Stelling: fietsen met je kind in een draagzak moet kunnen

Lekker hypocriet wordt mijn antwoord, want ik heb het wel degelijk gedaan. Heel veel zelfs, met kleine Eliaatje (en ook met Noël maar wel een stuk minder). Omdat het mooi weer was. Omdat ik geen zin had in wachten op de tram. Omdat ik me zo veel vrijer en mobieler voelde. Omdat ik een ervaren fietser ben in het land van de ervaren fietsers.

En toch… eigenlijk vind ik dat dit niet moet kunnen. Natuurlijk, veel hangt af van de situatie. Ik fietste bijvoorbeeld nooit door het drukke centrum van Amsterdam (ik ben niet helemaal gek), maar ook ik moest wel eens remmen, oversteken, op- en afstappen. Allemaal handelingen die ik meerdere keren per dag uitvoer, maar die soms met een bundeltje op je buik tóch iets lastiger zijn. En ja, als je op straat loopt kun je ook ineens vallen, maar de kans is wel kleiner. En ik ben over het algemeen een (heel) voorzichtig en risicomijdend persoon. En toch…

Toch sluit ik niet uit dat ik het eens – in de toekomst – nog eens zal doen. Maar, hoewel ik er niet naar handel vind ik toch: NO, fietsen met een draagzak moet eigenlijk niet kunnen.

Toen Kobe klein was reed ik bijna dagelijks met hem in de draagzak op de fiets. Door Amsterdam. West en centrum. In de spits. Naar en van onze crèche in de Jordaan. Als ik daar nu alleen fiets kan ik me niet heugen dat ik daar voor het laatst heb gefietst zonder minimaal drie bijna ongelukken te zien. Met of zonder baby op de borst, levensgevaarlijk. Eigenlijk. En toch doe ik het.

Ik ben dus eigenlijk tegen. NO, zou mijn antwoord op deze stelling zijn. Ik raad het iedereen af. Hoe hypocriet ook 😉