Er was eens… een leuk kinderboek. #6

In de rubriek ‘Er was eens…’ bespreek ik kinderboeken die ik de afgelopen tijd voorgelezen heb. Zowel thuis als in Elia’s klas (groep 1/2). De link naar eerdere delen vind je onderaan deze blog en vandaag volgt deel 6.

Ik vertel per boek kort waar het over gaat, waarom ik het leuk vind en welk cijfer ik het zou geven op schaal van 1 tot 10. Alle kinderboeken zijn geschikt voor kinderen van ongeveer 3 tot 5 jaar.

Annemie Berebrouckx – Grote Henriette

Waar het over gaat:
Grote Henriette heeft verschillende vrienden, die allemaal kleiner zijn dan zij. Ze ondernemen van alles samen, maar blijkbaar vinden die vrienden dat toch niet echt leuk, want Henriette kijkt letterlijk op ze neer.
Waarom het leuk is:
Het is grappig, want ze blijkt op stelten te lopen. En het is heel simpel en dus makkelijk voor de wat jongere kindjes. Een kind van 3 vindt dit waarschijnlijk leuk, een kind van 5 waarschijnlijk niet meer.
Welk cijfer ik het zou geven:
6

Judy Hindley – Oom Arnold en de groene muts

Waar het over gaat:
Oom Arnold is tandarts. Op een dag vindt zijn neefje een muts die achtergelaten is in de praktijk. Hij zet hem op, en dan blijkt het een magische muts te zijn! Van een elf! Alles waar het neefje aan denkt, wordt werkelijkheid. Het ene moment worden ze bedolven onder een lawine van snoepjes, dan zitten ze weer in een raket. En dan krijgt het neefje de opdracht om aan iets te denken. Maar hoe denk je aan niets?
Waarom het leuk is:
Dit is zo’n fantastisch boekje! Het spreekt enorm tot de verbeelding, het verhaal is wonderlijk, en de plaatjes zo fantasievol… dit was een van mijn lievelingsboeken als klein meisje, en nu lees ik hem voor aan mijn kinderen. Dikke aanrader! Overigens heeft Judy Hindley ook De grote rode bus geschreven, en dat is toevallig ook een van de lievelingsboeken van de jongens.
Welk cijfer ik het zou geven:
9

Kim Fupz Aakeson – Moeder!

Waar het over gaat:
De hoofdpersoon heeft een dikke moeder. Ze is niet een beetje te dik, nee, ze is gigantisch dik. Zo dik dat ze niet eens in de bus past. Hij schaamt zich voor zijn moeder, want alle mensen kijken naar haar. Moeder zelf zit er daarentegen helemaal niet mee dat ze te dik is, en blijft ongegeneerd frietjes en gebakjes in grote hoeveelheden naar binnen proppen.
Waarom het leuk is:
Ik weet niet of dit leuk is… het is vooral erg bizar dat zo’n boekje uitgegeven is! Het is wel al vrij oud, want ik denk echt dat dit tegenwoordig niet meer zou mogen. Het is namelijk een en al fatshaming wat er gebeurt. Op het einde is hij weliswaar blij met zijn moeder (hij wilde haar eerst ruilen voor een ander, dunner exemplaar), maar de moraal is nou ook niet echt dat iedereen mag zijn zoals hij is… er zit wel degelijk een waardeoordeel in, en dat maakt het vooral ‘leuk’ voor mensen die een onderzoek doen naar de representatie van dikke mensen in kinderboeken ;-). Het is in elk geval het bizarste kinderboek dat ik ooit gelezen heb.
Welk cijfer ik het zou geven:
4 (de tekeningen zijn wel leuk maar dit kan natuurlijk eigenlijk echt niet!)

Daan Remmerts de Vries & Philip Hopman – Stimmy of Het oerwoud in de stad

Waar het over gaat:
Stimmy woont in de stad, maar eigenlijk zou hij liever in het oerwoud wonen. Of in een hutje op het strand. Om te ontsnappen aan zijn leven van elke dag naar school en wonen op dertien hoog, besluit hij te verdwalen in het park. Net op diezelfde dag is er een boze neushoorn uit de dierentuin ontsnapt die de hele stad dreigt te vernietigen. Dankzij Stimmy gebeurt dat niet. Als dank krijgt hij van de burgemeester een hut in het park waar hij zich kan terugtrekken. Zo heeft hij zijn eigen oerwoud in de stad.
Waarom het leuk is:
Ik kan me natuurlijk meteen identificeren met Stimmy die snakt naar meer rust & natuur en minder school ;-). Verder gebeurt er veel, het is een boek vol actie (kan zelfs een tikkeltje spannend zijn met de boze neushoorn). De plaatjes hebben mooie kleuren en uiteindelijk is er natuurlijk ook een happy end.
Welk cijfer ik het zou geven:
7