
“Welles! Nietes!” Kan ik een discussie voeren met mijn kind?
Als Kobe iets graag wil dan gaat hij daar voor de volle honderd procent voor. Hij zal alle argumenten aanzwengelen om zijn zin door te drijven. Op zich lukt dit niet heel makkelijk. Ik ben niet zo makkelijk over te halen en zal ook niet snel van mijn ‘nee’ een ‘ja’ maken. De “welles” “nietes” discussie mag op het schoolplein aanwezig zijn, maar liever niet in mijn huis.
Toch komt de welles, nietes variant op een andere manier wél mijn huis in. Als Kobe en ik een gesprek hebben over iets wat hij graag wil, dan weet hij dat hij intelligentere manieren moet bedenken om er bij mij doorheen te komen. Dan hebben we dus een volwassen gesprek over voor- en tegenargumenten waarom iets of of niet zou mogen. Zo bijvoorbeeld:
Kobe: “Mag ik TV kijken?”
Ik: “Vanavond mag je weer TV kijken, als het weer donker wordt.”
Kobe: “Maar ik ben vandaag heel lief geweest toch!?” (Dan gaat hij de emotionele kant op dus)
Ik: “Je bent ook heel lief geweest, maar… *zucht*
Ik ontwijk dan eigenlijk de discussie in plaats van dat ik er op in ga.. Want, door lief te zijn krijgt hij niet per sé meer TV, net als dat geen TV kijken ook geen straf is. Maar toch is deze vorm van kinderlijke manipulatie best moeilijk om tegen op te boksen 😉
In deze blog ben ik op zoek geweest naar een aantal artikelen waarin iets staat over het wel of geen discussie voeren met je peuter/kleuter/kind. Best uiteenlopende meningen hierover! Hieronder een rijtje van 5 argumenten voor en tegen het voeren van een discussie met je kind:
- Op Famme (hoogst wetenschappelijk ;)) lees je: Niet aan beginnen! Het liefst ontwijk je een discussie en verleid je je kind tot een andere conversatie. Je kunt snel verliezen van een kind omdat je bijvoorbeeld begint te lachen om hetgeen hij zegt. Kinderen kunnen met de meest verrassende argumentatie komen namelijk.
- Kinderen zijn kleine filosofen, stelt Pieter Mostert in het NRC. “Veel kinderen debatteren eigenlijk al van nature. Ze liggen voortdurend met elkaar in de clinch. […] Als je als ouder hen trucjes en handvatten aanreikt, merk je dat ze dat heel leuk vinden.” Lekker laten gaan dus… Maar misschien de onderwerpen wat beter kiezen?
- Juist de discussie instappen en niet ontwijken is erg belangrijk ook voor de zekerheid van het kind, dat lees ik op Ouders.nl. Zij stellen dat het goed is als ouder om goed te kijken naar de reden van de discussie, die ligt vaak dieper dan ouders denken.:”Help je kind te begrijpen waar het gesprek voor bedoeld is. Als volwassene ga je er snel vanuit dat een kind wel begrijpt waarom je al die vragen stelt, maar dat is niet zo. Het helpt al enorm als je vertelt dat het de bedoeling is om alleen feiten te vertellen en geen fantasie bijvoorbeeld. En als je het kind om zijn mening vraagt, vertel er dan bij dat het antwoord niet goed of fout is.”
- Discussiëren kun je beter ontwijken! “Een discussie ontstaat bijna altijd als kinderen het gevoel hebben dat ze niet begrepen worden. Ze zullen vervolgens hun standpunt blijven herhalen.” Bij Psychogoed hebben ze dus meer de instelling dat discussiëren het teken is van onzekerheid en dat je als ouder die twijfel moet weghalen door de discsussie te onderbreken. Je kind moet proberen te begrijpen wat de discussie triggert.
- Ouders moeten hun kind wat strenger opvoeden en juist wat minder in discussie willen gaan met hun kind. Duidelijkheid en consequentie is key. Wanneer je met je kind in discussie gaat is de band tussen kind en ouder weer wat vager, stellen verschillende lezers van het NRC.
Best uiteenlopend, niet? Wat ik hier uit haal is dat onnodig discussie voeren met je kind geen zin heeft. Een welles, nietes strijd heeft geen zin. Zeker niet als het over regels gaat die allang duidelijk zijn; wanneer kijken we TV, wanneer gaan we iets leuks doen of wanneer mogen we een toetje? Die discussies zou ik lekker ontwijken. Discussies, of echte meningsverschillen over dingen die niet al vastgelegd zijn in jullie ongeschreven regelboek van thuis, kun je wel op inspelen en met je kind in gesprek over gaan.
Wat is jullie mening? Ik start graag een discussie 😉
Ik ga eigenlijk niet in discussie. Maar stel wedervragen.
– mag ik tv kijken?
• wanneer kijk jij ook alweer tv?
– ja als het donker is, of wanneer je gaat koken.
• is het donker buiten?
– nee
• ben ik aan het koken?
– nee
• nou dan gaan we dus andere dingen doen! Heb jij een idee?
– vervolgens worden er allerlei dingen uit de kast getrokken om zich mee te vermaken in de tussentijd, en ga ik graag in op het fantasiespel ?
Groetjes,
Sharmaine
ha ja dat klinkt erg goed! Soms komen er erg interessante gesprekken naar boven, als je wedervragen stelt, goeie! En ze zijn snel afgeleid, dat helpt ook!