Father & sons. Hoe mijn vriend is als vader.

We hebben het hier, op deze blog, meestal over moeders. Over onszelf hebben we het ook vaak ;-). Voor de verandering leek het me leuk om eens een blog aan een vader te wijden. En wie leent zich daar nou beter voor dan de vader van mijn eigen kinderen? Een omschrijving (en kleine ode) aan hem dus. Want hij is…

Gek

Haha, het eerste woord dat in me opkomt. Hij vindt het bijvoorbeeld leuk/grappig om met de jongens vreemde dansjes door de woonkamer te doen, om ze op hun kop aan hun benen heen en weer te zwaaien, om spekjes te verstoppen in een zak met sperziebonen en ze vervolgens te vragen om die zak leeg te maken. Misschien dekt ‘grappig’ de lading beter dan gek, maar hij is hoe dan ook wat onvoorspelbaarder in zijn gedrag dan ik, en ook wat ruiger in zijn spel met hen – en daarmee dus ook een welkome afwisseling.

Bezorgd

En dan een verschil tussen ons dat ik niet had zien aankomen: als de jongens ziek zijn, is hij bezorgder dan ik. Waar ik dan sneller denk ‘het gaat vast vanzelf over’, daar houdt hij ze nauwlettend in de gaten en gaat ’s nachts nog een keer extra naar hun kamer om te controleren. Het bezorgde neigt in dat geval soms naar overbezorgd (in mijn ogen), maar ja… beter safe than sorry. En hij heeft dit alleen in het specifieke geval dat ze niet lekker zijn, dus niet als ze buitenspelen ofzo… dan heb ik het juist weer meer.

Knuffelig

Wij houden beiden veel van knuffelen met onze kinderen. Maar hij heeft nog net iets meer rust in zich dan ik, waardoor hij dit letterlijk úren vol kan houden. Toen Elia baby was, viel hij bijvoorbeeld elke avond op hem (letterlijk op zijn buik) in slaap. Vaak lagen ze ook samen in bed, baby Elia in zijn luier op zijn blote bast. Noël was van jongs af aan minder lichamelijk aanhankelijk, en nu nog steeds. De enige manier om die te knuffelen is terwijl hij een filmpje kijkt óf terwijl hij heel erg moe is. In het laatste geval wil hij toch (nog steeds) alleen maar mama, maar in het eerste geval neemt mijn vriend het er tegenwoordig soms ook van :).

Spontaan

Tot slot iets dat hij zeker meer is dan ikzelf, en dat is spontaan. Dit heeft volgens mij wederom (ook) te maken met het verschil tussen introverte en extraverte persoonlijkheden. Drie keer raden welke ik ben en welke hij is… Hij ziet minder beren op de weg als we ergens naartoe gaan, is vaak vrijwel overal voor in en heeft Elia bijvoorbeeld als baby wel eens meegenomen naar een café. Niet tussen de hossende dronken mannen hoor! Over het algemeen zijn de ideeën die hij bedenkt om te doen net iets meer out of the box dan degenen die ik bedenk.

In de meeste (belangrijke) dingen komen we gelukkig overeen. Hij heeft bepaalde eigenschappen in meer of juist mindere mate dan ik, en ik denk dat het juist die afwisseling is die heel goed & leerzaam voor de jongens is. Over boos worden bijvoorbeeld zei Elia laatst: “Mama wordt vaker boos, maar papa wordt soms bozer.” Dat klopt denk ik wel.

Al met al vullen we elkaar goed aan en is dit er ook de reden van dat we de tropenjaren met een huilbaby relatief goed doorstaan hebben. Ik ben elke dag nog blij dat juist hij de vader van mijn kinderen is. Als ze opgroeien en volwassen mannen worden zoals hij dat is, ziet de wereld er weer een stukje mooier uit.

_{*Foto’s door Ayla Maagdenberg}