Ik ben zo’n soort moeder die…

Moeders. Ze zijn er in allerlei vormen, maten, kleuren. Voordat je moeder wordt, heb je waarschijnlijk wel een bepaald beeld bij het moederschap. En bij jezelf, als moeder. Soms komt het overeen – soms ook helemaal niet. In mijn geval klopt het behoorlijk goed, al zijn er natuurlijk altijd dingen waarover ik me zelf verbaas of verbaasd heb.

Maar wat voor soort moeder ben ik dan? Nou, ik ben zo’n soort moeder die…

• gek is op voorlezen.
  Samen onder een dekentje, allebei een eigen boek gekozen, en voorlezen maar. Mijn lievelingsmoment om de dag mee af te sluiten.
• niet zo gek is op bakken.
  Ik weet niet wat het is, maar ik houd gewoon niet zo van bakken. Het maakt troep, overal ligt meel, het plakt aan je handen, en ik hou ook niet heel erg van zoetigheid (alleen van chocola). Bakken doen we hier dus ook niet vaak. En als we dan toch iets bakken is het pizzadeeg. Jammie.
• liever binnen is dan buiten.
  Ik ben een binnenmens, altijd al geweest. Vooral in de winter maakt alleen al de gedachte aan naar buiten gaan me ongelukkig. Nu word ik van een hele dag binnen met twee hyperactieve jongetjes ook ongelukkig, dus gaan we elke dag wel naar buiten. Soms ook met lichte (of minder lichte) tegenzin.
• graag ervaringen uitwisselt.
  Met mijn mede-mama-vriendinnen, of met (educatieve) boeken. Al is het in dat laatste geval natuurlijk niet uitwisselen maar meer eenrichtingsverkeer ;-). 
• streng voor zichzelf kan zijn.
  De kinderen een uur tv laten kijken om zelf langer te slapen? Pizza afhalen omdat ik geen zin heb om te koken? Dit soort dingen vind ik lastig, en doe ik dan ook zeer zelden. Terwijl ik wéét dat het heus geen kwaad kan en niemand er slechter van wordt. Waar ik precies bang voor ben of waarom ik soms zo streng voor mezelf kan zijn, geen idee. Overigens geloof ik wel echt dat meer aanbod ook meer vraag schept en ben ik daarom tot nu toe erg tevreden over bijvoorbeeld (het gebrek aan) schermtijd hier thuis.
• letterlijk en figuurlijk georganiseerd is.
  Ik ben erg geordend, zowel in mijn werk als daarbuiten. Een goede eigenschap, die ook als moeder perfect van pas komt. Een kinderfeestje vergeten of mijn kind niet op tijd opgehaald? Dat is me nooit overkomen. Niets om de kinderen aan te trekken omdat alles in de was zit? Ook niet. Al zou dit natuurlijk ook helemaal niet erg zijn als het wel een keertje voorkwam.
• niet veel nodig heeft.
  Dit hoop ik mijn kinderen ook mee te kunnen geven. Om gelukkig, voldaan en tevreden te zijn heb je niet veel nodig, zeker niet veel materiële zaken. Tijd en bewuste aandacht voor elkaar, dat wel. En dat hebben we.
• supertrots is om een jongensmoeder te zijn.
  Ik voel me een echte jongensmoeder, ondanks dat ik vroeger altijd dacht meer een meisjesmoeder te zijn. Bijvoorbeeld omdat ik echt niet houd van drukte, en druk… dat is het wel vaak hier. Inmiddels geloof ik er heilig in dat je krijgt wat je hoort te krijgen, en dat deze jongetjes mij gegeven zijn om van elkaar te leren. En ik ben zo gek op die kleine mannen. Mochten we ooit een derde krijgen – ik denk het niet hoor – dan zou mijn voorkeur uitgaan naar nog zo eentje :-). 
• een hekel heeft aan haasten.
  En daarom nemen we uitgebreid de tijd voor alles, want wie kleine kinderen heeft, weet: alles gaat ter-gend lang-zaam. ‘Even’ schoenen aandoen of ‘even’ een jas aantrekken is er niet meer bij. Zéker niet met een peuter die in de ‘zelf doen’ fase zit.
• emotioneel wordt bij ‘mijlpaal momenten’.
  Voor het eerst naar het kinderdagverblijf, de eerste schooldag, maar ook voor het eerst logeren bij oma of zelf (zonder mama) in slaap vallen… het doet me (nog steeds!) elke keer weer veel. Vooral bij alle mijlpalen die met loslaten te maken hebben. Niet mijn sterkste punt…
• consequent is.
  Ik vind mezelf niet heel streng, wel heel consequent. Dat zit er denk ik ook in door mijn werk met pubers met speciale onderwijsbehoeftes, want als die érgens behoefte aan en belang bij hebben dan is het wel voorspelbaarheid en dus een consequente docent. Ook als moeder (sowieso, als persoon) ben ik erg van de vaste tradities en rituelen. Natuurlijk maak ik wel eens een uitzondering, maar dan weet iedereen ook heel goed dat het een uitzondering is ;-).
• graag meebeweegt.
  Per se sokken aan in slippers? Een felgele broek aan willen, met daarboven een paarse trui? Een knuffel die mee moet in bad? Prima. In veel – steeds meer – situaties kies ik de weg van de minste weerstand. Dat zorgt er overigens ook voor dat ik na 3,5 jaar nog steeds bij Noël in bed lig. Zij blij, dus ik blij. 
• vaak moet lachen om wat mijn kinderen zeggen.
  Of doen. In elk geval vind ik ze (kinderen over het algemeen) hilarisch. En het leuke van zoveel tijd met ze doorbrengen is dat ik ook veel grappigs meemaak. De verzameling met grappige uitspraken hier op de blog blijft daarom ook maar groeien.