Vrouwen worden moeders, mannen blijven mannen
Steeds vaker krijg ik nieuwe moeders om me heen. Het is vast de leeftijd ;). In mijn nu vier jaar durende ouderschap heb ik van heel dichtbij mee mogen maken hoe je als persoon verandert zodra je een kind krijgt. Dat allereerste moment dat een klein afhankelijk persoontje van zo’n 7 pond op je borst komt liggen en vanaf die dag niet meer zonder jou kan. Je egoïsme zwakt af, je vrije tijd ook en vanaf die eerste seconde dat je baby adem haalt kun je er niet onder uit dat je moeder of vader bent. Als moeder beginnen de hormonen vanaf het moment dat je bij wijze van spreken samen met je partner besluit voor een kind te gaan te gieren. De welbekende rammelende eierstokken worden door deze prachtige hormonen veroorzaakt. Ook niet elke vrouw maakt dit mee (lees: Carmen, die deze eerste rammelende eierstokken heeft gemist), maar de meeste vrouwen duiken semi-bewust in deze nieuwe levensfase. De volledige negen maanden dat een vrouw zwanger is verandert er enorm veel aan haar lichaam. Van gespannen tot lekkende borsten, van dikke buik, enkels, vingers tot een gevoelige of juist sprankelende huid.
Zij moet rekening houden met de missende alcohol die haar standaard ingrediënt van de weekendavonden was, die verrukkelijke oude Franse kaas bij de borrel die ze moet afslaan en – dit geldt voor sommigen – die pijnlijke bekkenbodem waardoor het normale sporten zonder een drupje plas er niet meer in zit. Lichamelijk, maar ook mentaal verandert een vrouw. Zo’n 6 à 7 maanden voelen zij hun kind in hun buik en dragen zij een extra leventje met zich mee, waar ze op de fiets, in de auto of thuis in bed de verantwoordelijkheid voor dragen.
En dan die mannen…
Dit proces is er niet voor niks, maar bij mannen gaat dit proces een stuk minder natuurlijk. Die baby heeft een stuk meer tijd nodig om bij hen figuurlijk binnen te komen. Dat extra hormonensteuntje dat vrouwen hebben om te wennen aan het feit dat ze erna ‘ouder’ zijn helpt hen bij het ook daadwerkelijk ontwikkelen naar het ouderschap. Mannen zien hun vrouw veranderen van vrouw naar moeder, maar zij staan een soort van stil in de tijd. Dat gevoel zullen ze in die periode hebben.
Blijven mannen mannen of is er ook een hormoon dat hun huishouding aan het vaderschap laat wennen? In het humoristische boek Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt van Kluun wordt mannen met een knipoog geadviseerd rustig aan te doen met hun vrouw, omdat zij de baby draagt en hormonaal kan zijn. Maar…. eigenlijk worden die mannelijke hormonen en lichamen opzij geschoven. Dit, terwijl zij toch een aanzienlijke bijdrage gaan leveren aan het gezin. Ik zocht uit; welke hormonen komen er nou in het mannelijke lichaam naar boven als ze een kind krijgen? Veranderen mannen echt (niet)?
Ik zocht het uit…
Mannen hebben standaard veel testosteron in hun lichaam. Weet je wel, dat stoere, mannelijke, gespierde en harige hormoon. Testosteron zorgt er bijvoorbeeld voor dat mannen minder snel reageren op het huilen van een kind, ze risicovoller gedrag vertonen en juist ook dat een man zin heeft om zich voort te planten (kortom: libido). Dit is bij het willen krijgen van een kind ook niet onbelangrijk.
Na de komst van een kind (voortplanting is geslaagd) daalt dit testosterongehalte – lees ik op kennisvannu.nl – en worden mannen ‘softer’, ze worden meer georienteerd op het gezin. Ze nemen minder risico, ook wat betreft gezondheid en ze hebben minder de behoefte om sociaal de competitie aan te gaan. Ze worden zwaarder en denken minder aan zichzelf, maar meer aan hun omgeving. Omdat testosteron voor meer zelfvertrouwen zorgt, neemt dat bij vader worden iets af (Ah daarom parkeren vrouwen minder goed, maar geven mannen zodra ze een pasgeboren baby in handen hebben direct aan de vrouw…;)).
Mannen worden ook vaders.
Ik kan niet anders zeggen dat mannen ook een geheel ander hormoonhuishouding krijgen zodra ze vader worden. En dus ook in persoonlijkheid, drive en fysieke staat een verandering doorgaan. Omdat we ons alsmaar focussen op de vrouw – tja want die draagt nou eenmaal de baby – kijken we niet vaak naar vaders (to become). Misschien zouden we daar eens wat vaker over moeten lezen.
*Foto’s door Ayla Maagdenberg