Dingen waarvan ik blij ben dat ik ze gedaan heb voordat ik kinderen kreeg

Iedereen weet: als je eenmaal kinderen krijgt, is je leven voorbij.

Nee… zo is het gelukkig niet. Maar er verandert wel iets wezenlijks, zowel in je dagelijkse bezigheden als in jezelf. Mét kinderen kun je net zo goed de wereld rondtrekken, wekelijks tot in de late uurtjes op een festival staan hakken of een scriptie schrijven (en ik kan het weten – dat laatste dan althans ;)). Maar het vergt wel wat meer planning, en er komen soms, bij sommige mensen, ook meer tegenstrijdige gevoelens bij kijken.

Ik ben zelf in ieder geval blij dat ik de volgende dingen heb gedaan vóór ik moeder werd, dus voor mijn 27e verjaardag:

• Veel & vaak uitgaan

In mijn studententijd, toen ik eenmaal gesetteld was in Amsterdam en er vriendinnen gemaakt had, ging ik twee keer per week uit. Tot in de late uurtjes dansten we dan in Paradiso (of op andere plekken, maar Paradiso was populair…) op allerlei soorten muziek met allerlei mensen. Waarna ik, na een paar uurtjes slaap, de dag erna weer in de collegebanken te vinden was. Hoe dan?!, denk ik nu, aangezien ik de laatste keer dat ik uitging (na een vrijgezellenfeest) drie dagen ervan moest bijkomen, maar destijds trok ik dat blijkbaar prima. Ik heb mooie herinneringen aan avonden die in een roes voorbij gegaan zijn, aan momenten dat het licht aanging en we ‘we gaan nog niet naar huis’ zongen – de famous last words voordat we natuurlijk toch wel naar huis gingen.

• Wisselende contacten gehad

Samenhangend met het vorige punt: op die avondjes uit werd erop los geflirt en elke week was ik wel weer opnieuw verliefd. Of althans, dat dacht ik. Een week later bleek dat dan toch niet zo te zijn. Het klinkt nu alsof ik ’s werelds meest losbandige adolescent was – dat is niet zo. Tenminste, ik vind van niet ;). Maar ik heb wel redelijk wat avonturen beleefd en wat vriendjes (of semi-vriendjes of scharrels of ongedefinieerde relaties) gehad. Voor mij was dat nodig om te ontdekken wat ik nou echt belangrijk vind en wil in een man. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen – sommige mensen zijn al jarenlang gelukkig met hun high school sweetheart, dat vind ik ook mooi :).

• Twee studies afgerond

Voordat ik moeder werd, had ik een Master Nederlandse taal & cultuur, met een specialisatie in moderne letterkunde, en een post-HBO opleiding tot docent Nt2 afgerond. Beide studies waren heel anders, en van allebei heb ik genoten. Natuurlijk was het niet altijd leuk, maar ik heb echt het gevoel dat ik me als persoon veel heb ontwikkeld en er bovendien achter ben gekomen welke dingen ik niet alleen leuk vind, maar waar ik blijkbaar ook talent voor heb. Zoals het lezen en analyseren van fictie, om daar vervolgens onderzoek over te doen. Mijn masterscriptie over de ontwikkeling van de poëzie in het oeuvre van Hans Faverey is denk ik op studiegebied mijn grootste prestatie waar ik ook het meest trots op ben, te meer omdat hij was genomineerd voor de scriptieprijs voor beste scriptie (die ik vervolgens niet won maar hey, het gaat om het idee…). Later, toen ik twee kinderen had en de jongste zes weken oud (!) was, begon ik aan mijn tweede Master om een eerstegraads lesbevoegdheid te krijgen. Die heb ik in anderhalf jaar ook afgemaakt, maar ik heb er niet van genoten. Studeren met (kleine) kindjes om je heen die bovendien niet doorslapen is toch (heel) wat minder relaxt. Neemt niet weg dat ik studeren op zich heel leuk vind om te doen, en dat ik niet uitsluit dat ik in de toekomst nog een diploma aan het lijstje toevoeg.

• Werk gevonden dat bij mij past

Aansluitend bij het vorige punt: tijdens mijn studies zat ik niet alleen maar met mijn neus in de boeken (maar wel veel, want dat doe ik nu eenmaal graag). Ik liep ook stage. Zo was ik een editiewetenschapper in de dop bij het Huygens Instituut, en zo gaf ik Nt2 les op de Vrije Universiteit in Utrecht. Dat laatste vond ik zo enorm leuk dat ik daarna besloot er mijn werk van te maken. Lesgeven, dat wilde ik. Nederlandse les aan anderstaligen om precies te zijn. Sindsdien – dit was alweer bijna tien (!) jaar geleden – heb ik ontzettend veel lesgegeven op verschillende locaties en aan verschillende doelgroepen. Van ongealfabetiseerde volwassenen tot jonge, hoogopgeleide expats, alles heeft de revue gepasseerd. Binnen die verschillende groepen en locaties heb ik zeker mijn voorkeuren (zo bleek ik, tot mijn eigen verbazering, gek te zijn op pubers), maar over het algemeen weet ik: dit type werk past bij mij. Sterker nog: als ik dit mag doen tot mijn pensioen, ben ik een gezegend mens.

• Een grote reis gemaakt in mijn eentje

In het halfjaar voordat ik zwanger raakte, was ik op reis. In mijn eentje reisde ik door verschillende plekken in Mexico en een klein stukje Amerika. Dat was bijzonder: bij vlagen leuk, bij vlagen confronterend en eenzaam. Ik heb daar trouwens ook mijn eerste tattoo laten zetten. Alleen reizen is een ervaring die ik iedereen zou aanraden. Omdat het cliché waar is: als je alleen jezelf hebt als gezelschap en om op terug te vallen, leer je jezelf beter kennen. Reizen is daar natuurlijk geen voorwaarde voor, maar het helpt wel mee. Sinds ik moeder ben, ben ik twee of drie keer een weekendje weg geweest zonder de kindjes, maar met vriendinnen. Aan meer of langer heb ik ook geen behoefte meer. Home is immers waar die twee kleine jongetjes zijn.

Tot slot heb ik, deels door bovenstaande punten maar deels ook gewoon doordat de jaren verstrijken, mezelf beter leren kennen. Ik heb een paar vaste hobby’s (lezen, schrijven, hockeyen) en andere interesses die komen en gaan. Natuurlijk (en gelukkig!) is geen enkel karakter statisch en kun je jezelf altijd blijven ontwikkelen, maar al met al heb ik nu zeker een beter beeld van wie ik ben dan pak hem beet tien jaar geleden. Al kwam daar met het moederschap een nieuwe uitdaging bij…

*Bovenste twee foto’s door Ayla Maagdenberg