De tweede ronde thuisonderwijs. Hoe dat hier gaat met een kleuter en een peuter.

Reminder: zou je zo lief willen zijn om onze lezersenquête in te vullen? We hebben al veel zinvolle antwoorden binnen, waarvoor dank, maar hoe meer hoe beter!

Ooit, nog lang voordat iemand van Corona gehoord had, had ik een blog ingepland met als titel: Van zijn moeder tot zijn juf. Waarom ik thuisonderwijs het overwegen waard vind.

Nou… wie vraagt die krijgt blijkbaar, want inmiddels zitten we middenin de tweede lock down en dus de tweede periode van thuisonderwijs. Allereerst wil ik zeggen dat ‘onderwijs’ een wat grote term is voor wat wij doen: Elia zit in groep 2, Noël gaat nog niet naar school (na de zomervakantie wel – hopen dat alles dan weer min of meer normaal is!). Noël hoeft dus niets te doen, Elia krijgt eens per week een of meerdere opdrachtenboekjes van school. Met daarin spelletjes, kleurplaten, knutseloefeningen en oefeningen met verschillende letters.

De ene keer heeft hij er meer zin in dan de andere, maar over het algemeen vindt hij het leuk om eraan te werken. Het is dus nooit een strijd om hem aan tafel te krijgen. Ik denk dat hij gemiddeld per dag 15 tot 30 minuten bezig is met werkjes voor school. Helemaal prima dus als je bedenkt dat we de hele dag de tijd hebben, want hij gaat niet naar de noodopvang of iets dergelijks en is dus in principe altijd thuis met ten minste 1 ouder. De meeste oefeningen kan hij zelf, al heeft hij wel wat uitleg nodig om te beginnen. Het liefst zit ik – of zijn vader natuurlijk – dus naast hem aan tafel wanneer hij bezig is.

Met de juf

Met de juf heeft hij elke dinsdagochtend een momentje, een halfuurtje online ‘les’. Dan leest de juf een verhaaltje voor ofdoen ze een (teken)spelletje en vertellen de kleuters – Elia zelf niet 😉 – wat ze meegemaakt hebben. Elia vindt het volgens mij wel grappig om zijn klasgenootjes te zien, verder interesseert het hem niet heel veel. Noël wil er daarentegen altijd naast zitten en ook meedoen – al kan hij dat natuurlijk nog niet. Ze zitten dan dus gezellig samen achter de laptop. Er zijn werkboekjes die hij elke week thuis maakt, en er zijn extra opdrachten, zoals foto’s van jezelf die je online kunt zetten. Die hebben we tot nu toe weinig gemaakt, en dat is ook prima. Het geheel heeft een heel vrijblijvend karakter dus dat is relaxt… ik ben blij dat hij niet in groep 3 (of hoger) zit in deze periode…

Met mama

Met mij, mama-de-juf, doet hij dus zoals gezegd de werkboekjes. Daar is hij relatief snel klaar mee (letterlijk). Verder doen we wat we altijd doen: spelletjes, ‘gewone’ en educatieve, heel veel spelen en kletsen en sinds kort ook fanatiek voetbalplaatjes sparen en plakken. Ik ben van mening dat je onderwijs, zeker bij kleuters, in hele brede zin kunt zien. Als je aan je kleuter tijdens het avondeten vraagt hoeveel boontjes hij op zijn bord heeft en of dat er meer of minder zijn dan zijn broertje, dan is dat al rekenen. En als hij tijdens het plakken van plaatjes ineens helemaal zelf ontdekt dat iemand dezelfde naam heeft (Eljero Elia), is dat net zo goed ’taalonderwijs’.

Kleuters hoeven nog niet zo veel te kunnen. Wat eenvoudige rekensommen, een paar letters herkennen en weten hoe ze klinken, de begrippen ‘meer’, ‘minder’, ‘groter’ etc. Er zijn talloze manieren om dit te oefenen, en voor de meeste heb je geen werkblad nodig, maar alleen wat aandacht en tijd voor/met je kind. In ons vakantiehuisje (ook te huur!) hebben Elia en ik bijvoorbeeld anderhalf uur Triominos gespeeld. Weliswaar met aangepaste (lees: door hem bedachte) spelregels, maar het was desalniettemin een leuke oefening met getallen.

Al met al valt thuisonderwijs geven me dus helemaal niet zwaar en vind ik het leuk. Dat komt denk ik vooral doordat ik zelf juf ben :), doordat Elia pas in groep 2 zit en ook niet zo veel hoeft te doen én doordat ik denk dat alles (of in elk geval heel veel) onder thuisonderwijs valt.