“Onze zoon van twee slaapt bij ons in bed” – Sarinah (29) doet aan attachment parenting

In de rubriek ‘Mothers and others’ vandaag een interview met Sarinah, die haar baby in de kraamweek op advies van de kraamverzorgster bij haar in bed nam. Twee jaar later ligt hij daar nog steeds. Ze vertelt over veilig samen slapen, over de voor(oor)delen en over het volgen van haar eigen gevoel.

1. Kun je iets over jezelf vertellen?
Ik ben Sarinah (29), getrouwd en ons zoontje Jesper is ruim twee. Ik ben 6 maanden zwanger van zoon nr. 2. We hebben een eigen bedrijf en Jesper slaapt (nog regelmatig) bij ons in bed.

2. Hoe zou je jezelf omschrijven als moeder?
Ik ben heel relaxt, maar wel consequent. Ik heb deels door eigen karakter, deels door hoe Jesper was als baby, vrijwel alles op gevoel gedaan. Dat betekent niet dat ik maar wat deed. Zoals denk ik de meeste nieuwe ouders bracht ik menig uurtje online door. Maar 9 van de 10 keer was uiteindelijk mijn conclusie: mijn gevoel is goed, het gaat prima.

3. Als ik denk aan een moeder die lang samen met haar kind slaapt, doemt er bij mij meteen een beeld op van een borstvoedende, tikkeltje zweverige moeder die gewoven draagdoeken gebruikt, aan yoga doet terwijl ze naar klassieke muziek luistert en alleen maar vers biologisch voedsel aan haar kroost geeft. Klopt dat vooroordeel in jouw geval?
Haha, ja en nee! Bij mij doemt er bij bovenstaande ook een bepaald stereotype op (waarin ik mezelf dus niet herken!), terwijl alles wat je hierboven beschrijft wel op mij in meer of mindere mate van toepassing is. Ik ben echter het tegenovergestelde van zweverig, er is ook menig prefab potje in onze zoon gegaan en hij heeft toch echt meer plastic dan houten speelgoed. Later las ik ergens dat onze stijl erg lijkt op iets wat attachment parenting heet. Oké dan! Het meeste is met onze zoon en ons (werkende) leven gewoon vanzelf zo gegroeid.

4. Was je voordat je zoon geboren werd al van plan om aan co-sleeping te doen?
Niet echt. Ik wist wel dat ik borstvoeding wilde geven en dat het aangeraden wordt om in elk geval de eerste 6 maanden aan roomsharing te doen i.v.m. wiegendood. Wij hadden voor hem het wiegje waarin zijn nichtje, vader en opa in gelegen hadden al klaargezet. Daar legden we hem in het begin ook in. Maar het voeden van een pasgeborene is nu eenmaal niet driemaal daags overdag, maar gaat 24/7 door. Ik ben zelfstandige en werk nooit minder dan 40 uur per week. Er is ook geen zwangerschapsverlof. Ik was tijdens de kraamweek al weer e-mails aan het beantwoorden en na 5 weken stond ik alweer een uur of 30 op de werkvloer. Nou, dan bedenk je voor jezelf héél snel hoe je dat het makkelijkst volhoudt. En dat was dus liggend voeden, terwijl je zelf lekker doorsoest en zo weer in slaap valt. Daarnaast had ik met 36 uur en een sterrenkijkertje geen droombevalling. Het was een goede week voor ik weer kon trap ‘strompelen’. Telkens overeind komen en Jesper vanuit een verhoogd kraambed uit z’n wiegje tillen? Nope.

5. Hoe ben je er dan mee begonnen?
De kraamhulp kwam ermee. Een stevige tante, 20+ jaar in het vak, legde Jesper naast me en gaf me een kussen in m’n rug en wat veiligheidstips. Daar ben ik tijdens de kraamweek meer over gaan opzoeken. Jesper bleek ook een heel aanhankelijk kindje, echt een babyaapje. Neerleggen voor ook maar een minuut was er in zeker de eerste 4 maanden niet bij. Toen ben ik er wat nuchterder naar gaan kijken en los gaan laten hoe het ‘hoort’ in onze Westerse maatschappij. In Azië is het bijvoorbeeld heel gebruikelijk, met name in Japan. En welk zoogdier legt zijn kroost in een aparte kamer? Gaat er niet naar toe als het huilt? Welke primaat houdt niet zijn baby altijd op of aan zich? Dus Jesper ging in de draagdoek en naast me in bed. Hij sliep, wij sliepen en konden normale werkdagen aan. Het ging vanzelf over.

6. Wat zijn voor jou de voordelen van samen slapen?
Dit is erg afhankelijk van je situatie. Ik ben bijvoorbeeld een heel makkelijke slaper, zet me ergens neer en ik doe een tukje als ik dat wil. Voor mij waren het dus: relaxt borstvoeding geven, heel snel weer aan 6-8 uur slaap komen, een heel tevreden en makkelijk kindje, gauw weer aan het werk kunnen, lekker makkelijk op vakantie of uit logeren en het is ook gewoon fijn en gezellig.

