“Zelfdoen maakt zelfverzekerd” – En andere opvoedtips van de juf van Kobe.

De ouderavond is net gestart en wij (de 15 ouders – vooral mama’s) zitten in de kring, waar normaal onze kinderen ’s ochtends plaatsnemen. Normaal gesproken pingelt de juf het belletje en zeggen we gedag, maar dit keer zitten wij als kleuterouders te wachten op de instructie van de juf. De kinderen zitten in de ochtend altijd heel netjes in een kring. Zeker nadat het belletje is gegaan kijken zelfs de meest schreeuwerige jongens hoopvol naar de juf. Hoe krijgt juf A. dat voor elkaar?

Tijdens de ouderavond loodst ze ons door de dagplanning heen en geeft ons af en toe wat opvoedkundige tips. A. lacht erom, hulpjuf L. ook, ze geven aan dat het helemaal niet hun bedoeling is om ons te vertellen hoe we moeten opvoeden. Terwijl zij lachen, denk ik alleen maar: ze hebben 28 rustige kindjes in de kring zitten, dus ja, kom maar op met die tips. Ik zette ze hieronder op een rijtje…

De 5 tips

1. Voorspelbare planning

Inééns naar de Albert Heijn gaan en binnen no time stoppen met spelen is er bij kleuters natuurlijk niet vaak bij. Een beetje voorbereiden en de verwachtingen managen, kan dan ook geen kwaad. Vaak genoeg krijg je een onrustig sfeertje wanneer jij als ouder meteen weg wilt (dit wel al in je hoofd had), maar je kleuter voor zijn gevoel opeens moet stoppen met spelen. Met dit gegeven houden ze ook rekening in de klas. Ze hebben een planning die elke dag ongeveer hetzelfde is en een paar minuten voordat het speelkwartiertje is afgelopen, waarschuwt de juf de kleuters al. En vertelt zij wat er daarna gaat gebeuren.

2. Zelfredzaam zijn en worden

Zelf hun jas dicht doen, zelf schoenveters strikken of klittenband dicht klitten, fruit meenemen, uitdelen en tas uitpakken en een plekje zoeken om je brood op te eten. Kleuters worden verwacht veel zelf te kunnen of te doen. En in ieder geval te proberen. De tip van de juf; niet teveel voor je kind doen, voor ze het zelf hebben geprobeerd. Ieder ‘ik kan dit  zelf’-moment is een mijlpaal voor kleuters en geeft ze een zelfverzekerd gevoel. Als ouder help je je kind met dit zelf doen, gek genoeg, en begeleid je in plaats van overpakken: zelfredzaamheid is enorm belangrijk in de ontwikkeling en het zelfvertrouwen van een kind.

Wij helpen de klas helemaal niet met aankleden van de kindjes. Dat kunnen ze zelf of ze worden door andere (vaak oudere) kindjes geholpen die dit wel kunnen.

3. Andere kindjes helpen – de oudste zijn

Het helpen van andere kindjes en dit dus stimuleren, kan goed zijn voor een kind. Snappen dat ze het goede voorbeeld moeten geven en dat andere kindjes naar hen opkijken, geeft een goed beeld van hoe de verhouding kan liggen, ook voor als ze ouder zijn goed om te snappen.

Het ene jaar speelt het kind met een hut, waarvan de oudste de basis hebben gebouwd. Het volgende jaar zijn ze de oudsten en beseffen ze dat de hut nog gebouwd moet worden, voor ze ermee kunnen gaan spelen.

4. Opruimen en een taak hebben is leuk!

En handig 😉 Kobe heeft in het vorige schoolblok geleerd de blokken goed op te ruimen. Tussen vakanties in hebben zij een taak. En ze worden daar steeds beter in en zien hoe ze zelf hierin ontwikkelen naarmate ze het vaker doen. Ze worden er beter in en hun vertrouwen in hun eigen ontwikkeling groeit.

Laatst kwam Kobe dus thuis en zei hij dat ie ‘s ochtends ook iets wilde doen met het ontbijt. Hij heeft nu als taak: ‘koffie zetten’. ??

5. Sociaal emotioneel moeten kleuters nog groeien.

Dit is een tip waarover ik twijfelde. Past deze hier of niet? Toch zet ik hem hier neer! De juffen doen eens in de week een spel rondom sociaal cognitieve ontwikkeling. Een voorbeeld is het regenboogspel.

Ze zetten dan drie of vier leerlingen in het midden van de kring. Degenen die nog zitten moeten raden wat de leerlingen in het midden met elkaar gemeen hebben. Soms zijn het groene sloffen, soms donker haar, maar soms ook iets zoals ‘deze drie kinderen spreken allemaal meer dan alleen Nederlands thuis’.

Bij die laatste is het natuurlijk niet, dit moet je aan de keukentafel ook gaan doen. Ik besefte wel hoe kinderen dingen zoals ‘gelijkheid’ en ‘oneerlijkheid’ kunnen aanvoelen en meenemen als waarheid. Beetje bewuster omgaan met verschillen en juist overeenkomsten tussen mensen om ons heen. Én het soms met Kobe (en straks Vicky) over hebben dus.

Tips van de juf…

En – niet onbelangrijk – mega belangrijk dat er goede leraren vooraan de klas staan, die ervoor geleerd hebben en het beste met onze kinderen voor hebben!