Hoe maak ik onze relatie weer wat minder praktisch?

Het eerste wat ik gisteren aan M. vroeg toen we aan het ontbijt zaten, was of hij met de auto moest en hoe laat hij naar zijn werk moest. Erna vertelde ik dat Kobe zich aan moest kleden, dat M. en ik moesten opschieten omdat we anders te laat zouden komen. Op de fiets bedacht ik me dat ik M. nog net een kus had gegeven bij het afscheid, maar dat ik geen idee had hoe zijn week was, of hij het druk zou hebben. Of eigenlijk überhaupt hoe druk hij het heeft deze week, of hij zich goed voelt of juist een mindere week heeft.

Gek genoeg lijkt het erop alsof de gesprekken die we voeren iets platter en praktischer worden sinds we kinderen hebben. Steeds bespreken we dingen die moeten in plaats van dingen die we meemaken, of hoe we ons voelen. Zo af en toe glipt er natuurlijk wel een emotioneel momentje tussendoor en delen we af en toe iets waar we mee zitten, maar de praktische gesprekken voeren de boventoon.

Maar hoe kan het ook anders?

We hebben niet een maar twee kinderen waar we logistiek alle stappen elke dag van door moeten lopen. Ze moeten eten, ze moeten hun tandenpoetsen, hebben hun goede humeur maar ook vaak hun mindere momenten. En dan wil je ook nog tijd vrijmaken voor knuffelen met ze. En dan is het belangrijk dat je – of dat probeer je in ieder geval – blijft communiceren met ze en moet weten wat er in het (crèche)leventje van je kind omgaat, of ze geen andere kinderen hebben geslagen en of je kleintje genoeg melk heeft binnen gehad. Heb je een oppas? Dan is het handig ervoor te zorgen dat zij of hij weet wat er moet gebeuren. Doe je dat op post-its of op een A3’tje maakt niet zoveel uit; het moet opgeschreven worden. De ene ouder krijgt het ene meer mee dan de andere. Vergeet dan ook vooral de agenda rondom de kinderen niet. Hebben ze in het weekend een kinderfeestje, is er oppas nodig om je de deur uit moet of zijn ze jarig? Dat moet allemaal besproken worden. Dit zijn onder andere de onderwerpen die je met elkaar moet delen.

Dan – naast de agenda’s rondom de kinderen – zijn er ook nog praktische dingen die te maken hebben met bijvoorbeeld je werk. Moet je langer doorwerken en dit bespreken met je partner of is het handig om thuis te werken en kan je de auto lenen naar kantoor? Daarnaast zijn er andere gespreksonderwerpen die nodig zijn om je leven samen een beetje uit te kunnen houden; dan heb ik het over financiën, vakanties (wat moet je allemaal meenemen en wie boekt de vluchten) en huiselijke issues, zoals een kapotte wasmachine, een lekkage of de aankoop (en aflevering) van een nieuwe oven (kortom; wie is er thuis voor de aflevermannen).

Dan heb je ook nog de leuke dingen.

Naast het rijtje hierboven zijn er natuurlijk ook nog de leuke en fijne dingen die je eigenlijk met elkaar wilt delen. Maar de nodige dingen staan bovenaan. Eerst vertel je de dingen die niet kunnen wachten, het overige minuutje op een dag is daar dan nog plek voor. Maar vaak lukt dit dan net niet meer, of is de energie op gegaan aan de praktische issues.

Als persoon verwerk je elke dag verschillende emoties en ervaringen, zowel de positieve als de negatieve. Als je dingen die je meemaakt niet deelt – of je hier nu blij mee bent, neutraal of juist treurig – kan ik me voorstellen dat je dus van je partner niet meekrijgt hoe zijn of haar humeur op een dag is. En dat er dus een afstand ontstaat in je relatie. Waar haal je de tijd vandaan om überhaupt de ‘randonderwerpen’ te bespreken? Zijn de leuke en minder onpraktische niet juist belangrijk te delen en is het niet juist goed om te weten wat er speelt bij de ander?

Hoe houd je wel het hoofd boven water als stel?

Als ik nog een keer naar het praktische rijtje hierboven kijk, en ik weet dat ieder stel met kinderen (en een huis) de bovenstaande dingen herkent, kan het niet anders dat je als stel sowieso overloaded kan raken. En dat het op denduur verkeerd kan gaan. Dat je gewoon even niet weet waar je de tijd vandaan moet halen om het over niet niet zo praktische maar niet minder belangrijke onderwerpen te kletsen. Hoe kan het dan ook anders dat veel stellen uit elkaar gaan omdat ze denken dat ze niet meer een match zijn. NEE, ze zijn elkaar uit het oog verloren.

Ik ben dus de afgelopen week bezig geweest om te kijken op welke momenten wij wél met elkaar over onpraktische dingen praten. Het idee is dus om die momenten uit te breiden en te proberen enigszins geforceerd meer te laten voorkomen. Die momenten:

Als we in de auto zitten. Kindjes zitten dan vaak extreem rustig achterin en wij hebben geen afleiding. We kunnen dan tijdens het rijden over leuke – en minder leuke – dingen kletsen.
In een restaurant, kindjes bij de oppas. Die afleiding is wel een ding ja. In een restaurant is er wel wat afleiding, maar we hebben dan wel altijd prettige gesprekken. Oppassen is wel dat de wijn het niet van het gesprek overneemt.

Hoe zorgen jullie ervoor dat de relatie (en jullie gesprekken) ook onpraktisch blijven?