
“Ik had dit nog willen doen” is iets wat mijn huis niet in komt
Als je als klein kind dingen mee maakt die een grote impact hebben op hoe je denkt. Toen ik 4 was verloor ik mijn broertje aan epilepsie. Ik heb van dichtbij ondervonden dat het leven je zomaar kan ontglippen, dat je leven nooit zomaar voor lange termijn moet nemen en elke dag als ‘heel mooi meegenomen’ of ‘nieuwe dag, nieuwe kansen’ moet zien.


Ik kan zelf ook erg geprikkeld reageren als andere mensen dit niet zo doen of hun leven anders indelen. Wat zeker niet fout of slecht is maar in mijn ogen erg zonde is. Bijvoorbeeld, als iemand krampachtig veel spaart of zuinig is en hierdoor dingen niet doet of koopt, als iemand iets níét doet wat ‘ie heel graag wil of zeurt over ‘een kans gemist’, dan kan ik hier met mijn gedachten niet bij. Hoe kán je je kans gemist hebben of iets niet doen terwijl het wel kan en je dit ook nog eens wilt.
Natuurlijk gun ik niemand zo’n ervaring; een ervaring waarbij je met je neus op sterfelijkheid wordt gedrukt. Toch zou ik graag dit gevoel, of hetgeen wat het mij doet, mee willen geven aan mijn kinderen om voor 100% alles uit het leven te halen en proberen van zo weinig mogelijk dingen spijt te hebben.
Dit gevoel meegeven..
Hoe zou ik mijn kinderen dit mee kunnen geven, zonder zo’n ervaring? Ik heb geen idee. Wat ik wil proberen is;
- Positief in het leven staan, dingen positief benaderen.
- Proberen het goede voorbeeld te geven door zelf mijn gang te gaan en de kindjes te laten zien wat ik met mijn keuzes, geld en leven doe.
- Af en toe hardop laten merken dat ik soms de mist in ben gegaan, hardop vertellen dat sommige dingen die ik uitgeprobeerd heb niet werken. Dat dit kan gebeuren en oké is.
- En dan ook uitleggen en vertellen – na zo’n misser – wat ik ervan geleerd heb en waarom je van vallen juist weer sterker wordt.
Of denk ik hier te spastisch over en moet ik gewoon mijn ding doen en dan nemen de kinderen dingen over (of niet)? Misschien moet je er juist niet teveel mee doen en je kinderen hun eigen dingen laten ervaren en hier lering uit trekken?
Wat denk jij? Goede instelling of let it gooooooooo? 🙂