De autistische en neurotische trekjes van onze kinderen

Met één been op de stoep
En een been in de goot
En als ik dat niet doe
Dan ben ik morgen dood.

Herkennen jullie dit liedje nog? Ik heb voor de beeldvorming (en voor iedereen die geen video wil kijken) een paar stukken uit de songtekst hieronder neergezet:

Ik tel de tegels van de straat
Maar een putje telt niet mee
Het zijn er zeventig precies tot aan de brug
En als ik me vergis moet ik helemaal terug

En met het lopen op de trap
Heb ik ook nog een probleem
Ik moet de vijfde trede altijd overslaan
En als ik me vergis: weer van onderen af aan

Kinderen houden van structuur. Ze leggen verbanden, soms hele logische verbanden, maar soms ook hele gekke verbanden. Zo liep ik inderdaad altijd over de stoep, tussen de randen van de tegels. Ik had nog net geen dwangneurose hoor, op eclg lees ik dat je kind pas écht een neurose heeft wanneer het niet meer kunt stoppen, wanneer het iedere dag op hetzelfde moment én op dezelfde manier moet en wanneer ze er dus consequenties aan gaan verbinden. Is jouw kind hoogbegaafd? Dan heeft ‘ie meer kans om neurotisch te zijn, lees ik op iecu.nl.

Op ouders.nl vraagt een ouder over het neurotische gedrag van haar zoontje van drie. Gelukkig geeft Annelou de Vries (kinder- en jeugdpsychiater bij het VU medisch centrum) haar dit als antwoord:

Vaak gaat het ook om een zekere bezwering van angsten. De overgang naar de nacht bijvoorbeeld, als je alleen in je bedje in het donker achterblijft, wordt voor kinderen gemakkelijker door een ritueel. Het zorgt voor voorspelbaarheid en geeft het kind het rustgevende gevoel dat het grip op de dingen heeft.

Als ze controle kwijt denken te raken, gaan vooral kleine kinderen nog in neurose-stand. Zoals De Vries dus aangeeft is dat heel normaal. Hoe ouder je wordt, hoe gemakkelijker je controle kunt loslaten.

Hoe neurotisch mijn kinderen zijn?

Kobe slaapt altijd met een lichtje, Vicky móét Floddertje lezen (“die ene met dat ze naar de kapper is mamaaaaa”), Kobe die ‘s ochtends pas na het ontbijt wil aankleden, Vicky die altijd zelf haar schoenen aan wil trekken (eerst rechts, dan links), Kobe die altijd nog standaard water naast z’n bed wil hebben en hier ook om roept als het er wél staat én last but not least: Vicky die standaard vijf kusjes wil voor het slapengaan 🙂

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Hoe neurotisch zijn jouw kinderen? 🙂