Stelling: hoe kleiner het kind, hoe groter de zorgen
Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen. Dat zeggen ze tenminste. Ik ervaar het echter precies andersom. Zeker een YES voor mij dus op deze stelling.
Als ik bij mezelf naga wanneer ik me het meest zorgen maakte om mijn zoons, dan was dat toch in de babytijd. Vooral in die van Noël natuurlijk, maar die had ook een moeilijke start met zijn verborgen reflux. Maar alle kleine baby’s zijn zo kwetsbaar en hebben nog zo weinig manieren om te communiceren. Je wilt het zo graag goed doen, en tegelijkertijd moet je je kind nog leren kennen, dus je hebt eigenlijk geen idee.
Tot nu toe maak ik me dus minder zorgen over mijn kinderen naarmate ze ouder worden/zijn, maar ik weet natuurlijk niet hoe dit zich in de toekomst ontwikkelt. Ik kan me zo voorstellen dat je je over pubers bijvoorbeeld ook redelijk wat zorgen kunt maken. Dan heb je soms ook slapeloze nachten als ouder, en dan heeft rondlopen, wiegen en drinken geven ook geen zin meer. Ik kijk over een jaar of twaalf dus graag terug op deze stelling ;-).
Hier zal menig ouder met pubers opspringen en zeggen dat hun kinderen voor nóg meer zorgen zorgen. En ouders met een kind dat zeven is en moeilijk leert zal zeggen dat dát de leeftijd is om als ouder het meest tegenop te zien..
Je hebt in elke leeftijdsfase dingen om je over zorgen te maken. Is de zorg die je hebt om een baby een stukje zwaarder en heftiger, hoe huilerig die ook is? Ik denk van wel. Dit heeft wat mij betreft vooral te maken met het stukje communicatie. Als moeder moet je proberen aan te voelen welk huiltje bij welke behoefte hoort. Ook is het lichaampje van baby’s nog flink aan het ontwikkelen en zijn er zat dingen die in het hoofd en in hun kleine lichaampje nog mis kunnen gaan. Logisch denk ik ook dat ouders van baby’s in meer onzekerheid zitten dan ouders van kinderen die wel kunnen verwoorden waar ze mee zitten of waar ze pijn hebben.
Ikzelf ervaar ook de afbouw van zorgen in mijn leven. Nu nog in ieder geval. Vicky en Kobe kunnen steeds meer zelf en Kobe kan al volledig verbaal aangeven wat er speelt. Vicky nog niet, maar ook zij geeft met handgebaren wel aan wat er is. Vicky en Kobe waren allebei best fragiele en lichte baby’s, dus ja zorgen waren er zeker.
Wat ik wel denk is dat de zorg die ouders met pubers hebben over ‘grotere’ gevaren gaat. Geen appje krijgen terwijl je weet dat je kind een enge weg in het donker terug van hockey aflegt of een kind dat gepest wordt of ongelukkig is op de middelbare school… De zorgen zijn wat dat betreft groter maar de bulk aan zorgen is wel minder groot.
Uitzonderingen daargelaten (kinderen die ziek zijn, leerproblemen of kinderen waar ouders over het algemeen meer zorgen over hebben) denk ik wel dat hoe jonger het kind, hoe meer zorgen. Er zijn simpelweg meer risico’s, er is minder duidelijkheid en dat geeft meer zorgen. YES dus op deze stelling.