7. Zijn er ook nadelen?
Voor mij eigenlijk niet. Jesper had ook geen medische problemen (bij reflux bijvoorbeeld moet je best wat aanpassingen doen om veilig en prettig samen te kunnen slapen). Bij ons geldt ook later naar bed, is later wakker. Hij gaat niet naar een kinderdagverblijf en zit erg in ons ritme. Hij wordt om een uur of 9 wakker, daar word ik erg gelukkig van. Slapen was in het begin wel wat lastiger bij oppas, de opa’s en oma’s hebben ook veel gedragen en met de wagen rondgereden, maar of dit nou echt bij samen slapen hoort…

8. Sommige mensen vinden samen slapen onveilig en onverantwoord. Waarom denk jij daar anders over?
Er zijn nogal wat manieren om veilig samen te slapen. Er is ook een verschil tussen bedsharing en een cosleeper gebruiken. En hoewel niet iedereen het toegeeft, slaapt iedereen wel eens samen. Al is het maar uitgeput, op de bank, per ongeluk. Ik vind dat je dan maar beter op de hoogte kan zijn hoe het veilig moet (dus niet op de bank!) en van daaruit beslist. Het geeft geen verhoogd risico op wiegendood (maar verlaagt het juist) als je je aan de veiligheidsvoorwaarden houdt. En het wordt vaak gezegd, maar op je kind rollen is geen wiegendood, dat is gewoon op je kind rollen (en dat overkomt je echt niet zomaar!). Wiegendood is overlijden door onverklaarbare oorzaak.

9. Welke reacties heb je gekregen/krijg je als je vertelt dat je zoon bij jullie in bed slaapt?
Weinig negatieve, omdat mensen mij kennen als iemand die nuchter en zorgvuldig is, en ik heb veel vrienden die een cosleeper gebruiken. Veiligheid hoorde ik nooit iemand over. Wel dingen als “daar kom je niet meer vanaf hoor!”. Van sommige moeders heb ik wel verschrikkelijke dingen gehoord, in combinatie met borstvoeding werden die als een beetje pervers weggezet.

10. Hoe ga je met dergelijke reacties om?
Ik heb nooit geloofd dat we er niet vanaf zouden komen. Ieder kind maakt zich los van zijn ouders en vele kinderen kruipen op latere leeftijd nog wel eens op een zondagochtend of na een nachtmerrie bij hun ouders in bed. Dat worden later prima zelfstandige volwassenen. De mensen in mijn omgeving kennen Jesper ook goed. Het houdt geen stand dat je er een afhankelijk kind van zou krijgen als je hem ziet. Hij is dol op andere kindjes, maakt heel makkelijk contact en kan ook erg goed alleen spelen. Hij is zeker van onze aanwezigheid, en dat belemmert hem juist niet in zijn onafhankelijkheid.

11. Tot wanneer ben je van plan om door te gaan met samen slapen en waarom?
Ik ben momenteel zwanger van de tweede. Voor extra veiligheid met een ouder kind die er vast nog wel eens bij kruipt gaan we nu wel een cosleeper kopen. Ondertussen wennen we Jesper al een tijd aan een eigen bed bij ons op de kamer. Hij heeft er een paar knuffels en een deken met brandweerwagenprint, die vindt hij erg tof. Voor later hebben we voor de jongens al een stapelbed op hun kamer staan.

12. Denk je dat samen slapen voor iedereen weggelegd is?
Nee. Ik geloof niet in een one-size-fits-all opvoeding, dan hoefden we met z’n allen ook niet steeds het wiel opnieuw uit te vinden. Het hangt af van je eigen slaapgedrag, je werkritme en dat van je partner… Kijken naar de behoeftes van je kind (en die van jezelf) doen toch de meesten van ons? Maak je daarnaast niet druk over wat je buren er wel niet van zullen denken.

13. Welk advies zou je andere moeders die (van plan zijn) samen met hun kind slapen willen meegeven?
Lees je goed in (er zijn groepen op Facebook en zoek maar eens op “James McKenna”). Echt je eigen bed delen kan ook heel goed veilig, maar dan zijn er een aantal voorwaarden aan je beddengoed bijvoorbeeld, en of je wel of geen borstvoeding geeft en of jij of je partner medicijnen gebruiken of roken. Je kunt ook altijd nog voor een cosleeper gaan.

14. Last but not least… hoe heb je seks met een peuter in je bed?
Ha! Dit is de (onuitgesproken) nummer 1 vraag, merk ik altijd. Heel simpel, seks heb je niet alleen in een bed of alleen maar ’s nachts ;-).

Bedankt voor het invullen, Sarinah! Hoewel het niet mijn keuze zou zijn, vind ik het heel interessant om meer over samen slapen te weten te komen (Elia sliep anderhalf jaar wel bij ons in de slaapkamer, maar niet in ons bed. Noël slaapt ook al anderhalf jaar bij ons op de kamer). Net zoals Sarinah geloof ook ik niet in een one-size-fits-all opvoeding. En ook niet in het veroordelen van moeders die een andere keuze maken. Als je maar doet wat bij jou en je kind past én je het doordacht doet.

Benieuwd naar andere interviews? Klik op de foto’s hieronder om ze te lezen.