Kraamtranen: wat zijn het en wat doe je ermee?
Toen mijn oudste zoon geboren was, was ik in de wolken. Ik had ook nog behoorlijk pijn aan mijn borsten en last van stuwing en hechtingen (…), maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf dag 1 was ik intens gelukkig met hem. Dat ben ik nu nog steeds ;-).
Toch moest ik een paar dagen na zijn geboorte, in de kraamweek, ineens heel erg huilen. Ik was er zelf een beetje verbaasd over: waar kwam dit nu ineens vandaan? Het ging toch goed met ons allemaal? Ik was toch blij?
Op de site van De Verloskundige lees ik dat meer dan de helft van de kraamvrouwen last heeft van kraamtranen, de zogenaamde ‘babyblues’. Die komt dan in de derde tot vijfde dag na de bevalling (maar ook twee of drie weken later kun je nog ineens neerslachtig zijn!). Kraamtranen worden meestal veroorzaakt doordat:
- de vermoeidheid toeslaat
- je hormonen van slag zijn
- je (mogelijk) last van stuwing hebt
- je ineens een baby hebt waar je voor moet zorgen
Nou, reden genoeg om te huilen als ik dat zo lees! Ik denk dat het in mijn geval – zoals vaker – een combinatie van factoren was. Ja, ik was enorm blij met mijn kindje, maar ook enorm moe en gewoon gesloopt na een lange bevalling. En dan was mijn leven ook nog ineens zó enorm anders, want ik was niet langer alleen mezelf, maar ook moeder van iemand die volkomen afhankelijk van mij was. Namelijk van dit lieve, mooie ventje:
Wat doe je nou tegen – of beter gezegd met – kraamtranen? Ik denk dat het in alle gevallen goed is om je emoties (en dus tranen) de vrije loop te laten als je die behoefte voelt. Het is geen schande om te huilen, dat is in een dergelijke situatie juist logisch! De site adviseert om op dagen van de babyblues ‘rustig aan te doen’ en ‘weinig visite te ontvangen’. Nu lijkt rustig aan doen me sowieso een topadvies in de kraamweek ;-), maar als je geen zin hebt in visite kan die natuurlijk ook wachten.
Een zekere mate van verdriet, irritatie, nervositeit of prikkelbaarheid is dus normaal. Maar wanneer wordt het een probleem, of wanneer gaat ‘gewoon’ verdriet over in een (postnatale) depressie? Deze site zegt hierover dat je de huisarts moet bellen als ‘de kraamtranen aanhouden of je niet meer normaal kunt functioneren, als ze je in de weg staan bij de verzorging van je baby of bij het genieten van je kraamtijd’.
Ik ben geen huisarts. Ook geen psycholoog, psychiater of verloskundige. Veel symptomen die horen bij een postnatale depressie horen net zo goed bij kraamtranen. Waar de grens ligt kun je denk ik als moeder zelf het beste bepalen. Twijfel je? Bel dan voor de zekerheid de huisarts, of praat erover met iemand die je vertrouwt.