Stelling: Als je kinderen hebt, moet je creatief (leren) zijn

Als het over ‘verven’ of ‘tekenen’ gaat, vertellen mijn ouders vaak dat ik vroeger als kind een bureautje had waar ik heel lang aan zat te spelen. Ook wanneer er in de klas iets met knutselen werd gedaan, stond ik vooraan in de rij. Ik vond die prikkels fijn en had ik ook nodig om mijn creativiteit en energie in kwijt te kunnen. Gold dat voor elk kind uit mijn klas? Dat denk ik niet. Ik denk niet dat alle kinderen ‘aan’ gaan bij creatieve activiteiten. Veel kinderen hadden er niets mee en vonden sporten veel leuker.

Als ouder denk ik dat je een grote rol hebt in deze creatieve bezigheden. Als jij als ouder je kind vooral achter de tv zet, niet mee helpt bouwen van blokkentorens of teken- of verfspullen klaar legt voor je kinderen, zullen zij ook logischerwijs minder daarmee bezig zijn. Mijn ouders hadden immers dat bureautje neergezet en die tekenspullen erop gelegd..

Maar moet dit? Is het als ouder nodig om creatief te zijn en dit mee te geven aan je kinderen? Niets moet natuurlijk 🙂 Wel denk ik dat het belangrijk is dat kinderen via creatievere manieren dan woorden leren hun wereld kunnen verkennen. Bruggen bouwen en samen met je kind kijken hoe boten er onder door varen bijvoorbeeld, of een schatkaart tekenen met huizen uit de buurt en natuurlijk de AH of de Jumbo waar de schat dan verborgen ligt. Ik denk dat in ieder kind – mits het geprikkeld wordt – wel een creatieveling schuilt.

Het moet niet, dus NO op deze stelling, maar ik zou het wel iedere ouder adviseren.

Ik zou mezelf redelijk creatief noemen, en ik zit ook geregeld met de jongens aan tafel. Kleien, (vinger)verven, tekenen, knutselen, het wordt allemaal gedaan (ik doe net zo hard mee). Als ik echter nadenk over ‘creatief zijn met kinderen’, komt er ook een andere, minder letterlijke betekenis van het woord naar boven. Niet de creativiteit die je op school ‘leert’ bij het vak handvaardigheid of tekenen, maar de aangeboren creativiteit die ieder kind bezit – en helaas vaak als volwassene (deels) verliest.

Volgens mij moet je als ouder niet zozeer klaarzitten met een kwast in de aanslag, al kan dat natuurlijk nooit kwaad, maar moet je vooral je kinderen de kans geven om de creativiteit die zij van nature al bezitten te laten gebruiken. En dat kan dan bijvoorbeeld door ze juist niet te overladen met DIY’s voor kinderen, maar door ze wat wc-rollen en een leeg pak rijst te geven. Of door extra lang de tijd te nemen voor een wandeling richting de supermarkt zodat je onderweg kunt stoppen om met takjes en steentjes te spelen.

Verder denk ik dat élke ouder met jonge kinderen wel enigszins creatief is, of tot creativiteit gedwongen wordt, omdat je bepaalde oplossingen moet zoeken voor problemen die je zonder je nageslacht nooit gehad had. Een simpel voorbeeld: als je baby op een gegeven moment niet meer stil wil blijven liggen op het aankleedkussen (en dat overkomt echt iedereen), moet je een manier vinden om hem toch tijdelijk af te leiden. Een stuk speelgoed pakken ligt voor de hand, evenals een liedje zingen of zelf heel raar doen. Zie ook deze blog. Dat is ook een soort creativiteit. Ik kies dus voor YES: als ouder moet je creatief (leren) zijn. En ik denk dat dit – deels althans – vanzelf gaat.