Stelling: voor de eerste keer moeder worden is bijzonderder dan voor de tweede/derde/..e keer
Bij je eerste kindje word je moeder, bij het tweede (en meer) kindje ben je het al. Daar zit hem heel technisch gezien het grootste verschil. Je bent op papier (en volgens de crèche, school, wet, overheid et cetera) simpelweg de moeder van..
Als ik het emotioneel bekijk dan word je niet zomaar moeder van.. Je wordt moeder van een bepaald kindje. Toen ik moeder werd van Kobe werd ik moeder van een snel overprikkelde jongen, die op zich goed sliep, maar heel onrustig was. Als moeder van Kobe moest ik proberen mijn ademhaling tot rust te laten komen en moest ik hem goed voorbereiden op een verandering. Ik moest of mocht hem helpen met alles, kleren werden door mij uitgezocht, niet door hem. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Als moeder van Vicky werd ik een hele andere moeder. Een moeder die driftbuien tegen moest gaan, een moeder die niet mocht helpen met aankleden, ook al was Vicky zelf pas 1 jaar oud. Een moeder die Vicky haar gang moest laten gaan, want ze deed alles zelf wel.
‘Moeder zijn’ is niet over één kam te scheren. Bij mij in ieder geval. Moeder worden doe je bij ieder kind opnieuw. Ieder kind is uniek en je kunt er nooit van uit gaan dat je als moeder ooit uitgeleerd bent. NO in mijn geval dus.
Ieder kind is bijzonder, ieder kind is uniek. Gelukkig maar. Soms komt het voor dat je alles dat je dacht ’te weten’ over het ouderschap, bij een tweede kind ineens niet meer op gaat. Of averechts werkt.
Ik vond mijn beide bevallingen allebei megabijzonder – het zijn gebeurtenissen die heel anders van elkaar waren, maar dat eerste moment dat ik mijn zoon in armen hield was écht bij allebei even overweldigend. Toch moet ik van veel andere momenten zeggen dat ze inderdaad iets minder bijzonder waren bij de tweede.
Elia’s eerste woordjes, zijn eerste stapjes, ik weet het allemaal nog zó goed. Ook omdat ik toen de luxe had dat ik mijn volledige aandacht op (alleen) hem kon richten. Van Noëls eerste jaren herinner ik me natuurlijk ook van alles, maar de magie was er toch een beetje vanaf (zie ook mijn blog: Tweede kind. Tweede keer. Tweede keus?). Dat heeft niets met een voorkeur of met een meer/mindere hoeveelheid liefde te maken, maar alles met het feit dat ik het al eens meegemaakt had. Voor mij een YES op de stelling.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
