Stelling: 16 weken zwangerschapsverlof is te kort
Elia werd geboren nog voor mijn verlof officieel was ingegaan. Daarom had ik de volle 16 weken verlof samen met hem. Na die 16 weken, kon ik niet wachten om weer aan het werk te gaan. Want, eerlijk is eerlijk, mijn wereld was best behoorlijk klein geworden, mijn vriendinnen waren allemaal aan het werk, en vaak zat ik maar te wachten tot hij wakker zou worden om in elk geval weer iets zinvols te doen te hebben.
Toch ben ik van mening dat 16 weken te kort is. YES dus. Ik zou zelf pleiten voor een verplichte periode verlof van 16 weken, die tijd kan elke moeder gebruiken om te herstellen en om te wennen aan het moederschap, en dan daar bovenop een periode van pak ‘m beet 3 maanden waarin de moeder mag kiezen: of weer werken zoals ze ervoor deed, of rustig opbouwen, of nog even thuis blijven. En dan zonder dat dat financiële consequenties heeft.
Ik vond werken dus weer fijn, maar de eerste keer dat ik Elia achterliet bij de crèche vond ik dat vre-se-lijk. Omdat hij tot dan toe altijd bij mij geweest was, maar ook omdat ik dacht/voelde: wat heeft zo’n jonge baby hier nou aan? Nu Elia 3 is en z’n broertje alweer 1, zie ik allerlei voordelen van de crèche. Hij leert discipline, een ritme, delen met anderen. Een baby van 4 maanden hoeft al die dingen nog niet te leren, die wil alleen maar bij zijn moeder zijn. En die moeder, die net moeder geworden is, heeft nu ‘slechts’ 16 weken om te wennen aan de grootste verandering in haar leven. Dat vind ik nogal wat.
Ik vind die 16 weken perfect (voor mij). Bij Kobe stopte ik iets eerder, vanwege mijn contract dat beëindigd werd. Maar hierdoor kon ik ook pas later beginnen toen ik pas weer werk had, zo’n 14 weken na mijn bevalling. Ik vond die 4 weken ‘extra’ die ik had, die sommigen wellicht relaxt zullen vinden, hels. Na die 10 weken had ik prima weer kunnen beginnen.
Wel denk ik dat dit voor elke moeder anders zou moeten kunnen zijn. Sommige moeders hebben meer en sommige minder nodig. Laten we voorstellen dat we in Nederland dezelfde structuur aan gaan houden als in Duitsland. Hier krijgen mama’s én papa’s verlof. Mama’s krijgen standaard 12 maanden en als de vader ook verlof willen opnemen, mogen ze zelfs 14 maanden met elkaar delen. Wat ik het fijnste hieraan vindt: deze periode hoeft niet aansluitend te zijn op je bevalling. Hier ben ik heel enthousiast over. Om bijvoorbeeld na de standaard 10 weken weer aan het werk te gaan en dan bijvoorbeeld op een later moment nog samen met vaders 2 of 3 maanden vrij te zijn en met het gezin een reis te maken. Dit zou ik perfect vinden.
Die 16 weken vind ik dus over het algemeen niet te kort. Voor mij. Maar als ik kijk naar andere moeders om me heen, hoe het met de vaders geregeld is en hoe je je verlof op dit moment kunt indelen, reageer ik toch met YES op deze stelling. Want er moet zeker iets gebeuren met het ouderwetse stelsel waar we nu in leven.
Trouwens, wil jij dat de papa van jouw kind meer verlof krijgt? Nina Pierson heeft een petitie opgezet, waarin er voor vaderschapsverlof wordt gestreden. Want die twee dagen is al helemaal belachelijk! Hier kun je de petitie tekenen.