Hoe een trauma in je DNA blijft zitten en je dit dus doorgeeft aan je kinderen
Als jij iets hebt meegemaakt wat naar is, kan jou dat blijven achtervolgen. Dat weten we allemaal. Het kan iets kleins maar ook iets groots zijn, maar je kunt het allemaal een trauma noemen. Dat klinkt heel zwaar maar ik geloof erin dat iedereen in zijn jeugd iets van een trauma’tje meeneemt naar volwassenheid. Als je ooit met je fiets bent gevallen, samen met je moeder in de auto zit en tegen een andere auto/paaltje bent gebotst. Of misschien wanneer je vader rond je achtste een keer tegen je heeft gezegd dat je geen talenknobbel zal hebben (ik zeg maar wat:-)) dan kan dit allemaal zijn sporen nalaten.
Ik denk echt dat iedereen bepaalde dingen, uitspraken of gebeurtenissen meeneemt die van invloed zijn op jou, maar ook op generaties na jou. Terwijl dit niets te maken heeft met nature/nurture maar met de herinnering van je DNA.
En ik wil dit graag verder onderzoeken.
Een tijd geleden luisterde ik de podcast van Body, mind en food, waarin Vilna van Betten alles vertelt over de balans tussen die drie. In de aflevering ‘Je bent je eigen medicijn’ vertelt Vilna (ik waarschuw alvast, het heeft een redelijk zweverigheidslevel):
In een artikel over epigenetica door Peter Joosten, die vooral de diepte ingaat over dna, biologisch programmeren ed., lees ik dit:
“Als een rokende moeder een zoon krijgt, dan heeft deze meer kans op overgewicht. Als zij een dochter krijgt die vervolgens weer een zoon krijgt, dan heeft deze ook meer kans op overgewicht. Dit komt uit de Avon Longitudal Study. De impact van leefstijl die meerdere generaties kan overspringen. Bizar.”
Nog een voorbeeld:
In 2014 werden ratten onderzocht. Hierin kregen ratten een pijnlijke stroomstoot als ze een bepaalde geur roken. De ratten ontwikkelden al snel een reactie om de geur te vermijden en om zichzelf te beschermen. Dit zorgde voor zo’n sterke reactie, dat dit tot een blijvende aanpassing zorgde in een van de genen van het DNA. Namelijk nadat de ratten zich hadden voortgeplant, hadden de net geboren ratten net zo’n sterke reactie op de geur als hun vaders. Alleen: die hadden helemaal niet meegedaan aan het eerdere onderzoek (!!).
Conclusie: ervaringen kunnen ook worden doorgegeven in het DNA.
Say What?
Darwin dacht van niet, maar het is toch zo: ervaringen en herinneringen kunnen van invloed zijn op wie wij zijn en wat we doen.
Wat heeft jouw opa/oma allemaal ervaren? En zie je iets terug in jouw kinderen? 🙂
Ik ben er een podcast over aan het maken.
Jarig op 4 mei (sinds 1982) en voel een zwaarte rondom die dag.
Ik ontdek dingen over mijn oma in de oorlog.
Vlaggen tot de helft, komt eind maart 2023 online.