Lang zal hij leven. Een low budget kinderfeestje voor kleuters.

Hiep hiep hoera! Mijn oudste zoon is 5 jaar geworden. VIJF JAAR. Ik vraag me af of het ooit went. Dat ze maar blijven groeien, nieuwe dingen blijven leren. Ik hoop van niet, want ik vind het nog exact even megabijzonder als zijn eerste verjaardag. En ik hield het ook dit keer niet droog, al waren het dit keer geen tranen met tuiten maar slechts een moment met vochtige ogen… ik ga vooruit ;).

Bij je eerste verjaardag als je naar de basisschool gaat hoort natuurlijk je eerste ‘echte’ kinderfeestje. Zonder ouders, met alleen kindjes die jij zelf hebt uitgekozen en uitgenodigd. Wat een spanning…

De voorbereidingen

…die spanning werd onze gevoelige jongen natuurlijk dan ook al gauw te veel. De voorpret begon met het maken van de uitnodigingen. Niet digitaal, niet Instagram-perfect, maar wél helemaal zelf ingekleurd. Elia mocht van ons zes kindjes uitnodigen, ook omdat ik dacht ‘die komen vast niet allemaal’. Uiteindelijk kwamen er vijf, waardoor wij (inclusief Noël) met zeven kindjes waren. Een prima aantal wat mij betreft.

Naar het uitnodigingen geven keek hij erg uit, maar toen het moment daar was wilde hij het schoolplein niet meer op. Gelukkig was papa erbij en heeft die een handje geholpen met uitdelen. Op de uitnodiging stond de broodnodige info: wie er hoe oud wordt, wanneer, waar en hoe laat het feestje plaatsvindt (van 14.00 tot 17.00) en onder welk nummer wij te bereiken waren. Op de dag zelf hebben we een mooie Cars taart gehaald, slingers opgehangen en wat grote flessen limonade klaargezet. Normaal drinken we alleen water of melk thuis, maar voor een verjaardagen maken we graag een uitzondering ;).

Wat hebben we gedaan?

Waar gaan jullie naartoe?, werd mij van tevoren vaak gevraagd. Nou, niet naar Monkey Town, de Efteling, de kartbaan of weet ik veel wat voor plaatsen waar je vooraf voor moet reserveren en 7,50 p.p. moet betalen. Dat leek me gewoon niet nodig. Ik wilde niet per se geld besparen op Elia’s feestje (al is dat altijd mooi meegenomen) – ik wilde dat hij een leuke dag zou hebben. En het was schitterend weer, dus de keuze voor een grote natuurspeeltuin op loopafstand van ons huis was gauw gemaakt.

Voordeel daarvan was dat het mij nul organisatie kostte. Elia pakte zijn kadootjes uit (veel LEGO yes!), bedankte zijn vriendjes en vriendinnetje keurig, we zongen samen voor hem, hij blies 5 kaarsjes uit en na even hier binnen thuis gespeeld te hebben vertrokken we naar de speeltuin. De heen- en terugweg daar naartoe vond ik nog het meest intensieve gedeelte. Sommige kindjes renden vooruit, anderen wilden niet meer lopen etc. Gelukkig waren we met zijn tweeën ;).

In die speeltuin heb ik ze gewoon losgelaten. Geen spelletjes (dit had ik binnen overigens wel gedaan als er slecht weer voorspeld was), wel héél vaak van de kabelbaan, klimmen over houten balken en voetballen. Hier had ik eigenlijk geen kind aan ze. Alleen af en toe moest er iemand op de kabelbaan getild worden of schonk ik limonade bij.

Het was, aan alle bezwete hoofdjes en glunderende kindjes te zien, een geslaagde middag. De enige die een keertje huilde was de jarige zelf, toen hij met zijn knie op de stoep gevallen was. Om iets voor vijven liepen we terug, en dit is het enige dat ik anders zou doen als ik het over zou moeten doen: dan zou ik de kindjes door hun ouders bij de speeltuin laten ophalen in plaats van bij ons thuis. Dat had mij weer een kwartier politieagent spelen gescheeld :’).