Stelling: een zwangere vrouw zou niet ontslagen mogen worden
Oei oei oei. Een zwangere vrouw ontslaan, of juist niet eens aannemen, vanwege het feit dat ze zwanger is, dat is nooit oké. Maar ook zo ongelooflijk moeilijk te bewijzen. En dat weet een werknemer ook. Nu is het zwangerschapsverlof als je in vaste dienst bent meestal wel ‘gecovered’, waardoor de werkgever daar mogelijk geen verlies op maakt. Maar mogelijk ook wel, want hij moet je toch een paar maanden missen en afhankelijk van je functie en het bedrijf een invaller vinden (misschien zelfs aannemen), inwerken etc.
En dat kan onhandig zijn. Maar moet een vrouw met kinderwens daar rekening mee houden? Dat denk ik niet… Het zou andersom ook wel weer lekker makkelijk gemaakt worden voor de zwangeren als zij een soort garantie op het houden van hun baan hadden. Dan kun je wel kindjes blijven krijgen ;-). Ik vind dat een man, vrouw, genderneutraal persoon of wie dan ook ten alle tijde beoordeeld moet worden op hun functioneren. Schort daar wat aan, dan moet je dus ook ontslagen kunnen worden. Zwanger of niet. NO op de stelling. Máár er moeten dan wel voldoende ‘bewijzen’ van je tekortkomingen op werkgebied gepresenteerd worden, en precies in dat grijze schemergebied gaat het nu volgens mij nog te vaak mis…
Het feit dat dit überhaupt een stelling is, is al niet oké. Vrouwen van twintig, dertig, krijgen nou eenmaal kinderen. Tegenwoordig willen vrouwen naast hun drukke huishouden en drukke bestaan, ook nog eens werken. En tja, daar moeten werkgevers enigszins in mee bewegen. Maar dat is een cultuurshift en dat gaat nou eenmaal niet zo snel.
Als je zwanger bent (of wordt) en je verliest je baan, is dat gigantisch onhandig, vooral vanwege financiële redenen. Je wilt rustig zwanger zijn, je wilt rustig met verlof kunnen en uit kunnen kijken naar werk. Maar… je wilt ook dat je krijgt wat je verdient, dat je ergens werkt waar je blij bent én werk doet waar je goed in bent. Ik ben dan ook van mening dat een ontslag – met of zonder kind in je buik – een heel normaal principe is. En een werkgever heeft het volle recht om het contract van iemand bij mindere capaciteit te ontbinden of niet te verlengen. Dat iemand zwanger is zou – zowel positief als negatief – geen invloed mogen hebben op deze beslissing (al is dat helaas te vaak nog wel het geval..)
Tijdens mijn eerste zwangerschap is in eerste instantie mijn contract wel verlengd, maar vlak voor mijn verlof is deze niet verlengd. De samenwerking verliep niet soepel, ik had dingen niet onder controle en ik stond achter hun keuze, ondanks dat ik bijna met verlof ging. Ik ging daardoor – wetende dat ik niet meer terug hoefde – juist relaxter mijn verlofperiode in. Dus als iemand terecht moet stoppen bij een werkgever, vanwege professionele redenen, dan is mijn reactie NO, een zwangere vrouw mag wél ontslagen worden. Helaas wordt hier iets te veel misbruik van gemaakt..
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
