ bleef groeien.

Romans

In 2012 ben ik gestart met langere verhalen: romans. Het begon bij een psychologische thriller: JOSEPHINE. In de trein zat ik te hoppen van Delft naar Amsterdam en terwijl ik in de trein zat, schreef ik zinnen zo lang als bladzijdes. Vooral over alles wat ik in de stiltecoupé of volle spitsen tegenkwam. Waar het over ging?

Een groep treinreizigers komt samen in groepstherapie wanneer ze allemaal hetzelfde meemaken: een treincrash in Amsterdam. Na wat groepssessies komen ze erachter dat het ongeluk geen ongeluk was en dat het ontstaan van hun groep geen toeval is.

Het is uiteindelijk een onafgemaakt verhaal. Of tenminste, de pagina’s zijn gevuld, maar “Echt een schrijver ben je nog niet” – aldus een bevriend redacteur. Ik deed serieus maar wat en liet mijn creativiteit de vrije loop, maar ik hield nog nergens rekening mee, had nog geen cursussen gevolgd of concrete adviezen opgevraagd.

In 2019 begon ik met roman nr. 2: JACOB (grappig eigenlijk dat beide verhalen een naam met de J. als hoofdletter hebben, misschien betekent dat toch iets?). Deze is ook daadwerkelijk gepubliceerd, maar niet uitgegeven. Waar het over gaat?

Jacob probeert de band met zijn dochter Nola te herstellen door haar te helpen met haar journalistieke carrière. Als Nola door haar vaders bronnen een consul in Amman op het spoor komt en in handen lijkt te zijn gevallen van handlangers van deze crimineel, dreigt Jacob haar opnieuw kwijt te raken. Hij besluit naar haar op zoek te gaan, maar lijkt hiermee meer te verpesten dan alleen de relatie met zijn dochter.

Dit boek heb ik in 2020 zelf uitgegeven, zoals je hier ziet:

Dan… mijn kinderen.

Ieder jaar duik ik ook de kinderboeken in. Deze zeker niet commercieel, maar puur voor Kobe en Vicky. Ieder jaar maak ik één boekje, dus om en om zijn ze op hun verjaardag aan de beurt.

Voor Vicky maakte ik ‘Vicky en de magische spiegel‘, een verhaal over een spiegel bij Vicky op haar kamer, een spiegel waar ze doorheen kunt stappen en samen met haar broer Kobe bij momenten en personen op bezoek kan. Zo bezoekt ze het eerste moment dat Kobe kan fietsen én mijn overleden oma Miepie, die overleed toen Vicky net in mijn buik zat. ‘De avonturen van Basta en Poi’ is het boekje dat ik in 2020 maakte. Al kwam ik

Hier een filmpje van: ‘Kobe en de verdwenen schilderijen‘, het eerste boekje dat ik maakte:

Let wel: ik heb alle materialen zelf geknipt en geplakt (maar écht, geknutseld met Canva en Google images), omdat dit dus geen commercieel doel had.

Schrijven heeft impact

Al met al heeft schrijven een aardige impact op me. Wat de toekomst brengt? Ik heb geen idee. Op de planning staat voor 2021 roman nummer 2 en kinderboek nummer 4.

Ik ben benieuwd of schrijven voor mij ooit wat meer werk ipv. hobby wordt. Maar voor nu: I LOVE IT, en wil het zeker niet kwijt. En ja, mijn tijdinvestering is het meer dan waard 🙂