10x uitspraken uit ‘How to talk to kids’ en mijn reactie erop

Toen ik Kobe nog in mijn buik had, kocht (of kreeg) ik het boek How2talk2kids. Eerder schreef ik dus al hierover..

Ik wist dat communicatie met kinderen moeilijk zou zijn en wilde er meer van weten. Psychologie en communicatie had mij altijd al getrokken, ik deed niet voor niets Communicatiewetenschap met als focus ‘Youth and Media’. Hierin leerde ik gedrag, motivaties en communicatie naar kinderen toe snappen. Maar als je een kind krijgt, wordt dit anders. Het is niet de ouder van een kind die je een spelletje wil laten kopen, het is veel kleinschaliger, maar oh zo belangrijk. Het zijn ruzies tussen broer en zus, het gaat om positief opvoeden, het gaat over een kind op een strafplek zetten ja of nee… Het gaat zoveel verder.

En How2talk2kids hielp me om deze inzichten te krijgen. Nu kwam ik er twee weken geleden achter dat ze een heel uitgebreid Instagram account hadden opgezet met tips voor ouders. Ik deel er graag mijn top 10!

1) Zeg het met 1 woord

Met één woord kun je soms bij kinderen meer voor elkaar krijgen dan met een hele zin. Ik weet zelf dat Vicky haar aandacht al verslapt als je een paar moeilijke woorden zegt. De schrijvers van How2talk2kids geven dan ook aan dat je om duidelijk te zijn, soms het beste één woord kunt gebruiken.

2) Adviezen van de specialist wegen meer

Hier had ik nog nooit zo bij stil gestaan. Je kunt als ouder niet altijd alles weten. En het is dan ook echt niet erg als je soms je ego even aan de kant zet en vertelt dat je het niet weet. Een specialist, zoals een arts, trainer, opa, weet ik veel, die mag daar best wel degene zijn naar wie je kind met een ‘waarom’-vraag toestapt.

3) Geef een kind tijd om te schakelen

Hier heb ik eerder ook al een blog over geschreven. Als je als ouder al weet dat je straks naar de supermarkt gaat en je kind is fijn aan het spelen, moet je niet inééns gaan opruimen en verwachten dat je kind direct meewerkt. Volg een twee-stapsroute richting het echte weggaan. Zo dus:

4) Het woordje maar, maar weglaten

Hier heb ik ook nooit bij stilgestaan. Heb jij ooit wel eens dit (of iets dergelijks) gezegd: “Jammer dat je niet naar … kan. Maar het is nou eenmaal zo dat je verkouden bent.”
Het woordje ‘maar’ ontkracht de woorden die daarvoor kwamen. Je kunt dus beter een alternatief gebruiken..

5) Plustaal gebruiken. Positief benaderen dus.

Tja, ik denk echt dat het onderstaande voorbeeld het allemaal omvat. In mijn snelheid of gehaastheid vergeet ik dit nog wel eens, maar ja, dit is er eentje die belangrijk is in mijn communicatie naar de kinderen!

6) Niet meteen een antwoord geven, laat ze zelf eens dingen ontdekken

Oké, de vraag terugstellen dus. Kijken of ze zelf het antwoord kunnen formuleren.. Wel denk ik dat dit geldt voor kinderen die wat ouder zijn. tenminste, al zie ik Vicky wel meteen bedenkelijk kijken, ja..

7) Benader een probleem (ruzie tussen twee) met respect

Dit is een hele interessant als het gaat om kinderen die even niet uit een meningsverschil komen. De een wil bijvoorbeeld met een Bey Blade spelen en de ander niet, die wil liever met de knikkerbaan spelen. Wat dan handig is, is om de tweestrijd te beschrijven; waar ligt het verschil in mening, wat ís het probleem? En dan, aangeven dat je het vertrouwen hebt dat ze zelf tot een oplossing kunnen komen. Ik ga deze zéker vaker gebruiken als Kobe met een vriendje speelt.

8) Uitnodigen tot meewerkend gedrag

Deze herken ik ook van mezelf. Ik geef sowieso de twee keuzes vaak,

9) Niet altijd richten op de ‘dader’ (degene die beet, sloeg of kneep), maar juist op de ander.

Dit doe ik onbewust wel. Als Vicky Kobe duwt of slaat en ze schrikt er zelf zelfs van, vertel ik Kobe altijd dat Vicky nog jong is, dat ze nog moet leren. Dat ze nog niet helemaal de woorden kent om te vertellen wat ze wil. In plaats van dat ik boos word op Vicky.