Stelling: een kind dat zich erg misdraagt is slecht opgevoed

Een kind dat zich misdraagt is volgens mij een heel normaal, gemiddeld kind. Niets meer en niets minder. Alle kinderen misdragen zich namelijk wel eens, dat heeft met opvoeding weinig te maken, maar meer met de aard van het beestje. Ik zou me eerder zorgen maken als een kind zich nooit misdraagt. Dat gezegd hebbende, zijn er natuurlijk wel (grote) verschillen tussen kinderen, en denk ik dat het deels zeker met opvoeding te maken heeft. Ik zie om mij heen ook wel situaties waarvan ik denk ‘hmmm…’.

Bij de speelclub bijvoorbeeld. Moeders met (heel) driftige peuters die het kind in alles zijn zin geven, ook terwijl het kind a.) oud genoeg is om er netjes om te vragen en b.) ook best oud genoeg is om te leren dat het niet altijd alles kan krijgen wat het wil. Natuurlijk, wat ik zie is slechts een momentopname, en natuurlijk zijn sommige kinderen ongeduldiger geboren dan andere, maar ik denk dat het ook weer te makkelijk is om te zeggen dat je als ouder niks kunt doen of veranderen aan het gedrag van je kind.

Over het algemeen vind ik dus NO op de stelling, als is het in sommige gevallen helaas wel echt zo… sommige kinderen die zich structureel & erg misdragen zijn inderdaad slecht opgevoed. Maar niet allemaal. De mijne misdragen zich in elk geval zelden ;-)…

Ik zou het eerder gek vinden als een kind alles precies doet wat van hem verwacht werd. Als een kind zich keurig gedraagt, nooit schopt, slaat of gilt of ook maar stoute dingen doet, kan dit alleen maar betekenen dat een kind dat niet durft. Dat een kind zich ergens dus niet veilig voelt om grenzen op te zoeken, om af en toe over die grens te gaan om vervolgens te ontdekken wat die grens dan wél is.

Een kind dat zich misdraagt voelt zich comfortabel en heeft het vertrouwen dat zijn ouders hem zullen leren wanneer hij een stap te ver gaat. Misdragen is een groot begrip trouwens en klinkt misschien zwaar, maar in mijn ogen is dit van ‘steentje in je mond stoppen’ tot ‘je zusje schoppen’ zijn.

Wij als ouders zijn er om ze te leren wanneer ze net iets te ver gaan (of veel te ver) en langzamerhand komt een kind erachter waar die grens ligt. Dat is juist onderdeel van de hele opvoeding, zo voel ik dat.

Mijn mening is dan ook NO, een kind dat zich misdraagt, is niet slecht opgevoed.