Stelling: een lerarenstaking van twee dagen is te lang
De lerarenstaking van een paar weken terug zullen alle ouders met schoolgaande kinderen zich wel herinneren. Maar liefst 2 dagen waren veel basis- en middelbare scholen dicht. De Algemene Onderwijsbond hoopte op deze manier de druk op te voeren, zodat de salarissen voor leerkrachten omhoog gaan en op die manier het lerarentekort tegen wordt gegaan. Want zoals het nu gaat, met een chronisch tekort aan leraren, veel lessen die uitvallen en mensen die onbevoegd voor de klas staan, kan het niet langer.
Als juf, maar ook als moeder, steun ik de leraren volledig. Zelf heb ik de indruk dat een baan als docent vaak behoorlijk onderschat wordt. Oh, dan ben je zeker elke dag om 15.00 vrij en heb je tien weken per jaar vakantie? Nee dus. Of nou ja, half. Want je hebt wel écht veel vakantie. Maar je bent zeker niet elke dag ‘vrij’ wanneer de laatste leerling het lokaal verlaat, net zo min als je vrij bent wanneer er nog geen leerlingen zijn. Een groot deel van je tijd besteed je immers aan voorbereiden, opruimen, nakijken, geschikte materialen zoeken en klaarleggen, presentielijsten en logboeken bijhouden, oudergesprekken en rapportvergaderingen, extracurriculaire activiteiten, overleggen met zorgcoördinatoren en weet ik veel wie nog meer over zogenaamde probleemleerlingen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik doe mijn werk met liefde, net als veel andere leerkrachten. Maar als steeds meer leraren steeds meer op hun bordje krijgen omdat ze in hun eentje verantwoordelijk zijn voor het werk dat eigenlijk met meer collega’s (die er niet zijn) gedeeld zou moeten, is het ook niet vreemd dat ze bijvoorbeeld een burn-out krijgen. Dus tja… natuurlijk is het vervelend als je als ouder twee dagen een opvangprobleem hebt omdat de scholen dicht zijn, maar de gevolgen in de toekomst zijn vele malen groter als het lerarentekort blijft toenemen zoals het nu doet. Onderwijs is onwijs belangrijk, daar moet niet op bezuinigd (willen) worden, dat moet een prioriteit zijn, net als zorg.
Nu ben ik niet per se een voorstander van staken als actiemiddel, omdat je dan ook de leerlingen dupeert (in dit geval dus 2 dagen zonder onderwijs), maar ik zou in dit geval ook niet zo snel een beter alternatief weten. Goed, dat was weer een lekker kort verhaal van mijn kant, ik ben hier verder helemaal niet gepassioneerd over ;-). NO! Een lerarenstaking van twee dagen is niet te lang.
Ik kan hier een enorm egoïstisch pleidooi op los laten. Waarom die twee dagen en niet één, en waarom is het nodig om te staken en kan er niet simpelweg een gesprek worden aangegaan met de regering. Ik heb me tijdens die staking redelijk in bochten moeten wringen om oppas te regelen ed.
Maar zo’n pleidooi ga ik niet houden. Want, die twee dagen moeilijkheid in ons leven, is niets vergeleken met de nare situatie waar leraren hun hele carrière in zitten. Lage salarissen, veel administratieve rompslomp, en natuurlijk het tekort en daardoor de werkdruk die daarbij komt kijken..
Ik heb er die twee dagen eigen rompslomp met oppassen en vrije dagen voor de staking over, zodat de leraren hun zegje kunnen doen en we de politiek kunnen laten weten hoe belangrijk het is dat het lerarentekort opgelost gaat worden. Hoe belangrijk leraren überhaupt zijn. Belangrijker dan welk beroep dan ook, aangezien deze mensen die opleiders zijn tot de kinderen, die weer onze toekomst in handen hebben.. Kortom: NO, de lerarenstaking vind ik voor mezelf niet te lang. Ik hoop alleen maar dat niet nóg langere staking niet nodig is (vooral voor de leraren zelf) om iets te laten veranderen bovenin.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
