Stelling: je moet je kind leren om alleen in slaap te vallen
Tja, je moet helemaal niets. Dus eigenlijk zou mijn reactie direct al NO zijn ;). Alles is goed, wanneer je probeert aan te voelen wat voor jullie én (vooral) voor de baby fijn is, waar hij zich fijn bij voelt.
Kobe en Vicky heb ik zelf al snel laten wennen aan het in bed liggen en daar ook zelf in slaap vallen. Dit ging totaal niet van een leien dakje, ik heb soms uren heen en weer gelopen om ze het vertrouwen te geven (zo van: mama is dichtbij). Maar ik moest wel.. ik merkte dat ze op mijn borst niet in slaap vielen en dit gold ook voor in de auto of op een andere plek. Ik merkte dat ze (allebei) in een bed, met knuffels en een speentje het meeste en beste sliepen en ontspanden. Aan het begin nog met mij ernaast op een stoel, of heen en weer rennend tussen ons eigen bed en dat van hun, maar op een gegeven moment in hun eentje. Dat werkte voor ons..
Ik weet dat in mijn omgeving een aantal moeders zijn bij wie deze tactiek totaal niet werkte, kinderen hadden die wél in de draagdoek of maxi cosi binnen no time in slaap waren. Voor hen werkt weer een andere slaapstrategie (of geen) weer beter. Ik blijf dus bij mijn NO.
Nou, net als Frederiek vind ik dat je helemaal niets moet. Wel denk ik dat je het jezelf, als ouder, makkelijker maakt door je kinderen wél van jongs af aan te leren om zelf in slaap te vallen (als je niet aan samen slapen doet dan).
Wij hebben dat niet gedaan. Deels uit luiheid, dat zeg ik er meteen bij, en deels omdat het tegen mijn/ons gevoel ingaat. Zelf slaap je toch ook het liefst naast je partner in bed, omdat het gezellig en warm is? Ik kan mij dus goed voorstellen dat een kind het ook fijn vindt om naast papa of mama in slaap te vallen. Elia is nu 5, Noël 3. Elke avond bij het naar bed brengen gaan we bij ze in bed liggen. Papa bij Elia, ik bij Noël. Totdat ze in slaap vallen – dit gaat bij Elia intussen significant sneller dan bij Noël, die sowieso van de twee de minst goede slaper is (…). Als een van ons niet thuis is, gaat de ander bij ze allebei liggen. Of nou ja, eerst bij de een, en dan in theorie bij de ander, maar die is dan vaak al in slaap gevallen ;).
Verder blijf ik bij het standpunt dat ik eerder al verkondigde als reactie op de stelling ‘een kind moet leren om alleen te spelen’: van mij hoeft dat niet zo nodig. Ik denk dat een kind vanzelf alleen leert spelen of slapen wanneer hij eraan toe is, en dat de maatschappij al individualistisch genoeg is. Maar verder wéét ik dat alle kinderen (en ouders!) anders zijn, en dat wat voor het ene gezin goed werkt, voor het andere geen optie is. NO op de stelling.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
