Ik ben bang dat ze op mij zal lijken
Dat klinkt gek. Dat weet ik. Ik vind mezelf ook best oké nu en het zou best goed en logisch zijn als Vicky zowel qua uiterlijk als persoontje op mij gaat lijken. Toch vind ik het beangstigend. Zal ze met dezelfde struggles te maken krijgen, zal ze ook in haar tienerleven met onzekerheden hebben en zal ze ook continu denken dat haar dijen te dik zijn? Ik weet dat iedere vrouw/ieder meisje met deze gedachten te maken krijgt. Het ene meisje is weer onzeker over presteren op het eindexamen en het andere maakt zich meer zorgen over haar lichaam. Daarnaast zijn er ook weer meiden die de hele school mooi vindt en híér vervolgens weer onzeker van worden (en wat dan vervolgens niemand begrijpt). Het is ook nooit goed. Ieder (jong) meisje kampt met issues en dat is best spannend als je het mij vraagt. Want; wat als ik er een paar doorgeef en zij in dezelfde ‘val’ loopt als ik?
Die huid
Tja, ik had vroeger niet zo’n prettige huid. Er was toen ik rond de twaalf was nog geen huidcrème hype en de onderzoeken over welke dieten wel of niet zouden helpen bij een slechte huid. Daarnaast was ik continu bang dat als ik ook maar iets zou proberen dit niet zou werken. Vervolgens deed ik dus maar niets, dan hield ik nog een beetje hoop. Het is niet zo dat ik niet wil dat Vicky hierin op me lijkt. Er zal altijd iets zijn waar ze mee zal zitten en ik denk dat dit bij die leeftijd hoort. Wel zou ik erg mijn best moeten doen haar hierbij te helpen. Hoe ga je als ouder met deze onzekerheden om. Nou, daar kan ik best gespannen over zijn.
Jaloezie
Volgens mij was ik best een jaloers meisje. Die vriendengroep waar ik dan nét niet bijhoorde, of dat FOMO-gevoel die ik voelde wanneer ik ergens niet bij was meegevraagd. Na een bepaalde leeftijd groei je hierover heen. Op een gegeven moment weet je je eigen pad te kiezen en maak je je eigen keuzes in plaats van de twijfel of het pad van een ander niet een betere zou zijn. Je denkt een stuk vaker ‘I don’t give a fuck‘, maar in tienerjaren staat dat nog niet in je woordenboek. In ieder geval niet in die van mij. Als er twee vriendinnen iets met elkaar gingen doen trok ik hier meteen conclusies uit en kwam de onzekere tiener bovendrijven. Nu weet ik dat ook dit iets is waar kinderen doorheen gaan. Ook Vicky zal ik hierdoor heen moeten sluizen. En omdat zij een meisje is heb ik het vermoeden dat ik er bij haar het meeste moeite mee zal hebben. Meer dan bij Kobe. Of misschien is dit een vooroordeel en is het bij jongens wel aanwezig maar drijft het wat minder boven dan bij meisjes.
Toneel & studiekeuze
Ik heb een hele leuke studie gedaan. En op mijn studiecarrière kijk ik erg positief terug. Ook hoop ik mijn kinderen mee te geven dat ze zowel kijken naar waar ze zich prettig bij voelen, maar ook dat ze nadenken over hun toekomst in dat vak. Zien ze zichzelf écht voor de klas staan, weten ze zeker dat ze liever de exacte vakken dan talen zouden willen kiezen? Ik heb zelf auditie gedaan voor de Kleinkunst academie en had toch wel soms wat vaker een ‘nee dat zou ik niet doen‘ van mijn ouders willen ontvangen. Begrijp me niet verkeerd; als er mensen zijn die achter hun kinderen staan en ze supporten zijn het mijn ouders wel. Niets is onmogelijk, je kan alles (in ieder geval proberen). Zij waren – en zijn – er voor me, ook als iets mislukte, maar soms had ik het prettig gevonden als iemand zoals zij eerlijk tegen me hadden gezegd; ‘Lijkt je dit nou wel verstandig?‘ Kritische vragen stellen over hun studiekeuze, zodat ze zeker weten dat ze doen wat ze willen en hun goed lijkt, maar toch ook zelf op hun bek laten gaan hierin. Daar zou ik dan wel moeite mee hebben als Vicky ouder wordt. Ik zou alles alleen maar toejuichen (daarin lijk ík dan weer op mijn ouders ;)). Ik hoop – als ik terugblik op de titel van mijn blog – dat Vicky beter weet wat ze wil dan ik, of dat ze zichzelf ook wat kritischer vragen stelt dan ik ooit op die leeftijd heb gedaan.
Hard zijn
Ja, ik kan hard zijn als het gaat over een emotionele kwestie. Maar als het gaat over een verbale discussies voeren over een onderwerp waar ik weinig kaas van gegeten heb, heb ik liever dat Vicky op M. lijkt dan op mij. Er doorheen bluffen in een discussie is niet echt aan mij besteed. Ik zou dan ook nooit de sales in kunnen. Ik hoop dat Vicky wat meer van M. meekrijgt en zich verbaal wat beter kan uitdrukken. Al zou de schrijfbehoefte (zoals het bijwerken van blogs ;)) wel van mij uit doorgegeven mogen worden.
Al met al ben ik best tevreden met de ‘vrouw’ die ik nu ben geworden, dat ik het ervoor over heb gehad om al de bovenstaande dingen door te maken om nu zo te zijn zoals ik ben.