Stelling: ik beslis wat mijn peuter draagt
Was het nog maar zo’n feestje. Ongeveer twee jaar lang heb ik dagelijks besloten welke kleren Elia aandeed. Ook wanneer ik mijn enthousiasme voor een bepaald kledingstuk op hem probeerde over te brengen, bleef hij tamelijk onverschillig over zijn outfit. Langzamerhand kwam daar echter verandering in. Sinds ongeveer een jaar heeft Elia een sterke mening over wat hij wil dragen (en wat niet). Deze mening kan ook met de dag omslaan: de ene dag wil hij per se zijn dinosaurussentrui aan, maar de dag erna heeft diezelfde trui weer afgedaan en staat het willen aantrekken ervan in zijn ogen gelijk aan kindermishandeling.
Wat ik van deze ontwikkeling vind: aan de ene kant natuurlijk jammer, want onze smaak blijkt helaas niet altijd overeen te komen, maar ik vind het eigenlijk vooral leuk. Volgens mij gaat het hem niet echt om wat hij aandoet, maar wel om het feit dat hij ook een mening heeft die gehoord dient te worden. Hij heeft begrepen dat hij ook keuzes heeft in dit leven, en als de mogelijkheid zich voordoet maakt hij daar gebruik van. Ik kan hem daarin geen ongelijk geven. Meestal laat ik hem kiezen tussen twee truien (of broeken of shirts), om de keuze voor hem makkelijker te maken én omdat het anders een eeuwigheid duurt voordat hij wat dan ook aan heeft.
Hij mag van mij best kiezen. Tegelijkertijd ga ik niet in alles met hem mee. Als hij twee verschillende sokken aan wil of vier dagen per week de dinosaurussentrui, vind ik dat helemaal prima. Maar soms is de trui ineens in de was (ook als hij dat stiekem eigenlijk niet is) of soms merk ik aan Elia dat hij zo druk bezig is met spelen dat hij niet op zijn kleren let. Dan grijp ik mijn kans en trek ik hem aan wat ik het liefste wil. Zo vinden we er samen een balans in. Maar over het algemeen is mijn antwoord op de stelling dus NO.
Kobe heeft een keer in zijn hele leven maar één keer gevraagd of hij zijn voetbal/joggingbroek aanmocht, terwijl ik andere kleren had klaargelegd. Hij heeft absoluut geen voorkeur voor lange/korte broek of zekersteweten die ene trui met die auto erop. Ik bepaal tot nu toe hoe zijn kledingkast eruit ziet en met welk t-shirt hij op de kinderopvang rondloopt.
Dat is natuurlijk fijn. Maar ik zou het stiekem erg tof vinden als Kobe – en straks Vicky – een eigen mening krijgt over wat hij aan wil. Dat hij in een winkel zelf zou kunnen zeggen welke trui hij het mooist vindt is weer een stapje verder, maar ook dat lijkt me best een mooie eigenschap. Ergens denk ik dat dit dan voortkomt uit het zijn eigen mening leren vormen én kleding uitzoeken die matchen bij hoe hij zich voelt, of welk type jongen hij wil zijn.
Mijn antwoord op de stelling is nu dus YES, al komt dit dus meer voort uit hetgeen wat nou eenmaal zo is, dan dat ik per se wil dat ik dit beslis. Als de stelling meer gaat over hoe je wil dat de situatie zich dient, is het een NO, wat mij betreft hoef ik niet per se degene te zijn die beslist wat mijn peuter draagt 🙂