Van voorleesmoeder tot klassenouder. Ik doe het met liefde.

Ik had er nooit heel bewust over nagedacht, maar ik wist al wel voordat ik moeder werd dat ik een betrokken moeder zou zijn. En dat blijk ik ook, nog meer dan verwacht. Ik heb (veel) meer moeite met loslaten dan ik had voorzien – zo is Noël met zijn 3 jaar pas 1 keer 1 nachtje uit logeren geweest, en zo keek ik enorm op tegen Elia’s eerste schooldag. Ik ben graag betrokken bij mijn zoons, in letterlijke en figuurlijke zin.

Inmiddels vind ik het helemaal prima dat Elia naar school gaat, juist fijn om wat meer vrijheid te hebben, maar ik ben nog steeds graag op de hoogte. En aangezien hij zelf weinig over zijn schooldag vertelt, is infiltreren de enige andere optie – dus dat heb ik gedaan ;-).

Voorlezen tot je erbij neervalt

…of totdat het niet meer mag door Corona. Met de kinderboekenweek werd aan ons, ouders, gevraagd wie het leuk zou vinden om een dagje te komen voorlezen. Nou, dat hoef je mij natuurlijk geen twee keer te vragen. Ik vond het enorm leuk (en best uitdagend!) om te doen, dus toen de juf me vroeg of ik het elke week wilde doen, aarzelde ik geen moment. Zo heb ik een periode elke maandagmiddag, het laatste halfuur, van 13.30 tot 14.00, voorgelezen aan twintig kleuters. Veelal boekjes van ons, die we thuis hebben, en toen ik daar doorheen was ook ‘nieuwe’ boekjes van de bieb. Elia zelf vond dit ook fantastisch, vooral wanneer ik een onderonsje met hem had en zei dat hij het niet mocht voorzeggen.

Voorlezen vond ik dus top. Het kostte me relatief weinig moeite en tijd, een halfuurtje per week waarin ik anders ook wel Noël in zijn eentje thuis had voorgelezen. Ik vind voorlezen sowieso heel leuk, en de bijkomende voordelen zijn ook mooi meegenomen, dus ik hoop dat het snel weer mogelijk is!

Iemand moet het doen

En toen kwam de vraag vanuit een andere ouder of ik misschien klassenouder wilde zijn. Zij was zelf klassenmoeder, maar haar kind gaat nu naar groep 3, dus zochten ze een opvolger voor groep 1/2. Hier heb ik wel iets langer over getwijfeld, omdat ik niet goed kon inschatten hoeveel tijd het me zou kosten en hoeveel werk het zou zijn. Maar ergens leek het me ook wel leuk, en, ook belangrijk, iemand moet het doen.

En als iedereen zo denkt (‘er meldt zich vanzelf iemand als je lang genoeg wacht’), dan is er dus uiteindelijk niemand die in de gaten houdt of de juiste mensen in de klassen-groepsapp zitten, die een cadeautje voor de juf regelt of die bijhoudt wanneer welke evenementen plaatsvinden. Dingen die ik zelf wel fijn en ook belangrijk vind (vooral het cadeau als waardering voor de juf…), dus ik draag ook hierin graag mijn steentje bij.

Tot nu toe heb ik nog weinig gedaan in mijn rol als klassenouder, maar erger ik me wel (nu al ja!) aan het totale gebrek aan inzet of betrokkenheid van sommige ouders. School is gratis en ieder kind heeft recht op onderwijs, ja, maar school is op zijn beurt ook weer afhankelijk van de hulp van ouders. Dus, lieve papa’s en mama’s, werk een beetje mee. Lees een keertje voor, ga mee op schoolreis, controleer op luizen of lees een boekje voor. Óók als je er niet per se zin in hebt. Want iemand moet het doen, óók voor jouw kind.