Stelling: een baby (0-6 maanden) leert meer als hij niet voortdurend alleen maar bij zijn moeder is
Een baby leert meer als hij niet steeds alleen maar bij zijn moeder (of vader) is. Dat willen ze ons in deze moderne maatschappij althans graag laten geloven. Baby-zwemmen, baby-yoga, ja zelfs baby-muziekles, het bestaat allemaal. Sommige menen zelfs dat je al vanaf je zwangerschap bewust bezig kunt zijn/gaan met je – dan nog ongeboren – baby stimuleren.
Wat ik denk? Dat dit allemaal commercie is. De maatschappij is er nou eenmaal op gericht dat een werkende moeder drie maanden na haar (in mijn ogen overigens veel te korte) verlof weer aan het werk gaat, dus dan moet de baby naar de crèche. Die daar dan weer aan verdient. Of naar opa en oma, een gastouder etc.
Heeft een baby daar wat aan? Voor een peuter zeg ik volmondig YES. Die heeft er veel aan. Die leert op zijn beurt wachten, omgaan met andere volwassenen en kindjes enz. Maar een écht kleine baby van 6 maanden of jonger, die leert er in mijn ogen niks van. Die ontvangt alleen maar ineens een lading extra prikkels en geluiden en kleuren, en is daarom na zo’n dag kinderdagverblijf helemaal op. Ik wil niet zo ver gaan om te suggereren dat het schadelijk is voor een baby om niet steeds bij zijn moeder te zijn, maar het lijkt me in elk geval in geen enkel opzicht beter als dat niet zo is. Misschien wel voor de ouder in kwestie trouwens hoor, als die bijvoorbeeld gillend gek wordt van de huilbaby. Maar als je het de baby zelf zou vragen, ben ik ervan overtuigd dat die 100% zou kiezen voor 24/7 met zijn papa of mama, van wie hij meer dan genoeg te leren heeft in die allereerste fase van zijn leven. NO op de stelling.
Een kind leert van álle prikkels die hij ervaart, ziet, hoort. Al bij een bezoekje aan het consultatiebureau, ziet hij nieuwe kleuren, hoort hij de stem van iemand anders (de verpleegkundige) en kan je kindje met ander speelgoed spelen, of frutselen met andere boekjes dan thuis. Ik denk dat we te veel vanuit onze eigen belevingswereld kijken als we zeggen ‘een kind leert te weinig als het alleen bij de moeder is’. Kinderen hebben veel minder variatie aan beelden of prikkels nodig om te leren. Ze zien een tram of bus langsrijden en leren dan bijvoorbeeld dat er andere voertuigen zijn dan alleen auto’s en dat niet alles maar met je eigen ogen meebeweegt. Als ze een boekje pakken en het kraakt links, maar rechts niet, dan beginnen ze te snappen dat je geluid kunt maken door ergens te drukken. Daar heb je niet een andere arm om in te slapen voor nodig…
Wat ik wel echt denk is dat een kind gebaat is bij verandering van opvoeder (dus op de kinderopvang of bij opa/oma). Een andere opvoeding, andere regels én het niet continu bij mama zijn, helpt ze later vast ook enigszins zelfstandiger te worden. Ook denk ik dat ze sneller door zouden kunnen hebben dat er meer bestaat dan alleen duwende mama’s achter hun kinderwagen en dat zou hun wereldbeeld al wel op die leeftijd misschien al, kunnen verbreden.
Al met al; denk ik dat de ervaring van het vastgehouden worden door iemand anders, als baby andere stemmen horen, andere routines en gewoontes zien en meemaken, heel goed kan zijn. Maar ik denk niet dat ze per se minder leren als ze lekker knus en warm bij hun mama blijven die eerste zes maanden. NO dus op de stelling.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
