Nachtbrakers en doorslapers. Hoe overleef je onderbroken nachten?

Sommige kindjes slapen vrij snel door uit zichzelf. Anderen maken er een soort wedstrijdje in uithoudingsvermogen van: kijken wie er aan het kortste eind trekt, papa en mama of zijzelf. Mijn theorie is dat je hier als ouder niet zoveel aan kunt doen. Natuurlijk, je kunt boeken lezen over slaap, je kunt je baby in zijn eigen kamer leggen of juist niet, je kunt een slaapcoach inhuren, je kunt allerlei tactieken bedenken en uitproberen (de zogenaamde ‘slaaptraining‘) om ervoor te zorgen dat je niet meer elke nacht naast het ledikant van een bepaalde kleine tiran staat.

Hoewel sommige van die tactieken ongetwijfeld werken, heb ik er zelf tot nu toe voor gekozen om ‘de natuur zijn gang te laten gaan’. Dat klinkt enorm zweverig, maar komt er in de praktijk gewoon op neer dat ik (of mijn vriend) er elke nacht uit ga om onze jongste zoon te knuffelen of melk te geven.

Die jongste zoon is bijna 2. En slaapt niet door. Terwijl wij als ouders exact hetzelfde gedaan hebben als bij onze eerste zoon, die doorsliep vanaf ongeveer 4 maanden. Onze tactiek is dus hetzelfde, maar hun behoeftes zijn anders. Niet zo vreemd ook aangezien het totaal verschillende persoontjes zijn.

Tips over hoe je een kind kunt laten doorslapen heb ik dus niet, maar ik heb voor mezelf wél manieren gevonden om zo goed mogelijk te dealen met de onderbroken nachten. Leuker kan ik dat niet maken – makkelijker wel. Dit zijn mijn 6 tips om de zonnige kant van slaaptekort in te zien.

Tip 1: Noem het geen ‘slapeloze’ nacht maar een ‘onderbroken’ nacht.
Laten we eerlijk zijn: een onderbroken nacht klinkt toch veel minder erg? Dat hebben ook mensen zonder kinderen vaak, omdat ze moeten plassen bijvoorbeeld. ‘Slapeloos’ klinkt zo dramatisch, alsof je de hele nacht wakker bent geweest. En, laten we weer eerlijk zijn, dat is gewoon bijna nooit zo. Ook op nachten dat je er drie, vier keer uit moet, slaap je in totaal toch nog wel een aantal uurtjes. Alleen niet aan 1 stuk door. Wat het vermoeiend maakt. Dat zal ik meteen beamen, maar je kunt beter kijken naar het aantal uur dat je wel hebt geslapen dan het aantal uur dat je niet hebt geslapen…

Tip 2: Tel de uren niet
Over die uren gesproken: die kun je dus beter niet tellen. Een nacht waarin je ‘maar’ zes uur geslapen hebt, en dat ook nog in drie blokken van twee uur, is voor niemand leuk. Dus in plaats van de bij elkaar gesprokkelde uurtjes te tellen, kun je het beter zo snel mogelijk vergeten en over gaan tot de orde van de dag. Zo zul je merken dat je je soms, wonder boven wonder, toch best goed voelt – ondanks het beperkte aantal uur slaap ;).

Tip 3: Focus op die dingen waarin je wél geluk hebt
Goed, Noël slaapt dus niet door. Maar hij kan overdag wél erg goed alleen spelen, zijn driftbuien duren meestal niet zo lang en hij is een heel vrolijk en ondernemend mannetje. Hij eet bovendien ook goed. Allemaal factoren waar ik superblij mee ben. Dan neem ik het ’s nachts eruit moeten wel voor lief.

Tip 4: Bedenk dat het tijdelijk is
Deze vind ik best lastig, na twee jaar. Dus ik kan mij voorstellen dat dit voor moeders die nog langer onderbroken nachten hebben ook moeilijk is. Maar bedenk: ooit gaat dit voorbij. Er komt een (hele lange) tijd dat je gewoon weer de hele nacht in je bed kunt blijven liggen. En dat je zelfs kunt uitslapen!

Tip 5: Verwacht niks
Hoe meer je verwacht, hoe meer teleurstelling er op de loer ligt. Ik heb mij er nu op ingesteld dat Noël gaat doorslapen voordat hij naar de middelbare school gaat. Dat lijkt me vrij reëel. En anders weet ik het ook niet meer.

Tip 6: Negeer goedbedoelde adviezen en doe wat voor jou goed voelt
Misschien moet je hem laten huilen. Misschien moet je hem een toetje geven voordat hij gaat slapen. Misschien moet je een paar nachten lang een wekker zetten om dezelfde tijd. Misschien moet je een flesje water in zijn bed leggen.

Misschien moet jij je mond houden. Nee, dat is onaardig. Dat zeg ik dan ook niet – maar ik denk het soms wel. Ik doe wat ik doe (wat dus eigenlijk niks is) om een reden, omdat ik erover nagedacht heb en tot de conclusie ben gekomen dat dit is waar ik me het prettigst bij voel. Dus bedankt voor het advies, maar ik ga gewoon zo door. Overigens hebben mijn vriend en ik besloten dat deze zomer dé zomer gaat worden dat we Noël gaan ‘leren’ doorslapen. Hoe? We hebben (nog) geen flauw idee.

En stiekem weten we, als we naar elkaar en naar onze eigenwijze en temperamentvolle dreumes kijken, dat wij waarschijnlijk degenen gaan zijn die aan het kortste eind trekken…