Jonge Youtube-kijkers in een advertentietijdperk zonder digitale kijkwijzer.
Ik zit aan tafel met mijn ouders. Het is 17u en Kobe zit languit op de bank, benen omhoog, on demand TV te kijken. Met zijn koptelefoon op. We hebben het over koetjes en kalfjes, over de gezellige dagen die eraan zitten te komen en het slechte weer buiten. Met een rood verhit hoofd staat Kobe naast me. We gaan eten en ik had hem gesommeerd de TV uit te zetten. Hij gaat zitten.
“Wat is er Kobe?”
“Nou, er was op TV een man met scherpe nagels die zo’n kras maakte bij mensen. En dat was best stoer eigenlijk.”
Tijdens zijn onschuldige Popeye filmpjes had hij blijkbaar een trailer van de X-Men: Wolverine gezeten, zo een waar zestien als minimum kijkleeftijd gehanteerd wordt en waar bloed één van de basisingrediënten is.
Zelf kan ik me enigszins schuldig voelen voor al het kwaad dat advertenties heet. Ik werk bij een digitale agency die vooral digitale advertentiestrategieën voor andere bedrijven bedenkt, livezet en evalueert. Ik ben bijvoorbeeld verantwoordelijk voor een Aldi, Flexa of Alabastine die hun product(en) op de markt willen lanceren of meer bereik willen bij hun consumenten. Zo zorg ik voor die enorm irritante, maar eigenlijk vaak heel relevante display banners of Social advertenties, zoals sponsored stories op Instagram. Ik steek dan ook altijd mijn hand op als iemand zegt: “Ja zo bizar, ik had gisteren naar iets gegoogled en nu kwam ik opeens een advertentie hierover tegen.” Ook zorg ik voor die video’s op Youtube, maar ook op terugkijkzenders zoals NPO start.
Een Marvel strategie
Stel hè, ik zou beheerder zijn van de advertenties van Marvel studios die de films van X-Men: Wolverine probeert te promoten. Dan zou ik allereerst op zoek gaan naar mensen die hoogstwaarschijnlijk ‘mijn’ film wel willen zien: die Marvel hebben geliked op Facebook, die vaak op Youtube zoeken naar dergelijke filmscènes, die op Google hebben gezocht naar woorden met bijvoorbeeld ‘Marvel movie‘ erin en mensen die in het bakje ‘potentieel’ vallen. Dit zijn mensen die de juiste leeftijd hebben (16+), houden van gamen en misschien nog nooit van de films hebben gehoord maar dit wel leuk kunnen vinden. En deze laatste groep, hier gaat het bij de meeste jonge Youtube kijkers fout.
Ik probeer hierbij zo relevant mogelijk te zijn. Dat betekent dat ik probeer zoveel mogelijk die bakjes hierboven aan te spreken. Alleen.. dat laatste bakje, die bredere doelgroep, daar zitten ook heel veel vaders (en moeders) bij. Die een ipad hebben die af en toe zou kunnen worden uitgeleend aan hun kleintje. En wat wil nou het geval: je staat met Youtube ingelogd. Dat is ook precies de reden dat ik als adverteerder kan zien dat jij in het juiste doelgroepbakje valt. Ouders denken er vaak niet aan uit te loggen, óf in ieder geval hun Youtube op een safe stand te zetten. Zelfs ik ben dat dus – ondanks mijn werk – vergeten te doen. Hierdoor komen advertenties dus voorbij en kunnen adverteerders zoals Marvel studios, maar ook Aldi, Flexa en Alabastine, bij kinderen van onder de 16 jaar zonder eigen Youtube account voorbij komen.
Adverteerders moeten gewoon stoppen met adverteren?
Ja, dat zou een oplossing kunnen zijn hè? In principe is het mijn werk dus dan zou ik geen werk meer hebben. Ik ben het ermee eens dat adverteerders soms het randje opzoeken van goed en fout. Dat je iemands persoonsgegevens niet mag misbruiken. Toch denk ik ook dat het de moderne manier van reclame maken is. Vroeger hingen er bushokjes vol met reclame waar de mensen die op de bus stonden te wachten geen baat bij hadden. Hoe fijn is het als je net verhuist naar die moderne wijk die net af is, en het bushokje waar je staat te wachten herinnert je eraan dat Flexa binnenmuurverf die week 40% korting heeft? Als advertenties er toch zijn… en je zou moeten kiezen tussen deze content en een reclame waar je niets aan hebt? Dan ga je toch sowieso voor de relevante?
Dan moeten wij ouders onze kinderen wel wat meer beschermen door op Youtube een eigen kinderaccount aan te maken. Is een paar drukken op een knop en je hebt een veilig account.
Dan kan ik gewoon door met werken en kan mijn collega die advertenties maakt voor horrorfilms gewoon lekker met zijn werk doorgaan..
Of denk jij hier toch anders over? Ben erg benieuwd naar je mening!