Welkom lieve Luna. Wat kinderen van hun huisdier kunnen leren.

Sinds een maandje hebben wij een poes, Luna. Een superlieve, anderhalfjarige, gevlekte dame loopt hier door het huis. Ze was mijn verjaardagscadeautje en we hebben haar opgehaald via Marktplaats – het beste verjaardagscadeautje ooit, kan ik wel zeggen. Ik kan me geen huis zonder haar erin meer voorstellen, en – belangrijker – de jongens vinden het ook geweldig om een poes te hebben. Luna is bovendien heel zachtaardig. Wanneer ze met Noël speelt, houdt ze haar nageltjes in. Sowieso ben ik nooit bang dat ze de jongens pijn doet, en andersom ook niet.

Ik ben gek op katten. Vooral het feit dat ze zo eigenzinnig zijn en ieder hun eigen karakter hebben, vind ik zo leuk. Luna is geen schootpoes die te pas en te onpas op je springt. Sterker nog: dat doet ze eigenlijk nooit. Maar ze zoekt je wél op, wordt graag aangehaald (maar niet te lang) en zit ’s avonds op de bank naast ons te spinnen met haar oogjes gelukzalig dichtgeknepen. ’s Nachts ben ik bovendien nooit meer alleen, want mevrouw slaapt op het voeteneinde van ons bed en vergezelt me naar de wc als ik moet plassen.

Super gezellig dus, precies zoals ik al vermoedde. Maar ik was wél razend benieuwd hoe de jongens op Luna zouden reageren (en vice versa). Elia is vrij gauw bang, voor alles, dus ook voor katten. Noël daarentegen is heel enthousiast, een beetje té enthousiast soms… gelukkig groeit de liefde tussen Luna en de jongens nog steeds met de dag. Elia en Noël hebben geleerd om in de goede richting te aaien (dus niet tegen de haartjes in), en Luna heeft geleerd dat die twee kleine persoontjes weliswaar heel veel geluid maken en bewegen, maar toch niet echt eng zijn. Extra leuk vind ik dat Luna en Elia qua karakter best op elkaar lijken. Kind en poes kijken allebei het liefst de kat uit de boom ;-).

Oké, allemaal leuk en aardig zo’n huisdier, maar leren kinderen daar nou ook wat van en, zo ja, wat dan precies? Op de site LICG vind ik de volgende voordelen:

• Het zorgen voor een dier maakt kinderen verantwoordelijker en gedisciplineerder, omdat ze het dier bijvoorbeeld elke dag om dezelfde tijd eten moeten geven. Elia moet helemaal niks van mij, maar heeft het zelf tot zijn taak gemaakt om elke ochtend Luna’s voederbakje te vullen met verse brokjes. Dat is het allereerste wat hij doet, nog voordat hij zijn eigen ontbijtbordje gaat pakken of gaat spelen. Daarna roept hij vol enthousiasme: “Etenstijd!“. Dat vind ik zo aandoenlijk!
• Een huisdier kan een kind helpen om zich veilig te voelen, wat leidt tot kinderen die meer zelfvertrouwen hebben en weerbaarder zijn. Kinderen zien hun huisdier dan als een onvoorwaardelijke vriend met wie ze emoties kunnen delen en aan wie ze geheimen kunnen vertellen omdat een dier niet oordeelt en niets doorvertelt. Vooral in de puberteit kan dit een groot voordeel zijn.
• Kinderen worden blij van hun huisdier. Ik zie dit dagelijks heel duidelijk in de praktijk. Zodra een van de jongens Luna in het zicht krijgt, beginnen ze te stralen en roepen ze: “Luna!” (of ‘Loenie’, ‘Loentje’, ‘Loony Toony’ enz.)
• Het hebben van een huisdier is goed voor de sociale vaardigheden, omdat het contact leggen bevordert door een makkelijk gespreksonderwerp te zijn, en omdat andere kinderen het leuk vinden om ergens te komen spelen waar een huisdier is.
• Kinderen met huisdieren leren empathie tonen: het zorgen voor een dier leert kinderen dat iedereen behoeftes en gevoelens heeft.
• Een huisdier is een les over het leven. Het dier kan ziek worden, een ongeluk krijgen, doodgaan… niet leuk, maar wel dingen die inherent zijn aan leven.
• Een huisdier kan de taalvaardigheid stimuleren omdat het zowel een goede luisteraar is als een goede stimulans om te willen praten.
• Huisdieren zijn goed voor de gezondheid. Alleen al het aaien blijkt een hartslag- en bloeddrukverlagend effect te hebben. Het is bovendien ontspannend en zorgt voor een beter immuunsysteem.

Ik las ook nog dat de positieve effecten het grootst zijn wanneer kinderen voor hun zesde samenwonen met een huisdier, en dat dieren als katten en honden makkelijker zijn om een emotionele band mee op te bouwen dan bijvoorbeeld een goudvis (joh). Ik heb dus niet alleen het juiste soort dier gekozen, maar ben er bovendien ruim op tijd bij ;).