Filmreview ‘Tully’ – Over een nachtnanny, een derde kind en chronisch slaaptekort.
Imdb gaf een mager zeventje aan Tully. En een omschrijving die over een horror, een seksueel getinte film of over een romantische komedie kon gaan. Met Charlize Tharon in de hoofdrol en Mackenzie Davis als flinke bijrol was ik toch nieuwsgierig. De zeven bracht me over die drempel hem te gaan kijken. iTunes bood hem aan voor slechts €4 en dus werd het een ‘rode wijn + filmpje op de bank‘ avondje. In eerste instantie had ik niet het vermoeden de film te kunnen recenseren op ons blog. Het leek over een simpele nanny te gaan, verder weinig inzicht in iemands leven met een derde kind. En hier dan toch de review!
Een zwangere buik
De dikke buik die wel geplakt leek te zijn op het lichaam van Charlize (Marlo in de film) lijkt een klein beetje de spot te drijven met het hele zwanger zijn. Ze loopt niet, ze walst. Ze zucht en steunt en valt om de paar minuten uit tegen caissières of rectoren van de school van haar andere twee kinderen. Als haar hardwerkende man thuiskomt is diepvriespizza de standaard maaltijd en gaat hij na de pizza linea recta naar boven om op bed met zijn playstation en koptelefoon op zijn hoofd om zijn kop leeg te maken en te ontspannen. Op zich heel herkenbaar dat je als mommy to be het thuis niet altijd even goed kan managen, maar in deze film is het soms over de top. Al klinkt een man die zich wat afwendt van de nodige huishoudelijke taken wel weer bekend ;-).
Baby nummer drie
Marlo gaat met verlof een week voor haar uitgerekende datum en heeft weinig tijd zich mentaal en fysiek voor te bereiden op deze flinke toevoeging aan haar gezin. Zeker niet met al twee basisschoolkinderen rondlopen. Het kindje – Mia – wordt geboren, maar wat de heftigheid met de buik in het eerste stuk van de film al voorspelde: ze kan het niet aan. Wat slaapt ze slecht, licht en onrustig en wat is die baby toch vaak wakker. Nou, herkenbaarder kan bijna niet. De mate van frustratie in een aantal scenes in dit stuk van de film, is hoog. De wisseling van scenery tussen haar nacht- en dagleven is erg mooi gedaan. Je wordt in dit gedeelte van de film in haar vermoeidheid gezogen. Wat Charlize op een briljante wijze laat zien. De wallen kunnen bijna niet groter en omdat haar zoontje ook nog eens een moeilijk opvoedbare is, valt zij vaak genoeg uit tegen haar kinderen, Soms in de auto, waardoor je ook nog eens het gespannen gevoel krijgt dat er iets van een ongeluk zal gebeuren.
Ook herkenbaar…
Nanny
De vader van ook drie kinderen schittert nog steeds van afwezigheid als de hoofdpersoon besluit een nachtnanny in te huren. Zij komt in eerste instantie met een naveltruitje haar huis binnenstormen. Ze intrigeert me. Het is een jong meisje – zo’n 25/26 jaar – dat gelijk het heft in handen neemt waardoor Marlo haar rust terug lijkt te kunnen pakken. Er ontstaat ook wat spanning. Seksueel zou je het kunnen noemen.
Zoals ook de Imdb omschrijving vertelt is de nanny anders dan je in eerste instantie denkt. De nanny is een interessante persoonlijkheid, die niet veel loslaat over haar eigen leven. De actrice heeft af en toe een wat puberige stijl, maar weet wel de kijker zijn nieuwsgierigheid te wekken. Ze lijkt wel een soort imaginary girlfriend in de film.
Voor de moeders?
Als mommy to be zou ik deze even overslaan. Het gehalte onrust, stress en gebroken nachten is nét wat te intens om hier een relaxt avondje op de bank mee te ervaren. Ik heb er stiekem wel van genoten. De scènes met poepluiers deden me juist zo intens genieten van het feit dat mijn kinderen boven rustig sliepen en wetende dat ze pas de volgende ochtend wakker zullen worden. De lijst van aan elkaar geplakte scènes waarin het vermoeiende ouderschap een centrale rol speelt, de goede acteurs én het verrassende plot, doet me niets anders dan deze film aanraden.
Mijn rode wijn was nog niet op aan het einde van de film. Vergeten te drinken. Slurpt aandacht deze film.
Eindscore:
★ ★ ★ ★ ★